Έχει πήξει το τάιμλαιν του φουμπού μου με αναρτήσεις γι’ αυτό τον Δρόμο των Αστεριών, λέγε το Walk of Fame. Όχι αυτό, αυτό.
Φουμπού είναι θα μου πεις, εδώ περνάνε καθημερινά οι χίλιες φτιαχτές και πραγματικές ειδήσεις, οι φώτος των σκύλων-γάτων των συμμαθητών σου -που έχεις να τους δεις τρακόσια χρόνια τούρκικα- και ένα κάρο αναρτήσεις του τύπου «κοινοποίησε αυτό και ο Bill Gates θα δίνει για κάθε share ένα δολάριο στα παιδιά του τρίτου κόσμου». Ο κυπριακός δρόμος των αστέρων σε πείραξε;
Δεν μπορώ να πω πως το συγκεκριμένο πρότζεκτ με αφήνει παγερά αδιάφορη. Μόνο η ιδέα της υλοποίησής του, κάνει τη φαντασία μου να οργιάζει.
Για παράδειγμα, θα ήθελα πολύ να κατεβώ Λεμεσό όταν υλοποιηθεί το πράγμα και να κάνω photobombing σε τουριστική φωτογραφία γερμανίδας με κάλτσα άσπρη και σανδάλι. Κι αυτό την ώρα που θα την βγάζει φώτο, ο συνταξιούχος γεματούλης σύζυγός της, να ποζάρει δίπλα στο αστέρι της –with all due respect- Κακουράτου. Λέμε τώρα.
Και επειδή πρέπει να είμαστε ευέλικτοι και κουλ με τις αλλαγές, εγώ σκέφτομαι να στείλω τις εισηγήσεις μου για το ποιοι πρέπει να ‘ναι οι κύπριοι αστέρες που θα διεκδικήσουν χώρο στο… πεζοδρόμιο της δόξας.
Θα ήθελα λοιπόν να προτείνω για υποψηφιότητα τους εξής χαρακτηριστικούς τύπους Κυπρίων. Ονόματα δεν λέω, υπολήψεις δεν θίγω:
- Τον Κύπριο «βαστούμενο» που κατηγορείται για «διαφθορά ανήλικης», πράγμα που στα κυπριακά μεταφράζεται σε μισής ώρας δρόμο μακριά απ’ την κατηγορία «βιασμός ανήλικης». Γιατί τέτοιο είναι το νομικό σύστημα της χώρας και όσοι βολεύονται.
- Την κύπρια ερωτευμένη τύπισσα-χίπισσα που πήγε κυρία με το κόκκινο σπρέι της και έγραψε «Love» πάνω στην Πέτρα του Ρωμιού. Γιατί, «Μόνο η αγάπη, ρε».
- Τον Κύπριο πολιτικό που τα άρπαζε, τα αρπάζει και θα συνεχίσει να τα αρπάζει επειδή, πολύ απλά, μπορεί. Αυτόν που τον ρωτούν ένα πράμα και απαντά άλλο, που θέλει την ψήφο σου αλλά δεν σε θέλει μες τα πόδια του. Που έκτισε καριέρα πατώντας στην δική σου ανέχεια και την ανάγκη των γονιών σου να επιστρέψουν σπίτι τους. Γιατί η παρτίδες στήνονται πάνω στις πατρίδες.
- Τον Κύπριο δόκτορα της αστυνομίας που οργανώνει πού στέκεται ποιος μπάτσος για να συντονίζει την έξαλλη κατάσταση με τους οπαδούς των ομάδων και ύστερα βγαίνει στην τιβί να μας πει ότι οι αστυνομικοί δεν πληρώνονται πλέον βάρδιες και γι’ αυτό ξέφυγε η κατάσταση. Γιατί πάνω απ’ όλα, το λειτούργημα.
- Τον Κύπριο χούλιγκαν που φανατίζεται και ξεφεύγει για την ομάδα του αλλά δεν ασχολείται με τίποτα άλλο που συμβαίνει εκεί έξω. Γιατί για ένα γκολ ζούμε όλοι ρε γαμώτο.
- Τον Κύπριο επιχειρηματία που ζητά αβέρτα δάνεια να κάνει τις δουλειές του και να στοιβάσει cash, που δεν βάζει κάτω εγγυήσεις, που κερνά τον τραπεζίτη δυο κομμάτια σούβλα και στην τρίτη μπύρα αποφασίζουν να διαγράψουν τα δάνειά του, μετά του ωφελίμου. Γιατί τη φιλία δεν σκιάζει φοβέρα καμιά.
- Τον Κύπριο αγανακτισμένο που αγανακτεί σε δόσεις. Όποτε δεν βρέχει, όποτε δεν κάνει ζέστη, όποτε είναι αίθριος ο καιρός, όποτε δεν έχει κάποια άλλη υποχρέωση εκείνη τη μέρα. Γιατί το πρόγραμμα είναι πρόγραμμα.
- Τον Κύπριο γονιό που μεγαλώνει το παιδί του ωσάν να είναι ο πρινς Γουίλιαμ και καταλήγει να προσθέτει ακόμα ένα κομπλεξικό Κύπριο στους πολλούς που μεγάλωσαν και ανακάλυψαν πως δεν είναι Γουίλιαμ το όνομά τους. Γιατί η παιδεία πάνω απ’ όλα.
- Τους Κύπριους ανώνυμους-προς-το-παρόν επώνυμους που έβγαλαν τις λίρες τους εκτός με το που τους σφύριξαν για το κούρεμα και μόλις ξεπεταχτεί κάνα γκόσιπ που να σπιλώνει το όνομά τους, βγαίνουν να δικαιολογήσουν την συνωνυμία. Γιατί το κούτελό μας πρέπει να είναι καθαρό.
- Τον Κύπριο γείτονα, φίλο, συγγενή, την αφεντιά μας, που πετάει σκουπίδια απ’ το παράθυρο για να καθαρίσει το αυτοκίνητό του, που το παρκάρει όπου να ‘ναι, που σνομπάρει τις λέξεις «καλημέρα», «ευχαριστώ», «παρακαλώ», που όπου πάει απλώνει την πραμάτεια του σάμπως και είναι ιδιοκτήτης των πάντων. Γιατί απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του.
Τώρα, σε περίπτωση που θεωρηθούν ανόητες οι εισηγήσεις μου και δεν αρέσουν στην επιτροπή του Walk of Fame, αρχίζω εκστρατεία απ’ το indiegogo να μαζέψουμε χρήματα, ν’ αγοράσουμε μισό μέτρο δρόμο και να κάνουμε Walk of Shame άμα γουστάρουμε και ποιος τη χάρη μας.