«Πρέπει να κάνουμε reset στον τρόπο που λειτουργούμε». Έστω και αν σε αρκετά ζητήματα διαφώνησαν, ενίοτε έντονα, ο Μιχάλης Ηροδότου, Υπεύθυνος του Γραφείου Συλλογής Πληροφοριών για το χουλιγκανισμό του Αρχηγείου Αστυνομίας και ο φίλαθλος Χάρης Χατζηπαύλου, σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι είχαν ταύτιση απόψεων.
Με τη συγκεκριμένη συζήτηση η CITY εγκαινιάζει τις «Κουβέντες του καφενέ», μια καινούργια ενότητα μέσω της οποίας επιχειρεί να δώσει (όσο είναι δυνατό) απαντήσεις σε ερωτήματα που απασχολούν τους περισσότερους από εμάς, αλλά με ένα διαφορετικό, ενδεχομένως πιο casual τρόπο.
Δεν είναι ότι στηριζόμαστε σε κουβέντες του καφενέ, δε μπορούμε όμως να μην παραδεχτούμε πως σε έναν καφενέ λέγονται ορισμένες από τις πιο μεγάλες αλήθειες.
«Πως στ’ αλήθεια μπορεί να αντιμετωπιστεί η βία στα γήπεδα;». Αυτό σίγουρα είναι ένα από τα πιο καίρια ερωτήματα των ημερών, το οποίο δίχως αμφιβολία μας βασάνισε πολύ φέτος. Εξ ου και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε με αυτό. Την κουβέντα στο Γρανάζι θα συντόνιζε η Cityzen Πέγκυ Σπινέλη, ενώ για να πιούν καφέ μαζί μας επιλέξαμε δύο ανθρώπους που -εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι- όχι μόνο είναι λαλίστατοι αλλά τα λένε και έξω απ’ τα δόντια.
Τα θέματα με τα οποία καταπιάστηκαν ήταν πολλά, ενώ πολλές ήταν και οι περιπτώσεις όπου προέκυψε έντονη διαφωνία.
Διαφωνία υπήρξε σε θέματα όπως, κατά πόσο θα μπορούσε να μας δοθεί το option να κρατάμε (ελεγχόμενα) πυρσούς μέσα στο γήπεδο, αν θα έπρεπε να καθόμαστε στις κερκίδες και όχι να είμαστε όρθιοι, αν πρέπει να «πατάμε» σε παραδείγματα άλλων χωρών που τα προβλήματά τους είναι πολύ χειρότερα από τα δικά μας, αν πρέπει να δίνουμε περισσότερη έμφαση στην πρόληψη και όχι τόσο στην πάταξη, κατά πόσο μπορούν να εφαρμοστούν πρακτικά τα μέτρα που προτείνονται για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, για το αν είναι λύση η μη μετακίνηση φιλάθλων, ακόμα και για το κατά πόσο κλείνουν ή όχι υποθέσεις από την αστυνομία σε περιπτώσεις που υπάρχουν συμφέροντα.
Λέχθηκε επίσης ότι στην Κύπρο έχουμε πλήρη άγνοια των νόμων και των κανονισμών -συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας-, προτάθηκε η τιμωρία σε παίκτες που κάνουν θέατρο αλλά και σε παράγοντες που τηλεφωνούν σε διαιτητές, έγινε αναφορά στις αδυναμίες της νομοθεσίας, στον ρόλο των επιτηρητών, στο ποιος θα έπρεπε να πληρώνει την αστυνόμευση των αγώνων και δη να αναλαμβάνει τα θέματα ασφάλειας, αλλά και στις σχέσεις κομμάτων-σωματείων…
Όπως και να ‘χει, δεν ξέρουμε αν όντως στην Κύπρο οι περισσότεροι παράγοντες δεν ξέρουν από ποδόσφαιρο ή αν οι αστυνομικοί όντως δεν ξέρουν πραγματικά τι πρέπει να κάνουν και ειδικά μετά που τους κόψανε τα overtime, δεν ξέρουμε αν αυτοί που ρίχνουν πέτρες είναι ζώα, δεν ξέρουμε γιατί κάποιοι παράγοντες ομάδων επιμένουν να ρίχνουν όλο το φταίξιμο στην αστυνομία, δεν γνωρίζουμε καν αν η λύση βρίσκεται στα πρωτοποριακά -όπως χαρακτηρίστηκαν- μέτρα για πάταξη της βίας που κατατέθηκαν στη Βουλή, ξέρουμε όμως σίγουρα ότι θα πρέπει να δράσουμε άμεσα γιατί αν μείνουμε μόνο στην συζήτηση υπάρχει ο κίνδυνος να ‘μαστε εδώ και από χρόνου συζητώντας τα ίδια ακριβώς πράγματα. Μυαλά θα πρέπει να αλλάξουμε και νοοτροπίες, όλοι ανεξαιρέτως.
Reset δεν πρέπει να γίνει μόνο στον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα αλλά και στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των περισσότερων από εμάς.
