Είπα όλες αυτές τι μέρες να συγκρατηθώ… αλλά αδύνατον. Όσο και να το προσπάθησα, με τα όσα ακούω και βλέπω, αν δεν το πω θα σκάσω. Γιατί ο νούρος του σιύλλου εν ισιώνει όσα τζαι να πάθει. Η Ελλάδα στο Μουντιάλ… Μάλιστα… Η Ελλάδα στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου…  Μάλιστα… Η Ελλάδα κοντά στο όνειρο των «8»… Μάλιστα.

 

Να το πανηγυρίσουμε, να το γλεντήσουμε και να χαρούμε διπλά και τριπλά. Αυτό που δε μπορώ να κατανοήσω είναι πως μέσα σε δύο βδομάδες ο Θεός έγινε Έλληνας, οι μισοί τα έβλεπαν όλα μπλε και οι άλλοι μισοί πίστεψαν ότι με το «φούρπο» στο πόδι, διώξαμε τους Τούρκους και προελάσαμε μέχρι την Πόλη.

Και φυσικά επειδή δεν μας διακατέχει καθόλου η υπερβολή αποφασίσαμε να φτιάξουμε και τη μεγαλύτερη ελληνική σημαία. Ως εδώ ουδέν μεμπτό. Αλλά το να σαβανώνεις ένα κτίριο με τη γαλανόλευκη για να κάνεις το κομμάτι και το σόου σου, αγνοώντας μάλιστα την ασφάλεια εκατοντάδων θαμώνων σου… αυτό καταντά τραγικό και γελοίο.

Και θέλω να μου απαντήσει η πυροσβεστική γιατί δεν παρενέβη αμέσως να ελευθερώσει το κτήριο από τη γιγαντιαία σημαία, που από σύμβολο, μετατράπηκε σε μέσο μάρκετινγκ. Δεν είδα καμιά αντίδραση από το διευθυντή του Σώματος και καμιά δήλωση από την καθόλα συμπαθή εκπρόσωπο της πυροσβεστικής υπηρεσίας, γι’ αυτό το «πράγμα» που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε φλεγόμενο φέρετρο. Δεν θέλω να κάνω κανένα συνειρμό για αυτή την αδράνεια… αλλά νομίζω ότι την ίδια ακριβώς σκέψη με μένα έκαναν εκατοντάδες άλλοι συμπολίτες μου, που αντίκρισαν μπροστά τους το «έκτρωμα» αυτό. Γιατί στην προκειμένη, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε το εθνικό σύμβολο των απανταχού Ελλήνων.

Όμως στην Κύπρο ότι δηλώσεις είσαι «τζαι ότι καπνίσει του καθενού κάμνει το». Οι νόμοι εφαρμόζονται κατά το δοκούν (συνήθως όπου φτωχός και η μοίρα του) και φυσικά η υπερβολή κυριαρχεί σε κάθε λεπτό της καθημερινότητας μας. Και εύχομαι πραγματικά να μην υπάρχει μετά θάνατον ζωή, γιατί αν μας βλέπουν από ψηλά ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, θα πιάσουν το «κουρπάτζι» τζαι εν θα ξέρουν πόθεν να αρκέψουν.