Άνοιξε η πόρτα του μπαρ και μπήκε μέσα ο Γιώργος. Ο Γιώργος μου. Κάθισε στο στουλ του, στη γωνιά του, χωρίς να πει τίποτε. Ούτε γεια δε μας είπε. Όχι πως ήμασταν πολλοί μες το μαγαζί εκείνη την ώρα -ένας φοβισμένος αλλοδαπός τον οποίο πρώτη φορά έβλεπα κι η αφεντιά μου. Δεν υπήρχε ψυχή άλλη.

Μα τι λέω; Ήταν κι ο Αντάρτης, το χρυσόψαρό μου. Εν πάσει περιπτώσει, ο Γιώργος δεν μας είπε ούτε γεια. Αμέσως κατάλαβα πως κάτι πήγαινε λάθος. Και το λάθος το μυρίστηκα από τη στιγμή που μπήκε μέσα και δεν έκανε το παραμικρό σχόλιο για το τραγούδι που ακουγόταν εκείνη τη στιγμή. Ξέρει τα πάντα για το κάθε τραγούδι ο πούστης και κάθε φορά, με το που μπει, κάτι θα πετάξει εγκυκλοπαιδικό. Είναι κινητό ίντερνετ, γκούκο, πως σκατά το λένε αυτό το πράμα. Εκτός τούτου, τα μούτρα του ήταν κατεβασμένα μέχρι εκεί κάτω. Του μιλούσα και δεν απαντούσε λες και μιλούσα στον τοίχο. Εντάξει είπαμε, ο Γιώργος δεν είναι ο πιο κοινωνικός άνθρωπος του κόσμου αλλά το καλησπέρα του θα το πει. Θα κάνουμε το αστείο μας, θα πούμε δυο μαλακίες.

Είπα να σπάσω το βαρύ κλίμα και εν ριπή οφθαλμού άρχισα να τον ρωτώ διάφορα. Βασικά, τις απορίες που είχαν και τα παιδιά. Ο Πανίκκος κι ο Κωστής. Αυτοί οι δυο κι ο Γιώργος είναι καθημερινοί μου πελάτες. Και άμα περάσουν μέρες και κάποιος από τους τρεις δε φανεί, τον γυρεύουμε. Γίνεται αισθητή η απουσία του. Τηλέφωνα ή διευθύνσεις ο ένας του άλλου δεν έχουμε, ούτε βρεθήκαμε ποτέ πουθενά αλλού, εκτός από ‘δω. Είμαστε όμως μια γροθιά. Οπότε, εφόσον είχε λείψει για μια εβδομάδα και βάλε ο Γιώργος, τα παιδιά, άρχισαν να ανησυχούν. Κι εγώ το ίδιο. Ο Πανίκκος υποστήριξε πως ίσως να πήρε τα μωρά του καμιά εκδρομή στο Λατσί. Κάτι μισόλογα μας έλεγε μια νύχτα πως έχει δυο μωρά από τον πρώτο του γάμο και για ένα τροχόσπιτο που έχει στημένο στο Λατσί. Συμφώνησε κι ο Κωστής. Εγώ τους είπα αποκλείεται. Ο Γιώργος δεν είναι ο τύπος της εκδρομής και του ταξιδιού. Ξέρω πως το πιο μακρινό του ταξίδι το κάνει κάθε Κυριακή για να πάει μέχρι το γήπεδο, να δει μπάλα.

Του έβαζα το ουίσκι του. Πίνει πάντα Jameson με δυο παγάκια σε χαμηλό ποτήρι. Δεν πίνει ποτέ τίποτ’ άλλο. Αφού και τα παιδιά τον πειράζουν. Του λένε να παρατήσει την εταιρία που δουλεύει πλασιέ και να στείλει βιογραφικό στου Jameson. Σπάμε πλάκα όταν επαναλαμβάνει ο ίδιος τη λέξη βιογραφικό. «Ποιο βιογραφικό ρε;» ρωτά και ξεσπάμε σε γέλια. Έβαλα το ουίσκι μπροστά του, πάνω σε μια διπλωμένη χαρτοπετσέτα. Τον πλησίασα χωρίς να αστειεύομαι και αποφάσισα πως έπρεπε να μάθω τι συνέβαινε. «Ρε Γιώργο τι τρέχει;» τον ρώτησα σχεδόν ψιθυριστά.

Μου εκμυστηρεύτηκε πως τον έπιασαν με 7 κιλά χασίσι, πως πέρασε οχτώ μέρες υπό κράτηση και πως τον άφησαν προσωρινά μετά που μεσολάβησε το αφεντικό του. Έχει δύναμη το αφεντικό του Γιώργου αλλά νομίζω πως ο Γιώργος την έβαψε.