Ο Παύλος Κοντίδης κάνει απολογισμό και πλάνο, 2 χρόνια μετά το Λονδίνο και 2 χρόνια πριν το Ρίο.
Μικρός, είχα σχηματίσει μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τους super ήρωες. Έπρεπε να φοράνε κάπα ή μάσκα και να καταφέρνουνε με μιας να παγώνουνε το χρόνο, να βγάζουνε σπίθες από τα χέρια και να πολεμάνε το κακό -όπου κακό, κάποια μοχθηρή ύπουλη καρικατούρα που δεν μπορούσε παρά να σου προκαλέσει αποστροφή.
Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα -ανώμαλη η προσγείωση, αλλά το να πατάς στο έδαφος είναι πάντα καλύτερο από το να ονειροβατείς- πως ήρωες είναι αυτοί που ότι κάνουν το κάνουν με επιμονή, σκληρή δουλειά, πειθαρχεία, το κάνουν επειδή το αγαπάνε (και αν δεν είναι τόσο τυχεροί να το αγαπάνε, το παλεύουνε ακόμη). Είναι άνθρωποι χαμηλού προφίλ, που εμπνέουν, αποτελούν πρότυπα για μικρούς και μεγάλους, βρίσκουν πάντα μια χαραμάδα ελπίδας για να πουν «έλα, πάμε λίγο ακόμη, μπορείς» και οι «κακοί» πολέμιοι τους, δεν είναι άλλοι από την μιζέρια, την αδικία, το «να το παρατάς» και την απαισιοδοξία.
Τέτοιος ήρωας, από τους μεγαλύτερους που πάτησαν πόδι σε αυτό το νησί είναι και ο Πάυλος Κοντίδης. Διαθέτει όλα τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, κάνοντας αυτό που πολλοί δεν πίστευαν ποτέ πως θα δούνε τα μάτια τους. Ένα ολυμπιακό μετάλλιο, ήταν πάντα διακαής πόθος του κυπριακού ελληνισμού, αλλά λίγοι πίστευαν πως θα ζήσουν να το χαρούν! Σχεδόν δυο χρόνια μετά το Λονδίνο και δυο πριν το μεγάλο ραντεβού στο Ρίο, ο Παύλος μιλά στη CITY, για τις αναμνήσεις του ένδοξου αργυρού μεταλλίου και για τα επόμενα του σχέδια.
Από τον Γιάννη Πέτεβη
Φωτογραφίες: Madame Figaro (Ιούλιος 2014)
Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια από το αργυρό μετάλλιο του Λονδίνου. Πως έχουν χαραχθεί στη μνήμη σου εκείνες οι στιγμές;
Αυτές οι στιγμές θα είναι πάντα ολοζώντανες στο μυαλό μου, στην μνήμη μου, είναι κάτι για το οποίο ζούσες, πάλευες και προσπαθούσες τόσα χρόνια, για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα δόξας, ιστορίας και περηφάνιας. Ταυτόχρονα θυμάσαι δυσκολίες που αντιμετώπισες στο ταξίδι και στην πορεία προς την επίτευξη του στόχου.
Ότι κάνεις, κάνε το πάντα για τον εαυτό σου. Αυτό είναι το μότο μου και αν το σκεφτείς βαθιά, είναι μια συμβουλή για όλες τις περιπτώσεις.
Υπήρξε ποτέ κάποια στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις; Η αλήθεια είναι, η Κύπρος δεν έχει τα ίδια μέσα και πόρους με άλλες χώρες για να στηρίξει αθλητές πρωταθλητισμού.
Υπήρχαν πολλές στιγμές απογοήτευσης αλλά μένοντας προσηλωμένος και επικεντρωμένος στους στόχους μου, καταφέρνω να παίρνω πάντα δύναμη από αυτούς.
Υπήρξε στην συνέχεια στήριξη από την πολιτεία, ανάλογη της επιτυχίας;
Πριν το μετάλλιο η στήριξη από τους αρμόδιους φορείς υπήρχε αλλά η οικογένεια μου επωμιζόταν το μεγαλύτερο κομμάτι του βάρους. Τα πράγματα τώρα είναι αρκετά βελτιωμένα αλλά και οι απαιτήσεις είναι ακόμη περισσότερες, γι’ αυτό προσπαθώ συνεχώς να βρω επιπρόσθετους οικονομικούς πόρους μια και το κράτος καλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι των εξόδων μου, αλλά όχι όλα.
Καλώ τις μεγάλες εταιρίες του τόπου να κάνουν και αυτές την εισφορά τους, με το ανάλογο αντάλλαγμα, αναλόγως της εισφοράς.
Αυτή την περίοδο, μέσω του Heart Cyprus, έχει οργανωθεί μια εκστρατεία για τη στήριξη της προσπάθειας σου στο Ρίο, σε 2 χρόνια. Πως προέκυψε αυτή η ενέργεια και ποια η ανταπόκριση του κόσμου;
Σε μια συνάντησή που είχα με τον Στυλιανό (σ.σ. Στυλιανός Λάμπρου - ιδρυτής Heart Cyprus) και την αδερφή του, Άντρεα, για το πως μπορούμε να προωθούσαμε την Κύπρο αναφέρθηκε και το κομμάτι των χορηγών. Τα παιδία ήταν πολύ πρόθυμα να βοηθήσουν ούτως ώστε να εξευρεθούν οι οικονομικοί πόροι. Έτσι, αφού συζητήσαμε και βάλαμε στο τραπέζι διάφορες προτάσεις, σε μια βδομάδα τα είχαμε όλα έτοιμα και ξεκινήσαμε την εκστρατεία. Δεν μείναμε στα λόγια, προχωρήσαμε το βήμα παραπέρα και αυτό μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση. Δημιουργήσαμε την εκστρατεία Support Kontides Road to Rio 2016, στην ιστοσελίδα www.indiegogo.com.
Ο κόσμος, πως ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα;
Η ανταπόκριση και η αγάπη του κόσμου είναι συγκινητική, αφού σε λιγότερο από 2 βδομάδες μαζέψαμε σχεδόν 14.000 δολάρια. Φυσικά, το ποσό που απαιτείται είναι αρκετά μεγαλύτερο μέχρι το Σανταντέρ το Σεπτέμβριο (γύρω στις 50.000), όπου διεξάγεται το παγκόσμιο πρωτάθλημα και εκεί θα παιχτεί και η πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ποσό που χρειάζεται να μαζευτεί για το Ρίο είναι πολύ μεγαλύτερο. Είναι εδώ που καλώ τις μεγάλες εταιρίες του τόπου να κάνουν και αυτές την εισφορά τους, με το ανάλογο αντάλλαγμα, αναλόγως της εισφοράς.
Πόσο ψηλά έχεις βάλει τον πήχη για τους Ολυμπιακούς του 2016;
Πάντοτε μου αρέσει να βελτιώνομαι, άρα ο πήχης είναι η κορυφή, το χρυσό μετάλλιο. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το πετύχεις. Ο ανταγωνισμός είναι πάντοτε πολύ μεγάλος, είναι Ολυμπιακοί αγώνες και όλοι οι αθλητές ονειρεύονται το βάθρο.
Η προετοιμασία γίνεται και στην Κύπρο αλλά περισσότερο εκτός. Ο λόγος είναι απλούστατος. Άλλο είναι να κάνεις προπόνηση με 3-4 αθλητές που ανήκουν στην ελίτ και άλλο να κάνεις μόνος σου.
Και η προετοιμασία; Γίνεται στην Κύπρο ή και σε άλλες χώρες;
Η προετοιμασία γίνεται και στην Κύπρο αλλά περισσότερο εκτός, συνήθως στην Κροατία. Ο λόγος είναι απλούστατος. Χρειάζεσαι συνεχώς ανταγωνισμό και μέτρο σύγκρισης. Άλλο είναι να κάνεις προπόνηση με 3-4 αθλητές που ανήκουν στην ελίτ και άλλο να κάνεις μόνος σου.
Ποιες θυσίες χρειάζονται και τι σου λείπει περισσότερο;
Οι θυσίες είναι γνωστές: σκληρή δουλεία, πειθαρχία, πάθος, προγραμματισμός. Σίγουρα, δεν μπορείς να λειτουργείς σαν ρομπότ, αλλά όταν είσαι λίγο πριν την διεξαγωγή τέτοιων αγώνων τότε χρειάζεται 100% αφοσίωση στο στόχο. Κάθε μέρα είναι μέρα προετοιμασίας, αυτή η προσπάθεια είναι 24ωρη γιατί δεν είναι μόνο η προπόνηση στη θάλασσα ή στο γυμναστήριο, είναι ο τρόπος ζωής, ξεκούραση, διατροφή, συναισθηματική κατάσταση, όλα πρέπει να είναι στην εντέλεια για να αποδώσεις τα μέγιστα. Το ποιο απλό παράδειγμα; Όταν θες να φας γλυκό, ας πούμε, θα σκεφτείς τον αγώνα και θα φας φρούτο. Το παράδειγμα που έφερα δεν είναι τυχαίο, η μεγαλύτερη μου αδυναμία, γενικότερα, είναι το φαΐ, τρελαίνομαι, τρώω μεγάλες ποσότητες, όχι τόσο γλυκά αλλά λατρεύω το παγωτό και έτσι όταν πρέπει να χάσω κιλά η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να σταματάω να τρώω, ασχέτως αν πεινάω! Φυσικά, μην φανταστείς, απλά καταναλώνω 3000-4000 θερμίδες από τις 6000-7000 που καταναλώνω κανονικά!
Τι σε οδήγησε, αλήθεια, να ασχοληθείς με την ιστιοπλοΐα;
Ο πατέρας μου ήταν και αυτός ιστιοπλόος έτσι σε συνδυασμό με την αγάπη μου για την θάλασσα ξεκίνησα σε ηλικία 9 χρόνων.
Και πως βλέπεις τον εαυτό σου στα χρόνια που θα «αφυπηρετήσεις»;
Να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από την ιστιοπλοΐα και τον αθλητισμό γενικότερα είναι δύσκολο. Κάτι που ίσως ακολουθήσω στο μέλλον είναι να εκπαιδευτώ για να κάνω σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης. Μου αρέσει πάρα πολύ να εμπνέω και να βοηθώ τους άλλους.
Για τους νέους αθλητές είσαι παράδειγμα και ειδικά για όσους ονειρεύονται να βρεθούν κι αυτοί μια μέρα στο ολυμπιακό βάθρο. Τι θα τους συμβούλευες;
Ότι κάνεις, κάνε το πάντα για τον εαυτό σου. Αυτό είναι το μότο μου και αν το σκεφτείς βαθιά είναι μια συμβουλή για όλες τις περιπτώσεις. Άμα το κάνεις για σένα, θα το κάνεις καλύτερα και θα πας μέχρι τέλους. Πάντα να θυμάστε ότι αποτυχημένος είναι αυτός που σταματά να προσπαθεί.
Θες να είσαι κομμάτι της προσπάθειας του πρωταθλητή μας;
Στήριξε τον, κάνοντας την εισφορά σου εδώ.