Δευτερόλεπτα μετά την απογείωση του από το αεροδρόμιο Paris-Charles De Gaulle, το Concorde της πτήσης Air France με προορισμό τη Νέα Υόρκη τυλίγεται στις φλόγες και συντρίβεται μετά από δύο λεπτά.

 

Η παρθενική πτήση του Concorde έγινε το Μάρτιο του 1969, αλλά δεν του χάρισε την πρωτιά στον τομέα των εμπορικών υπερηχητικών αεροσκαφών. Είχε προηγηθεί κατά δύο μήνες το ρώσικο Tupolev TU 44, εν μέρει χάρη στη βιομηχανική κατασκοπεία εις βάρος του αγγλο-γαλλικού κονσόρτσιουμ που είχε αναλάβει την κατασκευή του νέου επαναστατικού αεροσκάφους -τουλάχιστον έτσι φημολογείται.

Αντίθετα όμως με τους ρώσους ανταγωνιστές του, που είδαν το 1975 στο Σαλόνι του Bourget να υποθηκεύεται σοβαρά το μέλλον του Tupolev όταν στη διάρκεια μιας επίδειξης καρφώθηκε στο έδαφος, το Concorde απέκτησε και κατοχύρωσε γρήγορα τη φήμη του ασφαλέστερου αεροπλάνου όλων των εποχών. Έγινε ένα ισχυρό πολιτιστικό, οικονομικό, αλλά και πολιτικό σύμβολο μιας ευρωπαϊκής συνεργασίας ικανής για τα μεγαλύτερα τεχνολογικά επιτεύγματα. Μέχρι να φανερωθεί με τον πιο δραματικό τρόπο το πιο τρωτό του σημείο : το σύστημα τροχών. Είχαν προκύψει κάποιες βελτιώσεις μετά από μία σειρά από περιστατικά, αλλά η σοβαρότητα του προβλήματος υποτιμήθηκε.

Ότι δεν κατάφεραν η πετρελαϊκή κρίση, οι οικολογικές διαμαρτυρίες και οι διακρατικοί ανταγωνισμοί το κατάφερε ένα κομμάτι σίδερο μερικών εκατοστών που είχε μείνει στην πίστα.

Μετά το δυστύχημα και τον τραγικό απολογισμό των 113 θυμάτων, η British Airways και η Air France θα αποφασίσουν από κοινού να σταματήσουν όλες τις πτήσεις, το 2003, επικαλούμενες τη μείωση του αριθμού των επιβατών και το αυξημένο κόστος συντήρησης.