Τη Χελενίκ την είχα γνωρίσει ένα ήσυχο και καυτό καλοκαιρινό απόγευμα δύο ακριβώς χρόνια πριν σε ένα απάχικο καφέ στην παλιά Λεμεσό. Καθόταν μαζί με ακόμα δύο άτομα και όλοι μαζί έπαιζαν ανέμελα με τρία διαφορετικών μεγεθών τύμπανα που έφερναν κάτι σε Αφρική. Με είχε γοητεύσει ο συντονισμένος ρυθμός και το ανάλαφρο στυλ.

Η πιο καθωσπρέπει γνωριμία μας όμως πρόσφατα ουσιαστικά έγινε, σε μια επίσης τυχαία συνάντησή μας.

Η Χελενίκ (ή Ελένη) Αργυρού είναι κλινική ψυχολόγος και ηχοθεραπεύτρια. Γεννήθηκε στο μακρινό Ζιμπάμπουε και σε ηλικία τριών ετών μετακόμισε στη Νότια Αφρική, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε ψυχολογία στο πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν και με την ολοκλήρωση των σπουδών της ξεκίνησε να εργάζεται σε ένα νοσοκομείο της περιοχής. Παρόλο που εξασκούσε επαγγελματικά αυτό που από μικρή είχε αγαπήσει και είχε καταφέρει να το σπουδάσει, μετά από δύο μόνο χρόνια εργασίας, απογοητεύτηκε.

«Απογοητεύτηκα γιατί έβλεπα κόσμο που ήταν πολύ άρρωστος και τραυματισμένος και δεν είχε ούτε τα λεφτά ούτε την εσωτερική δύναμη για να θεραπευτεί. Εγώ όμως τον κόσμο είχα την ανάγκη να τον εμπνέω και όχι να χάνομαι μαζί του στα αρνητικά. Για να σου το θέσω διαφορετικά, μετά από επτά χρόνια σπουδών, το ανώριμο, νεανικό ίσως, όνειρο ότι μπορούμε να βοηθήσουμε αυτό τον κόσμο να αλλάξει σταδιακά κατέρρεε μέσα μου και είχα αρχίσει να βλέπω τη ζωή όπως στην πραγματικότητα είναι».

Τότε ήταν που ξεκίνησε να παίζει κρουστά. Το αρχικό και καθοριστικό, όπως φάνηκε στην πορεία, ερέθισμά της, ήταν μια ομάδα ντόπιων τυμπανιστών που μαζεύονταν σε ένα μαγαζί της γειτονιάς κοντά στο νοσοκομείο που δούλευε.

«Αμέσως με συνεπήρε και δεν μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω πως ήθελα να παντρέψω τη δουλειά μου με τα κρουστά, αφού μέσω τους μπορείς να προσφέρεις σε άλλους ανθρώπους μικρές μα ουσιαστικές στιγμές έκστασης κα ανακούφισης».

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, λοιπόν, και αφού πιστοποιήθηκε ως εξειδικευμένη ηχοθεραπεύτρια από σχετική σχολή στο Αλικάντε της Ισπανίας, η Χελενίκ συνδυάζει την κλινική ψυχολογία με τα κρουστά βοηθώντας, όπως η ίδια εξηγεί, «διάφορες ομάδες ανθρώπων να έρχονται σε πιο ανεπτυγμένη ένωση τόσο μεταξύ τους όσο και με τον εσωτερικό τους εαυτό».

Για την ιδιαίτερη αυτή ηχοθεραπεία που προσφέρει έχει πραγματοποιήσει εργαστήρια (workshops) σε περισσότερες από 10 χώρες, έχει εκπαιδεύσει καθηγητές και θεραπευτές σε πέντε διαφορετικά πανεπιστήμια ενώ σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, στην οποία ζει πλέον μόνιμα τα τελευταία οκτώ χρόνια, με πιστοποίηση από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού έχει διδάξει σε σχολεία και νηπιαγωγεία σε όλες τις πόλεις, έχει συνεργαστεί με πανεπιστήμια και Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς ενώ ένα δικό της πρότζεκτ με τίτλο «One heartbeat» έχει διακριθεί σε διεθνή διαγωνισμό.

Κυρίως παίζει ένα μικρό αφρικανικό τύμπανο που λέγεται «τζέμπε», κάποιες φορές όμως χρησιμοποιεί τουμπερλέκι, «tambourine» ή τα μεσανατολικά «frame drums» .

«Για να μάθεις να παίζεις πρέπει να μάθεις να συντονίζεσαι. Εγώ βεβαίως το τύμπανο το χρησιμοποιώ ως ένα αγνό και αυθεντικό εργαλείο για έμπνευση και ενδυνάμωση, αφού η ενέργεια που σου προσφέρει μπορεί να σε αλλάξει άμεσα. Είναι πραγματικά απίθανο συναίσθημα να βλέπεις τους ανθρώπους να μπορούν να εκφράσουν με ειλικρίνεια αυτά που νιώθουν».  

Κατά τη διάρκεια του μαθήματος κάθε άτομο έχει ένα τύμπανο και ακολουθά τον «instructor».

«Όλοι μαθαίνουν τρία βασικά μπίτς, τα οποία και επαναλαμβάνουν με σκοπό να παράξουν ρυθμικές μελωδίες. Το γκρουπ πάντοτε δουλεύει ομαδικά δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα βαθύ και συγχρονισμένο επίπεδο συγκέντρωσης, το οποίο οδηγεί σε πολλαπλά οφέλη τόσο για το μυαλό, όσο και για το σώμα και το πνεύμα. Το μυαλό επωφελείται από την αύξηση της συγκέντρωσης, το σώμα από τον εξευγενισμό των χειρονομιών και το πνεύμα από τα συναισθήματα χαράς ή ακόμα και έκστασης, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης σε έκκριση ενδορφίνης».

Γι’ αυτό αρκετά άτομα, προσθέτει, χαρακτηρίζουν το τύμπανο ως «θεραπευτικό» και «μαγικό» ή «ένα από τα πιο ισχυρά αντικείμενα στον κόσμο».

«Αρκετοί είναι αυτοί που λένε πως το τύμπανο έχει τη δυνατότητα να αγγίξει κάτι πολύ βαθύ και ισχυρό που κρύβουμε μέσα μας».

Χωρίς να περιορίζεται σε αυτά, τα τελευταία χρόνια η Χελενίκ έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στα μικρά παιδάκια που χαρακτηρίζονται από έλλειψη προσοχής και αντιμετωπίζουν διάφορες παθήσεις, όπως είναι ο αυτισμός και η επιληψία.

«Η έλλειψη προσοχής σε μικρές ηλικίες είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Μιλάμε για τη συσσώρευση πολλής ενέργειας που δεν εκτονώνεται. Έχω παρατηρήσει πως αυτά τα παιδιά έχουν μια έφεση προς τα κρουστά, αφού η προσοχή και ο ρυθμός συνδυάζονται, ο ρυθμός βοηθά  πολύ στο να αναπτύσσεται η συγκέντρωση».

Τα μαθήματα αυτά, μου εξηγεί, γίνονται κυρίως για αυτοπεποίθηση και προσωπική ανάπτυξη.

«Για να καθαρίζουν οι περίεργες ενέργειες που συνήθως ξεκινούν από την παιδική ηλικία»

Αυτή την περίοδο η Χελενίκ δουλεύει σε συντονισμό και σε συνεργασία με το ινστιτούτο «The Strong Institute», το οποίο βρίσκεται στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ. Το εν λόγω πρόγραμμα απευθύνεται σε παιδιά με έλλειψη προσοχής, με αυτισμό, επιληψία, προβλήματα ύπνου, συμπεριφοράς, συναισθημάτων, μάθησης, ομιλίας, χρονίζοντος σωματικού πόνου ή σε άτομα που βρίσκονται στη διαδικασία ανάρρωσης μετά από ένα δυστύχημα.

«Με λίγα λόγια, απευθύνομαι σε κόσμο που επιθυμεί να βοηθηθεί χωρίς φάρμακα. Πάρα πολύς κόσμος πηγαίνει σε γιατρούς και παίρνει χημικά χάπια για περιστατικά που είναι ιάσιμα με πιο εναλλακτικές θεραπείες, όπως ακριβώς είναι η ηχοθεραπεία με τα τύμπανα».

Για περισσότερες πληροφορίες και για να επικοινωνήσετε μαζί με τη Χελενίκ