Το να κυνηγήσεις το όνειρο σου δεν είναι πάντα -ή καλύτερα, σχεδόν ποτέ- ο ευκολότερος δρόμος. Είναι όμως αυτός που θα σε κρατήσει αληθινό, θα σε εξελίξει και θα σε κάνει καλύτερο. Θα σε βοηθήσει να δημιουργήσεις μια προσωπικότητά έτσι όπως τη θες!

Την Κρίστα την έμαθα μέσω κοινών φίλων και παρακολουθώντας την πορεία της, χωρίς η ίδια να το ξέρει, την εκτιμούσα. Όχι μόνο επειδή είναι πολύ καλή ερμηνεύτρια, ούτε για το ιδιαίτερο στυλ στα τραγούδια και την εμφάνισή της. Την θαύμαζα κυρίως γιατί πήρε τη ζωή της στα χέρια της, τράβηξε κάθε ευκαιρία από τα μαλλιά, όπου οι πόρτες ήταν κλειστές, έφτιαχνε «παράθυρα» και αφορμές για να ανοίξουν.

Σε μια πόλη, το Λονδίνο, που ναι μεν είναι μια εκ των μητροπόλεων των τεχνών αλλά και ένα χάος ταυτόχρονα, για να ξεχωρίσεις, το ταλέντο που κουβαλάς θα πρέπει συνδυάζεται με τρέξιμο, θέληση και αντοχή στα χαστούκια. Μπροστά σε αυτήν την αλήτικη και «κόντρα στο ρεύμα» συμπεριφορά της, από τη μια νιώθεις κάπως αμήχανα, από την άλλη όμως δεν μπορείς παρά να τη θαυμάσεις. Αγαπητοί Cityzens, η Krista Papista!

Συνέντευξη στον Γιάννη Πέτεβη.

 

Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη μουσική και πότε κατάλαβες πως αυτό ακριβώς θες να κάνεις;

Το αληθινό μου όνομα είναι Krista Manison. Γεννήθηκα στη Λευκωσία από μητέρα Κύπρια και πατέρα Αυστραλό. Γράφω στίχους από 12 χρονών, μέχρι τα 14 έμαθα κιθάρα και άρχισα να συνθέτω τα δικά μου τραγούδια, ενώ ξεκίνησαν και τα πρώτα live όταν έφτιαξα το πρώτο μου συγκρότημα «Punk» στο οποίο συμμετείχαν άλλες 2 κοπέλες. Στα 15 μου ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου, ότι θα ακολουθούσα μια μουσική-καλλιτεχνική καριέρα. Στα 18 μετακόμισα μόνιμα στο Λονδίνο, εκεί πλέον άρχισα να ηχογραφώ και να συνθέτω τη μουσική μου, με προγράμματα ηλεκτρονικής μουσικής.

 

Πως σκαρφίστηκες την Κρίστα-Παπίστα;

Έτσι με έλεγε ο πατέρας μου! Χαιδευτικά! Χωρίς να το αναλύσω πολύ, όταν άρχισα να κάνω upload τη μουσική μου, το χρησιμοποιούσα.

Ζώντας εδώ, επισκέπτομαι galleries, συναυλίες, μουσεία, clubs ηλεκτρονικής μουσικής. Όλα αυτά είναι εμπνεύσεις που με επηρέασαν και συνεισέφεραν δραματικά στην πνευματική μου καλλιέργεια.

Και ως χαρακτήρας;

Έχει 2 πλευρές, όπως η απολλώνια και διονυσιακή φύση του ανθρώπου. Ο Απόλλων είναι ο θεός της λογικής ενώ ο Διόνυσος της τρέλας και του χάους. Τόσο δυναμική και τόσο ευάλωτη, αυτή η «διχοτόμηση» είναι ο πιο εμφανής μηχανισμός της προσωπικότητας μου. Προσπαθώ να υπάρχει μια ισορροπία πλέον. Δυνατό μου σημείο είναι πως μπορώ να γράφω εύκολα μουσική, να την εκτελώ όπως θέλω στα live, να ξέρω ακριβώς πως θέλω να οπτικογραφηθούν τα video clips μου, εμπιστεύομαι την αισθητική μου και έχω αυτοπεποίθηση στον «εργασιακό» τομέα. Είμαι ανοιχτός χαρακτήρας, μου αρέσει να βοηθάω τον κόσμο όπου μπορώ. Αδυναμίες; Δεν έχω υπομονή και δεν συγκεντρώνομαι εύκολα.

 

Θα έλεγε κανείς πως να κυνηγάς καριέρα στο Λονδίνο είναι ακατόρθωτο ή τουλάχιστον ρίσκο. Πως το αποφάσισες; Φοβάσαι καθόλου;

Γιατί ακατόρθωτο; Εμένα μου φαίνεται απόλυτα λογικό να σπουδάσω και να κτίσω μια καριέρα εδώ, όπου θα έχω πιο έντονη επαφή με τα ενδιαφέροντα μου. Μετακόμισα στα 18 μου, όπου έκανα foundation στο «art&design», ακολούθως έκανα BA στο «Art, performance and digital media» και τώρα ασχολούμαι 100% με την μουσική μου. Ζώντας εδώ, επισκέπτομαι galleries, συναυλίες, μουσεία, clubs ηλεκτρονικής μουσικής. Όλα αυτά είναι εμπνεύσεις που με επηρέασαν και συνεισέφεραν δραματικά στην πνευματική μου καλλιέργεια. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος και να βγεις από τo «comfort zone» σου. Πρέπει να μάθεις να δέχεσαι την απόρριψη, αν δεν πιστέψεις εσύ σ’ εσένα, δεν θα πιστέψει κανείς άλλος.

Η έμπνευση έρχεται με περίεργο τρόπο αλλά έχω αναγνωρίσει τους τρόπους που την προκαλούν. Όταν π.χ. ακούω τραγούδια της Κάλλας, όταν κάνω μάθημα φωνητικής.

Πως θα χαρακτήριζες την μουσική σου και σε ποιο genre θα την κατέτασσες;

Την χαρακτηρίζω ως «sordid pop». Στο Λονδίνο η μουσική μου χαίρει, πιστεύω, εκτίμησης περισσότερο από αλλού. Γενικώς, η ηλεκτρονική pop είναι κομμάτι της λονδρέζικης κουλτούρας.

Τι σε εμπνέει, για να το μετατρέψεις σε μουσική;

Γράφω μουσική σε διάφορες φάσεις και καταστάσεις. Σ’ ένα τετράδιο σημειώνω στίχους οπότε λίγες μέρες μετά πιθανόν ναμου «έρθει» μια μελωδία στο μυαλό, την οποία ηχογραφώ και της βάζω drumbeat. Η έμπνευση έρχεται με περίεργο τρόπο αλλά έχω αναγνωρίσει τους τρόπους που την προκαλούν. Όταν π.χ. ακούω τραγούδια της Κάλλας, όταν κάνω μάθημα φωνητικής... Γενικότερα, όταν ξεκίνησα να μαθαίνω να τραγουδάω όπερα, τον τελευταίο 1,5 χρόνο, πρόσεξα πως παράλληλα, εκτός από τη φωνή μου, άρχισαν να δυναμώνουν και οι συνθετικές δυνατότητές μου.

 

Και ποια τα ινδάλματα σου; Ποιους θαυμάζεις για την καριέρα και την εικόνα τους;

Καλλιτέχνες από διάφορους χώρους και genres, όπως οι David Bowie,  o Morissey, η Kathleen Hanna, o James Dean, o  K. Καβάφης, ο Erik Satie, η Μαρία Κάλλας. O καθένας με το δικό του τρόπο έπαιξε ρόλο στη δική μου καλλιτεχνική «παιδεία».

Πέραν της παραγωγής, που είναι εξ’ ολοκλήρου υπό την ευθύνη σου, σκηνοθετείς και τα δικά σου βιντεοκλίπ. Από ανάγκη έκφρασης ή πιστεύεις στο «αν θες να γίνει όπως το ονειρεύεσαι, καν’ το μόνος σου»;

Στο πανεπιστήμιο νοίκιαζα συνεχώς κάμερες και μάθαινα προγράμματα video editing. Οργανικά, είναι και αυτό μέρος της τέχνης μου. Είναι δύσκολο κανείς να εκτελέσει κάτι όπως το φαντάζεσαι, σε αυτό το βαθμό, μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις για να έχεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς.

 

Έχω παίξει live στην Κύπρο και νιώθω πως αρκετός κόσμος εκτιμάει τη μουσική μου εκεί, αλλά σ’ αυτό που διάλεξα, το Λονδίνο είναι μονόδρομος αν θέλω να έχω εξέλιξη.

Στην πορεία σου μέχρι τώρα, ποια θεωρείς πως είναι τα highlights;

Νομίζω αρκετά. Πέρσι έκανε remix σ’ ένα κομμάτι μου το «Dirty boy dancer» ο Jimmy Edgar (http://www.mixmag.net/music/mp3-blog/free-mp3-krista-papista-jimmy-edgar-remix-) ενώ αρκετά πολύ διάσημα μουσικά portals παρουσίασαν τη δουλειά μου, όπως για παράδειγμα το «London in Stereo» και το «The fourohfive».

 

Πόσο δύσκολο θα ήταν να κάνεις αυτό που αγαπάς, με τον τρόπο που το κάνεις, στην Κύπρο του 2014;

Έχω παίξει live στην Κύπρο και νιώθω πως αρκετός κόσμος εκτιμάει τη μουσική μου εκεί, αλλά σ’ αυτό που διάλεξα, το Λονδίνο είναι μονόδρομος αν θέλω να έχω εξέλιξη. Μου αρέσει πάρα πολύ το νησί, το πεθυμώ και το επισκέπτομαι συχνά. Έχω την οικογένεια μου, η οποία με στήριξε πάρα πολύ όπως και οι φίλοι μου και τους ευχαριστώ γι’ αυτό, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτούς. Οι Κύπριοι είναι ζεστοί άνθρωποι  με χιούμορ. Λατρεύω το χιούμορ τους, τον ήλιο, τη θάλασσα… την αγαπάω και μου λείπει πολύ.

 

Και το μέλλον; Μέχρι που φθάνει το όνειρο σου;

Το επόμενο μου videoclip, «Bad F» (από όπου και οι φωτογραφίες), κυκλοφορεί τέλος του Σεπτέμβρη. Απλώς θέλω να μπορέσω να κάνω πράξη όλα μου τα όνειρα και τις ιδέες μέσα από την μουσική και τα videos. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να το καταφέρω να εκπληρώσω τα όνειρα μου, να εκφράσω τις απόψεις μου και να δείξω, μέσα από την τέχνη μου, την ιδιοσυγκρασία μου. Γι’ αυτό θέλω μια πορεία, καριέρα στη μουσική, έχω οράματα, θέλω να δώσω και να μοιραστώ. Το όνειρο δεν τελειώνει ποτέ. Πάντα προχωράς, κάνεις το επόμενο και το επόμενο βήμα.

Άκουσε τη μουσική της Krista Papista στο soundcloud.

 

Όλες οι φωτογραφίες είναι από τα γυρίσματα του videoclip «Bad F».