Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πρώτο δείγμα της δουλειά της παρουσιάστηκε πέρυσι, με την συλλογή της για το Καλοκαίρι 2014 να γίνεται sold out μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στα mid 20s, ταλαντούχα, προσγειωμένη και πλήρως συντονισμένη με τα δεδομένα της εποχής, ετοιμάζεται να παρουσιάσει την δεύτερή της συλλογή. Η Μοδίτη καθώς μιλάει για τη δουλειά της κι όλα όσα την εμπνέουν, εκπέμπει απλότητα και ηρεμία, όπως ακριβώς και οι δημιουργίες της.
Παρουσίασες την πρώτη σου συλλογή σε μία περίοδο που δεν θα την αποκαλούσε κάποιος… εύφορη. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Ξέρεις, ο μπαμπάς μου πάντα έλεγε πως αυτός που κάνει δουλειά με τα χέρια του, τις κρίσεις να μην τις φοβάται. Είχα πλήρη γνώση της κατάστασης ως είχε την περυσινή χρονιά και γι’ αυτό ακριβώς κινήθηκα ευέλικτα. Χωρίς να θυσιάσω την ποιότητα, ήξερα εξ αρχής πως έπρεπε να κρατήσω τις τιμές μου σε ρεαλιστικά για την εποχή επίπεδα. Βέβαια, και η κρίση να μην υπήρχε, νομίζω το ίδιο θα έκανα γιατί αυτό συνάδει με τον τρόπο που σκέφτομαι και λειτουργώ.
Το βρίσκω λογικό, αυτή την περίοδο να κάνει κάποιος μια καινούρια αρχή. Απ’ την στιγμή που δεν έχεις δουλειά, μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις από μόνος σου. Κι αυτό ακριβώς επειδή η γενιά η δική μας δεν μπορεί με την ίδια ευκολία που είχαν οι προηγούμενες να βγει έξω να βρει δουλειά, γεννιέται η ανάγκη της δημιουργίας. Όποια κι αν είναι η κατάσταση οφείλεις να θέτεις τις σωστές βάσεις και να κινείσαι αναλόγως των δεδομένων που έχεις μπροστά σου. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα διαδικασία.
Και τα δεδομένα έχουν αλλάξει…
Ναι. Γενικότερα έχω την άποψη πως πρέπει να ξεχάσουμε το λάιφσταιλ της εποχής που προηγήθηκε κι αυτό αφορά και στην μόδα. Ο κόσμος πια θέλει προσιτά, παρόλα αυτά ποιοτικά ρούχα και ‘εύκολα’, όπως τα αποκαλώ. Η δουλειά μου θεωρώ πως απευθύνεται σε πολύ κόσμο και πολλούς σωματότυπους. Όταν πήρα την απόφαση να φτιάξω την πρώτη μου συλλογή, ξεκίνησα μεθοδικά και βήμα-βήμα για να καταλήξω στην παρουσίαση. Αφιέρωσα πολύ χρόνο στην επιλογή υφασμάτων και στον σχεδιασμό και ακολούθως στην προώθηση και την παρουσίαση που έγινε στην Apotheke.
Αν κρίνουμε απ’ τα αποτελέσματα, έχει πετύχει η συνταγή;
Είχε πάει πάρα πολύ καλά. Σε σημείο που δεν το πίστευα. Είχε εξαντληθεί όλο το στοκ και έπειτα δέχθηκα επιπλέον παραγγελίες, μέχρι που εξαντλήθηκαν και τα… υφάσματα. Ναι, νομίζω έχει πετύχει.
Το βρίσκω λογικό, αυτή την περίοδο να κάνει κάποιος μια καινούρια αρχή. Απ’ την στιγμή που δεν έχεις δουλειά, μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις από μόνος σου.
Ανέμενες αυτή την ανταπόκριση;
Παρόλο που ήλπιζα να πάνε όλα καλά, δεν ήμουν και τόσο σίγουρη. Είχα επικεντρωθεί περισσότερο στο να βγάλω προς τα έξω κομμάτια που να μπορεί κάποιος να αποκτήσει και να φορέσει εύκολα, αυτή ήταν η λογική. Αυτή είναι και η λογική στα πράγματα που επιλέγω να αγοράζω κι εγώ. Εν τέλει, ναι, θεωρώ πως η συλλογή για το Καλοκαίρι 2014 ήταν πετυχημένη. Και η προώθησή της το ίδιο, η οποία ολοκληρώθηκε σε συνεργασία με τον στυλίστα Ανδρέα Ζένιο και τον φωτογράφο Στέλιο Καλλινίκου.
Η ποιότητα των υφασμάτων, στα οποία δίνω ιδιαίτερη έμφαση, ήταν καλή, οι γραμμές απλές, τα χρώματα σε παστέλ αποχρώσεις με εξαίρεση ένα μαύρο κομμάτι και ένα με print. Στις τρεις μέρες που κράτησε η παρουσίαση, η ανταπόκριση ήταν εξαιρετικά θετική. Κι όταν ξαφνικά άρχισα να βλέπω κόσμο να φοράει τις δημιουργίες μου, το χάρηκα πολύ.
Που έχεις σπουδάσει;
Στην Αγγλία, όπου απέκτησα το πτυχίο μου στον κλάδο του Fashion Design με Design Performance για κοστούμια. Αρχικά ήμουν στο Birmingham και έπειτα στο London College of Fashion όπου παρακολούθησα μαθήματα σχετικά με την Ιστορία της μόδας και Fashion Journalism. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου έκανα internship στους Prangsta: The Costumiers. Ήταν μια εμπειρία που με βοήθησε πολύ. Ήμουν συνέχεια μπροστά από μια μηχανή για έξι μήνες. Ακολούθησαν κι άλλα internships σε websites, όπου αρθρογραφούσα σχετικά με θέματα μόδας.
Επιστρέφοντας στην Κύπρο τι ακολούθησε;
Ήμουν στο ψάξιμο όταν επικοινώνησε μαζί μου ο Αλέξης Θεμιστοκλέους ζητώντας μου να του παραχωρήσω κάποια θεατρικά κοστούμια και κολάρους που είχα φτιάξει, για μία φωτογράφηση. Το costume design είναι κάτι που με αφορά ιδιαίτερα και το έχω πάντα στο μυαλό μου. Όταν πήγα στο στούντιο, με ενημέρωσε πως το συγκρότημα ‘Ο Φιλελεύθερος’ έψαχνε για stylist. Το styling είναι η αλήθεια πως δεν είχε περάσει ποτέ απ’ το μυαλό μου. Έκανα αίτηση και προσλήφθηκα εκεί. Ακόμα μια εμπειρία που αποδείχτηκε σημαντική.
Το costume design το ‘χεις αφήσει στην άκρη;
Καθόλου. Έστω κι αν δεν φαίνεται στα σημερινά μου ντιζάινς, με αφορά πολύ αυτός ο τομέας. Πρόκειται για ένα κομμάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό για μένα. Είχα μάλιστα φτιάξει τα κουστούμια για τον Βυσσινόκηπο της Αθηνάς Κάσιου, μετά από πρόταση των ενδυματολόγων της παράστασης. Ό,τι άλλο σχετικό προκύψει και με αφορά, θα το αναλάμβανα ευχαρίστως.
Σήμερα, εκτός απ’ την προετοιμασία για την καινούρια σου συλλογή, με τι ασχολείσαι;
Εξακολουθώ να ασχολούμαι με το styling και το set design για φωτογραφίσεις και αρθρογραφώ σχετικά με την μόδα. Παράλληλα, τα τελευταία τρία χρόνια, παραδίδω μαθήματα σε μαθητές, προετοιμάζοντάς τους για σπουδές προσανατολισμένες στο fashion. Από ιστορία της μόδας, σε πατρόν, ράψιμο, styling, όλη τη διαδικασία. Πλέον δεν έρχονται μόνο υποψήφιοι σπουδαστές αλλά και άτομα που το έχουν ως χόμπι. Άρχισε στην βάση του one-to-one αλλά σήμερα διδάσκω και σε γκρουπ μέχρι και τρία άτομα.
Επιπλέον, μόλις έχω παρουσιάσει μία καινούρια δουλειά, η οποία ολοκληρώθηκε σε συνεργασία με τον graphic design Νίκο Στέφου. Ο Στέφου έχει σχεδιάσει κάποια patterns, τα οποία κάναμε μεταξοτυπία σε υφάσματα. Έχει κυκλοφορήσει πριν λίγες μέρες μία τσάντα και μία κασετίνα, αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής, η οποία διατίθεται εκτός από online και στο κατάστημα Draw Collective.
Ένα γεμάτο ημερήσιο πρόγραμμα…
Ναι. Το πρωί είμαι στα περιοδικά, τα απογεύματα διδάσκω και το βράδυ αφιερώνω χρόνο στον σχεδιασμό. Υπάρχουν μέρες που νιώθω την σωματική κούραση αλλά όλο αυτό μου δίνει δύναμη και νιώθω δημιουργική.
Πόσο εύκολο είναι να επιβιώνει ένας σχεδιαστής στην Κύπρο;
Τα υφάσματα είναι ένα θέμα, γιατί στοιχίζουν πολύ και επιπλέον είναι περιορισμένες οι επιλογές που έχουμε στη Κύπρο. Στην περίπτωση την δική μου, προτίμησα να επιλέξω καλά υφάσματα θυσιάζοντας το επιπλέον κέρδος. Γενικότερα όμως, εκτός του οικονομικού, δεν είναι δύσκολο σε σχέση με το εξωτερικό να δημιουργήσεις μια συλλογή στην Κύπρο. Είναι πιο εύκολο να προωθήσεις την δουλειά σου, να φτάσει αυτή στον κόσμο. Βέβαια, άλλο τόσο εύκολο είναι να λάβεις σχόλια, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Παρακάτω όλα έχουν να κάνουν με τις προσωπικές σου επιλογές. Εμένα για παράδειγμα δεν με αφορούν τα fashion shows γιατί λειτουργώ περισσότερο στη βάση του mass production και του casual wear.
Δεν μας έχουν συνηθίσει οι κύπριοι σχεδιαστές στα casual wear.
Ναι, γιατί οι περισσότεροι έχω την εντύπωση πως δίνουν έμφαση στα βραδινά ρούχα. Κι όμως υπάρχει χώρος για το casual wear, γιατί πέραν από κάποιες αλυσίδες που το προσφέρουν, δεν μπορείς να βρεις εύκολα casual και προσιτό στην τιμή ρούχο. Αυτό έλειπε και σε μένα την ίδια, γι’ αυτό και ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο κομμάτι. Επιπλέον έχω την εντύπωση πως κι ο κόσμος δεν είναι μπορεί πλέον να ξοδεύει υπέρογκα ποσά για τα ρούχα.
Τα trends σε αφορούν;
Κοίτα, δεν γίνεται να ασχολείσαι με την μόδα και να μην σε αφορούν. Με αφορούν αλλά σε… μικρότερο βαθμό. Δεν επηρεάζομαι ιδιαίτερα όσον αφορά στα δικά μου ντιζάιν. Απλά προσαρμόζω την δική μου φιλοσοφία ανάλογα στο τι συμβαίνει σήμερα. Δεν μπορείς να μην είσαι σύγχρονος.
Πιστεύεις στον «φασισμό» της μόδας που θέλει όλες τις γυναίκες να μοιάζουν με μοντέλα;
Καθόλου! Είναι πολύ μακριά από μένα αυτό το σκεπτικό, τόσο προσωπικά όσο και σχεδιαστικά. Κινούμαι σε μινιμάλ γραμμές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ένα ρούχo αν είναι στενό, για παράδειγμα, δεν μπορεί να είναι άνετο, ή ότι ένα ρούχο για να είναι ευκολοφόρετο πρέπει να είναι φαρδύ. Πιστεύω πως όταν φοράς ένα ρούχο, αυτό πρέπει να σου δίνει άνεση στις κινήσεις σου. Δουλεύω πολύ με τα υφάσματα μου και έχω υπόψη διάφορους σωματότυπους όταν τα περιεργάζομαι. Δεν είμαι extravagant ως άνθρωπος, οπόταν ούτε ως σχεδιάστρια. Δεν μ’ αρέσει η ασυμμετρία, ούτε η σχεδιαστική φλυαρία. Επιδιώκω αυτό που φτιάχνω να εκπέμπει μια ηρεμία.
Δεν σκέφτομαι το μετά. Τα έχω όλα κάπως… παιδικά συντονισμένα στο μυαλό μου!
Ήσουν το μωρό που διάβαζε περιοδικά και χάζευε φορέματα στις βιτρίνες;
Τίποτα απ’ όλα αυτά! Ούτε έντυνα τις κούκλες και τις φίλες μου. Ήμουν όμως επηρεασμένη απ’ την Tέχνη και αρχικά, τελειώνοντας το σχολείο, ήθελα να ακολουθήσω τον κλάδο της αρχιτεκτονικής. Κατέληξα να κάνω foundation στο Art and Design, απέρριψα τα εικαστικά και κατέληξα στο Fashion Design. Μπορεί αν σπούδαζα ξανά σήμερα να ακολουθούσα το Textile Design, κάτι που με κερδίζει ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια.
Από πού εμπνέεσαι;
Σχεδιαστικά θα έλεγα πως εμπνέομαι πρώτα απ’ τα υλικά. Μια βόλτα στα υφασματοπωλεία είναι αρκετή για να με οδηγήσει στο αποτέλεσμα. Με εμπνέει η διαδικασία, το πατρόν που έρχεται έπειτα και δίνει μια τρισδιάστατη εικόνα σ’ αυτό που είχες σχεδιάσει…
Παρόλα αυτά η καθημερινότητα, εξακολουθεί να αποτελεί την κύριά μου έμπνευση. Μια εκδρομή με φίλους, η επαφή με την φύση, ένα ταξίδι. Απλές καθημερινές ανάγκες και εμπειρίες.
Να σε ρωτήσω από πού πηγάζει η ηρεμία που εκπέμπεις;
Νομίζω πως έχω μεγαλώσει σε ένα προσγειωμένο περιβάλλον κι αυτό απολαμβάνω και σήμερα στην προσωπική μου ζωή. Το να επιδιώκω η καθημερινότητά μου να είναι ενδιαφέρον, μου δίνει ισορροπία. Δεν μ’ αρέσουν οι εντάσεις κι όταν είμαι στρεσαρισμένη προτιμώ να πάω μια βόλτα με το ποδήλατό μου ή μια εκδρομή. Είμαι σε μια συνεχή φάση αναζήτησης. Διαβάζω πολλά βιβλία, μαγειρεύω, ασχολούμαι με τον κήπο μου. Τώρα θέλω ν’ αρχίσω και μαθήματα υφαντικής. Γενικότερα αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου, θέλω συνεχώς να μαθαίνω καινούρια πράγματα.
Οραματίζεσαι το μέλλον όσον αφορά στη δουλειά σου;
Θα έλεγα πως αυτή τη στιγμή σκέφτομαι το τι συμβαίνει τώρα και ενθουσιάζομαι με την διαδικασία. Δεν σκέφτομαι το μετά. Τα έχω όλα κάπως… παιδικά συντονισμένα στο μυαλό μου!
*Η Γεωργία Μοδίτη θα παρουσιάσει σύντομα την καινούρια της συλλογή. Περισσότερα στην προσωπική της ιστοσελίδα και στη σελίδα της στο facebook.