Το ότι το Άφρο Μπανάνα είναι πολλά περισσότερα από ένα μόνο μουσικό φεστιβάλ, δεν μπορεί, θα έχει θεωρώ υποπέσει στην αντίληψή σου.

Από το φεστιβάλ-ντεμπούτο που έγινε τέσσερα (ολόκληρα φίλε) χρόνια πριν φάνηκε ξεκάθαρα πως οι διοργανωτές είχαν σοβαρούς σκοπούς και πως μια φεστιβαλική διοργάνωση αυτού του βεληνεκούς και στυλ δεν είχε πραγματοποιηθεί στην Κύπρο ποτέ ξανά πριν.   

Μεγαλύτερη μαγκιά του Άφρο Μπανάνα είναι μάλλον το ότι κατάφερε να παντρέψει ανώδυνα το εναλλακτικό με το μέινστριμ.

Από την πρώτη του χρονιά προσέλκυσε χιλιάδες κόσμο από πολλές και διαφορετικές «φυλές» χωρίς να εμπορευματοποιηθεί με την αρνητική έννοια.

Με τη βοήθεια ταλαντούχων και επαγγελματιών συνεργατών, οι διοργανωτές εκτιμούν πως η προσπάθεια που ξεκίνησαν τέσσερα χρόνια πριν τώρα κορυφώνεται. 

«Φέτος νιώθουμε πως πετυχαίνουμε τον στόχο μας να γίνουμε μια μικρή πόλη, με όλα τα στοιχεία μιας κοινότητας. Για πρώτη φορά το φεστιβάλ από μονοήμερο μετατρέπεται σε ένα πλήρως τελετουργικό (fully ritualistic) διήμερο» μου εξηγεί ο εγκέφαλος Cotsios O Pikatillis.

Ηθοποιοί, αρχιτέκτονες, φωτιστές, φωτογράφοι, fashion designers, σεφ, γραφίστες, σκηνογράφοι, bartender και άλλοι εντάσσουν από τη μία αρκετά στοιχεία μιας «κανονικής» κοινωνίας  όπως ταχυδρομείο, εφημερίδα, ραδιοφωνική εκπομπή και καφενείο και ταυτόχρονα μας προσκαλούν στο  «The Mothership», μια κοινότητα η οποία «έχει αναπτύξει ένα δικό της τρόπο ύπαρξης, επικοινωνίας, συνηθειών και τελετουργίας».

Μίλησα με τη βασική δεκάδα που εδώ και μήνες δουλεύει εντατικά για τη διοργάνωση που τοποθετεί την Κύπρο στον χάρτη των ευρωπαϊκών εναλλακτικών φεστιβάλ.

Γνωρίστε την.

Ελεονόρα Αντωνιάδου

Όσοι βρέθηκαν στο περσινό φεστιβάλ, σίγουρα θα θυμούνται το απίθανο «Dress Up Project», το οποίο σου προσέφερε την αίσθηση της προσωπικής σου γκαρνταρόμπας, από την οποία μπορούσες να επιλέξεις το δικό σου αξεσουάρ: από φούστες, γιλέκα και κάπες μέχρι παπιγιόν, φιογκάκια για τα μαλλιά και κολάρους. Όλα τα ρούχα – αξεσουάρ ήταν χάρτινα και μίας χρήσης.

Φέτος, η προφανώς πολυτάλαντη αρχιτέκτονας και fashion designer Ελεονόρα Αντωνιάδου, το συνεχίζει και το εξελίσσει.

«Η ιδέα του χάρτινου και του dress-up room παραμένει και ως καινούρια στοιχεία εισάγονται δέκα χαρακτήρες του «The Mothership» που έχω δημιουργήσει και που αντιπροσωπεύουν τα διάφορα δρώμενα που θα πραγματοποιούνται στο φεστιβάλ καθώς και το ότι το φετινό κόνσεπτ βασίζεται πάνω σε κάτι σαν το paper doll, τα ρούχα θα είναι δηλαδή δυσδιάστατα».

Σιμόνη Φιλίππου

Για να επικοινωνεί με τους πολίτες της κάθε κοινότητα χρειάζεται τις δημόσιες της υπηρεσίες και με αυτές έχουν να κάνουν τα τρία ξεχωριστά πρότζεκτ που ετοιμάζει η illustrator Σιμόνη Φιλίππου.

«Θα εικονογραφήσω το «ABR Press», το «La Posta» και το «Citizen Bureau».

Και τα τρία πρότζεκτς θα πραγματοποιούνται live κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ με μεθόδους που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου,  όπως το silkscreen printing και το analogue image exposure. Σκοπός είναι να αφήσουμε στους σίτιζενς μας μια μοναδική ανάμνηση του «The Mothership» που μόνο όμως αν βρεθούν εκεί θα μπορέσουν να κρατήσουν!

Σας περιμένω στο δάσος με μελάνια, χαρτιά, φακούς, γραμματόσημα και μπανάνες!».

Αλέξανδρος Παπαγεωργίου και Ανδρέας Πέτρου

Ο Αλέξανδρος Παπαγεωργίου είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός και ασχολείται με αρχιτεκτονικό φωτισμό και ο Αντρέας Πέτρου είναι σχεδιαστής φωτισμού. Έχουν αναλάβει τον φωτισμό όλου του χώρου και σύμφωνα με τους διοργανωτές, ετοιμάζουν κάτι «πολύ σπουδαίο».

«Το ζητούμενο σε περιπτώσεις όπως αυτή όπου ο χώρος είναι σκοτεινός (δάσος) είναι να δώσεις μια αίσθηση κατεύθυνσης, να καθοδηγείς τον κόσμο ώστε να βρίσκει εύκολα τον δρόμο για τα διάφορα δρώμενα.

Έχουμε δημιουργήσει διάφορες εγκαταστάσεις, με την καθεμία να έχει το δικό της χαρακτήρα ανάλογα με τον χώρο στον οποίο θα τοποθετηθεί.

Προσπαθήσαμε να βρούμε υλικά που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ξανά» σημειώνει ενδεικτικά ο Αλέξανδρος.

Φωτισμένα ντεπόζιτα πλαστικά και γεμάτα με νερό είναι μόνο μία από τις ευφάνταστες εγκαταστάσεις που θα παρουσιάσει το υποσχόμενο δίδυμο.

Σε καμία περίπτωση όμως δε θέλουμε να σας χαλάσουμε το σασπένς. Τις υπόλοιπες θα έρθετε και θα τις δείτε live στο φεστιβάλ.

Το Χαράτσι

Μπορεί να υπάρξει κοινότητα χωρίς καφενείο; Δεν μπορεί.

Το ίδιο φυσικά ισχύει για τους μπανάνιανς και «το Χαράτσι».  Αδύνατο να χωριστούν.

To δημοφιλές καφενείο στην παλιά Λευκωσία δεν έχει επιλογή. Μετακομίζει για τις μέρες του φεστιβάλ στον Κόρνο, ντύνεται με μεξικάνικα και συνδικαλίζεται.

PARAVAN PROACTIONS

Ως μια πολύ ξεχωριστή για την ιδιαίτερη και πειραματική της προσέγγιση στο θέατρο, οι «Paravan Proactions» ενδυναμώνουν τον διαδραστικό χαρακτήρα του Φεστιβάλ με μια ομάδα ταλαντούχων και νέων ηθοποιών, μόνιμων κάτοικων της κοινότητας.

Μίλησα με την Μελίτα Κούτα που εκπροσωπεί την ομάδα.

«Θέλουμε να δοκιμάσουμε να κτίσουμε μια αποικία στο φεστιβάλ με περφόρμερς που θα κινούνται μέσα στον χώρο και θα μπορείς να τους συναντήσεις παντού.

Θα είναι κάτι σαν ένα παιχνιδιάρικο πείραμα, δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα εξελιχθεί η σχέση των δικών μας χαρακτήρων με τον κόσμο.

Βασικός μας στόχος είναι να προκαλέσουμε συναισθήματα πέρα από αυτά που κανείς νιώθει όταν απλά πηγαίνει σε ένα πάρτυ ή μια συναυλία.

Καταλαβαίνουμε βεβαίως πως ο κόσμος θέλει να έρθει για να περάσει καλά και ελπίζουμε πως θα προσθέσουμε ευχάριστα στην όλη εμπειρία του φεστιβάλ»

Κλεάνθης Ρούσος και Μιχάλης Παυλίδης

Οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης Ρούσος και Μιχάλης Παυλίδης έχουν δημιουργήσει μια «out of this world» αιθέρια εγκατάσταση.

«Θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι που να έχει μια αιθέρια και ανάλαφρη όψη και ταυτόχρονα να σου δίνει την αίσθηση ότι δεν είναι από αυτόν τον κόσμο.

Χρησιμοποιήσαμε μόνο κολλητική ταινία, αφού μόνο με ένα υλικό μπορούσαμε να προκαλέσουμε τα επιθυμούμενα εφέ».

Η υποσχόμενη εγκατάσταση του Κλεάνθη και του Μιχάλη θα στηθεί απέναντι από το μικρό αμφιθέατρο μεταξύ των δέντρων που βρίσκονται εκεί. Τα δέντρα θα είναι μέρος του πρότζεκτ.

Άννι Δαμιανού 

Η γραφίστρια Άννι Δαμιανού δηλώνει πολύ ευτυχισμένη για το τι συμβαίνει φέτος με το φεστιβάλ.

«H αφίσα βγήκε μέσα από ενδιαφέρουσες συζητήσεις σχετικά με το φεστιβάλ και τον σκοπό του. Προσπαθήσαμε να δείξουμε την ιδέα της κοινότητας καθώς και το κόνσεπτ στο οποίο βασίζεται το Άφρο Μπανάνα που έχει να κάνει με το ότι πάει αντίθετα σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Θέλοντας να το δείξω αυτό στην αφίσα χρησιμοποίησα κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά που έχει μια κοινότητα. Ως έμπνευση κυριάρχησε η Κιβωτός του Νώε, αφού θέλαμε να δείξουμε πως ό,τι και να συμβαίνει γύρω μας, εμείς προχωράμε. Όταν ο τόπος που βρισκόμαστε είναι αφιλόξενος, πέρνουμε μαζί μας τα απαραίτητα και κτίζουμε την κοινότητα μας ‘κάπου αλλού’».

THE MOTHERSHIP: THE AFRO BANANA REPUBLIC FESTIVAL from afrobananarepublic on Vimeo.