Την Άντρια την γνώρισα πρόσφατα, όταν στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ είχε μαζέψει τις δημιουργίες της και έστησε ένα μικρό και όμορφο μαγαζάκι στο κέντρο της Λευκωσίας.

Παρατηρώντας τις δημιουργίες της, συνειδητοποίησα πως οι περισσότερες είναι φτιαγμένες με μαλλί και όσο παράξενο κι αν ακούγεται, παρά το πολύ νεαρό της ηλικίας της, η Άντρια πλέκει κανονικά όπως έπλεκαν οι γιαγιάδες μας.

Οι φίλες της την φωνάζουν Αντρούλλα, πειράζοντας την για τον «παλιομοδίτικο», όπως λένε, τρόπο που δημιουργεί.

Και επειδή το να πλέκει κάποιος, τόσο καλά και σε τόσο μικρή ηλικία, εμένα μου φάνηκε περίεργο πλην όμως αξιοθαύμαστο, εξ ου και αποφάσισα να κάνω μια κουβέντα μαζί με την Αντρούλλα... έτσι για να την γνωρίσω καλύτερα.

Οι περισσότερες από τις δημιουργίες σου βλέπω ότι είναι από μαλλί. Πως προέκυψε η ανάγκη να ασχοληθείς με το πλέξιμο;

Κάποτε βλέπεις άλλους να κάνουν κάτι και λες θα ήθελα κι εγώ κάποια μέρα να μπορώ να κάνω αυτό. Τις περισσότερες φορές αυτή η μέρα δεν έρχεται ποτέ προφανώς γιατί δεν το εννοούσες και τόσο ή δεν μπήκες ποτέ πραγματικά στην διαδικασία να ασχοληθείς. Όμως κάποτε έρχεται μια στιγμή που συνειδητοποιείς και λες, κοίτα να δεις ότι αυτό που ξεκίνησα να κάνω για την πλάκα τελικά το κάνω καλύτερα και απ’ αυτά που πλήρωσα για να μάθω! Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά κάποια στιγμή που ένοιωσα ότι πλέκω από ανάγκη. Ήθελα να γεμίσω τον χρόνο μου με κάτι. Ήταν μια περίοδος που έψαχνα για δουλεία, μια περίοδος εσωτερικής αναζήτησης και μια σύμπτωση έφερε στα χέρια μου δυο βελόνες και ένα κουβάρι μαλλί. Κατά κάποιο τρόπο ήθελα κι εγώ να διαιωνίσω αυτή την τεχνική φοβούμενη πως με όλη αυτή την εξέλιξη στις ζωές μας ο κόσμος έχει αφήσει πίσω πολλές παραδόσεις με κίνδυνο να εκλείψουν. Στην περίπτωση μου βγήκε από μόνο του. Μου άρεσε. Το κράτησα, το εξέλιξα και θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να βαρεθώ εάν ποτέ γίνει αυτό!

Αν βασικός δάσκαλος ήταν η γιαγιά μου, η οποία μου έδωσε το έρεισμα, η μεγάλη «σχολή» ήταν το διαδίκτυο και άλλες κυρίες που μοιράζονται μαζί μου τις γνώσεις τους!

Πως έμαθες να πλέκεις;

Ήξερα να πλέκω, αφού μικρή, κάπου στα 8-9, είχα βάλει τη γιαγιά μου να μου δείξει πως το κάνει. Μεγαλώνοντας, προφανώς δεν έπλεκα, τουλάχιστον όχι συχνά. Είχα κάνει 1-2 πράγματα για μένα ή φίλους. Αν βασικός δάσκαλος ήταν η γιαγιά μου, η οποία μου έδωσε το έρεισμα, η μεγάλη 'σχολή' ήταν το διαδίκτυο και άλλες κυρίες που μοιράζονται μαζί μου τις γνώσεις τους!

Φαντάζομαι, θα έχεις κάποιες σχετικές εικόνες από την παιδική σου ηλικία. Θέλεις να μας περιγράψεις τι αναμνήσεις έχεις σχετικά με το πλέξιμο και άλλες χειροτεχνίες;

Ναι και εδώ συμβαίνει το εξής περίεργο. Γιαγιά μοδίστρα, μαμά και θείες επίσης, θείος πρώην ιδιοκτήτης εταιρείας έτοιμου ενδύματος, παππούς και μπαμπάς μικρή θητεία σε ραφτάδικα! Κυριολεκτικά μεγάλωσα μέσα σε ραπτομηχανές, κουβαρίστρες και υφάσματα. Περνούσα πολλές ώρες στο τότε οικογενειακό εργοστάσιο περιμένοντας τους υπόλοιπους να σχολάσουν και πάντα έφευγα με ένα νέο κομμάτι για την γκαρνταρόμπα της κούκλας μου! Μια φορά είχα πάρει μαζί μου στο νηπιαγωγείο ένα πάνινο βαλιτσάκι που είχα μέσα διάφορα υφάσματα και κλωστές, τα οποία τύλιγα και έδενα σε σχήμα μπαλίτσας και τα έκανα δώρο στις φίλες και στις δασκάλες μου σαν μαξιλαράκι για τις βελόνες τους. Λες και ήταν φυσιολογικό για όλους να έχουν ένα τέτοιο αξεσουάρ!

Έχει εξελιχθεί σε trend, ενώ πρόσφατα έμαθα πως μας έδωσαν και το όνομα Velonistas!

Δεν σε βλέπει περίεργα ο περίγυρος σου όταν πλέκεις, αφού το θέαμα δεν είναι πλέον και πολύ σύνηθες, ειδικά στη δική μας γενιά;

Δεν νομίζω. Ίσως πριν 4 χρόνια που ξεκίνησα και είχα μόλις επιστέψει στην Κύπρο να ήταν λίγο κουφό το όλο σκηνικό, πλέον όμως δεν νομίζω να ισχύει αυτό. Καταρχήν, έχει εξελιχθεί σε trend, ενώ πρόσφατα έμαθα πως μας έδωσαν και το όνομα Velonistas! Ξέρω άπειρο κόσμο και νέους που πλέκουν, κεντούν, ράβουν, ενώ είναι και πολλοί που μου ζητούν να τους μάθω. Είναι ωραίο να βλέπεις τελικά πως κάποια πράγματα δεν θα χαθούν τελικά!

Εκτός από μαλλί, ποια άλλα υλικά χρησιμοποιείς για να δημιουργήσεις;

Οτιδήποτε μου γεμίζει το μάτι και φυσικά είναι κατάλληλο γι’ αυτό τον σκοπό. Ποτέ δεν πρέπει να σταματάς να πειραματίζεσαι σε οτιδήποτε και αν κάνεις.

Πως θα χαρακτήριζες τις δημιουργίες σου; Φτιάχνεις με μια συγκεκριμένη τεχνική, χρησιμοποιείς συγκεκριμένα μοτίβα;

"Αντρουλίσιμες"! Θέλω να είναι χαρούμενες και να αποπνέουν μεράκι και το αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό με τα μέσα που διαθέτω. Κυρίως, δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και κάθε κομμάτι να είναι μοναδικό και φτιαγμένο με αγάπη!

Από πού εμπνέεσαι;

Από τα παλιά περιοδικά της μαμάς μου, από το γεγονός ότι αυτή μου η απασχόληση δεν μ’ αφήνει να μιζεριάσω, από τις στιγμές με τους φίλους μου, από τους τόπους που επισκέπτομαι, από τις παλιές ελληνικές ταινίες, από την μουσική, από τα χρώματα του ουρανού κοντά στην θάλασσα, από την ανταπόκριση και τα καλά λόγια του κόσμου που βλέπουν την δουλειά μου.

Που τις βρίσκουμε; Που διατίθενται προς πώληση;

Εδώ και ενάμιση χρόνο είμαι σε mobile κατάσταση! Θα με βρεις σε μάρκετς, παζαράκια, φεστιβάλ, σε μπαράκια, σε καφετέριες, στο σπίτι μου, κάπου που θα κανονίσουμε... Μέχρι πρόσφατα ήμουν στο Pop Up Festival στο City Plaza. Ελπίζω πως σύντομα θα έχω ένα μόνιμο χώρο και θα σας καλέσω όλους να περάσουμε όμορφα. Προς το παρόν ΕΔΩ και ΕΔΩ. Για όλες τις εξελίξεις!

Ποιο ήταν το πιο παράξενο πράγμα που σου ζητήθηκε να πλέξεις;

Ένα ανδρικό εσώρουχο με ειδική εξάρτηση στα κύρια σημεία! Παράξενα πράγματα δεν μου ζητάνε συνήθως, απλώς αρκετοί νομίζουν πως όλα είναι εύκολα και όλα μπορούν να γίνουν πολύ γρήγορα. Πάντα όμως βρίσκουμε μια λύση που ικανοποιεί και τους δύο.

 

Πέρα από αυτό ασχολείσαι με κάτι άλλο;

Είμαι γραφίστρια και αναλαμβάνω και κάποια άλλα πρότζεκτς όταν υπάρχουν. Γενικά, επιβιώνω από τύχη κάθε χρόνο! Δεν ξέρω, ίσως να φταίει το ότι μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω και γι’ αυτό θα το συνεχίσω… πάση θυσία!