Η Κατερίνα, μια φοιτήτρια Κοινωνικής Εργασίας, ενώ βρισκόταν σε κηδεία συγγενικού προσώπου, κάποιοι έσπασαν το τζάμι του αυτοκινήτου της και της πήραν πολλά και διάφορα, κάποια από αυτά μεγάλης αξίας.

Δεν τα θέλει πίσω, τα χαρίζει στους διαρρήκτες, πλην όμως κάνει μια παράκληση.

Μας έστειλε μήνυμα και μας παρακάλεσε να δημοσιεύσουμε το post που είχε κάνει στο προφίλ της στο Facebook.

 

Το δημοσιεύουμε αυτούσιο:

«Την Παρασκευή 02/01/1015 και ώρα 14.00 βρεθήκαμε στην εκκλησία της Φανερωμένης στη Λάρνακα για συγγενική κηδεία που είχαμε. Λόγω του ότι αργήσαμε και από απερισκεψία, αφήσαμε τις τσάντες μας, εγώ και η αδελφή μου, πίσω από το κάθισμα του οδηγού. Τριάντα λεπτά αργότερα, όταν επιστρέψαμε πίσω στο αυτοκίνητο για να πάμε στο κοιμητήριο, με μεγάλη μας λύπη, διαπιστώσαμε πώς το πίσω δεξί παράθυρο ήταν σπασμένο που παραβιάστηκε με αιχμηρό αντικείμενο(ίσως κατσαβίδι). Έλειπαν από μέσα οι δύο μας τσάντες με όλα τα προσωπικά μας αντικείμενα μεταξύ άλλων το i-Pad μου, το διαβατήριο μου, οι ταυτότητες μας, τα γυαλιά ηλίου της αδερφής μου, τα κλειδιά του αυτοκινήτου της, η ατζέντα της( που περιέχει όλα τα προγράμματα της δουλειάς και του πανεπιστημίου της), οι πιστωτικές μας κάρτες, χρήματα και διάφορα άλλα πράγματα.

Προφανώς για να μπει κάποιος στην διαδικασία κλοπής είναι επειδή το έχει ανάγκη ή επειδή κάποιος τον εξανάγκασε ή επειδή «πάσχει» από κλεπτομανία ή στην χειρότερη για να αγοράσει κάποιο είδος απαγορευμένης ουσίας. Δεν με πολύ ενδιαφέρει ο λόγος που το έκαναν, αν με ρωτάτε. Σίγουρα υπάρχουν λύσεις για τους φτωχούς και υπηρεσίες για βοήθεια.

Το θεωρώ ΔΕΙΛΙΑ να παίρνεις «κάτι» που δεν σου ανήκει και να το παρουσιάζεις ως δικό σου. Στην τελική αυτό το «κάτι» που μας πήρατε ήταν αντικείμενα που αγοράσαμε με κόπο. Δεν ήταν λεφτά που βρήκαμε έτοιμα, ούτε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΚΛΕΨΑΜΕ από ανθρώπους που δεν ξέραμε την κοινωνική τάξη όπου ανήκουν ή αν τα πράγματα είχαν κάποια αξία για αυτούς. Γιατί εμείς είμαστε εμπλουτισμένες με ανθρωπιά και ενσυναίσθηση.

«Αγαπητοί» ληστές, θα ήθελα να σας ενημερώσω πως δεν μας ενδιαφέρουν τα αντικείμενα «αξίας» που μας πήρατε, ούτε και τα χρήματα που προφανώς χρησιμοποιήσατε, γιατί με κόπο θα τα «ξαναχτίσουμε». Μας ενδιαφέρουν οι ταυτότητες μας, το διαβατήριο μου, τα κλειδιά του αυτοκινήτου της αδελφής μου και η ατζέντα της. Είναι όντως αντικείμενα που για σας είναι ΕΝΤΕΛΩΣ άχρηστα. Ελπίζω να απολαμβάνετε όσα πήρατε από εμάς και λογικά από άλλους ανθρώπους αλλά να ξέρετε ότι ο τροχός γυρίζει. Αργά ή γρήγορα θα το δείτε.

Θα σας παρακαλούσα θερμά να μας αφήσετε τα πράγματα (που σας ζήτησα τουλάχιστον) στην εκκλησία, όπου τα βρήκατε. Να σας υπενθυμίσω επίσης οτι είστε άτομα στις ίδιες ηλικίες με εμάς. Την στεναχώρια που μας προκαλέσατε εμάς και ίσως άλλους ανθρώπους θα την πάρετε στο μέλλον διπλά. Η ικανοποίηση που παίρνετε τώρα από την «δουλειά» που κάνετε στο μέλλον θα γίνει απογοήτευση. Και μια τελευταία ερώτηση. Αν ήσασταν εσείς στην θέση μας;

Με εκτίμηση,

Κατερίνα

Φοιτήτρια Κοινωνικής Εργασίας

Y.Γ: Να σας χαίρονται οι γονείς σας