Η εν λόγω φωτογραφία παρουσιάζει ένα μικρό γορίλα να κάθεται διπλά από ένα δασονόμο, ενώ μέσα από τα βλέμματα και των δύο μπορεί κανείς να διακρίνει την διάχυτη λύπη. Δυστυχώς, ο μικρός γορίλας της φωτογραφίας μόλις έχει χάσει τους γονείς του ως συνέπεια της δράσης λαθροθηρών, και το μονό στήριγμά του είναι ο δασονόμος τον οποίο κρατάει με το χέρι θέλοντας προφανώς να νοιώσει λίγη στοργή, μέσα στην αδικία που βιώνει.

Αδικία την οποία δεν θα είχε βιωσει ποτέ εάν οι άνθρωποι ήξεραν πως να ζήσουν αρμόνικα με τη φύση και το γύρω περιβάλλον. Τεράστιες εκτάσεις δασών στις οποίες διαμένουν γορίλες συνεχίζουν να μετατρέπονται σε οικόπεδα και εργοστάσια με αποτέλεσα κατά μέσο όρο 80.000 στρέμματα δάσους να χάνονται καθημερινά.

Η φωτογραφία αυτή, αν και τραβήχτηκε το 2012, έχει βγει στο φως της δημοσιότητας μόλις πρόσφατα, ενώ μέσω αυτής μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε ότι οι γορίλες έχουν τα ίδια ακριβώς αισθήματα (στεναχώριας και όχι μόνο) με τον άνθρωπο, ο οποίος όμως δυστυχώς συχνά θυσιάζει αυτά τα αισθήματα στον βωμό της βιομηχανικής «ανάπτυξης».

Α.Ν.