Γράφει ο Mr Music

Εκτός όμως από το μονοπώλιο του κρατικού ραδιοφώνου, μονοπωλούσα και εγώ το ενδιαφέρον των συμμαθητών μου με το πρώτο διπλοκάσεττο hi-fi που αγόρασα με τις οικονομίες μου. Ακούγοντας φανατικά τις πιο πάνω εκπομπές έγινα expert στα hits του τότε και έκανα mixtapes για τους φίλους συμμαθητές και γνωστούς, μιας και ήμουν ο προνομιούχος με την τεχνολογία.

Σήμερα, εν έτει 2015, μπορείς να έχεις το δικό σου στούντιο και να δημιουργείς μουσική χωρίς να χρειάζεται να αφήσεις το υπνοδωμάτιο σου.

Από το 1985 μέχρι το 2015 έχουν περάσει 30 χρόνια τα οποία δεν άφησαν μόνο σημάδια στο πρόσωπό μου αλλά και στον τρόπο που η μουσική παράγεται και διανέμεται. Τώρα, βλέπεις, δεν βρίζεις τον ραδιοφωνικό παραγωγό που μίλησε πάνω από το αγαπημένο σου καινούριο κομμάτι ενώ το ηχογραφούσες, αφού πολύ απλά μπορείς να το κατεβάσεις από εκατοντάδες ιντερνετικά sites τα οποία συντηρούν παράνομα επίδοξοι bloggers ή επίσης μπορείς να ψαχτείς στο αχανές σύμπαν των εύστοχων torrents ή άλλων αμέτρητων file sharing ιστοτόπων. Πλέον, κατεβάζεις το «Hello» της Adele πριν ακόμη το κυκλοφορήσει επειδή έκανε «leak» (διέρρευσε δηλαδή) στο διαδίκτυο. Από την άλλη, αν είσαι νέος, ταλαντούχος, φιλόδοξος, που ψάχνει, ψάχνεται, αλλά δεν τον ψάχνουν, δεν χρειάζεται να κτυπάς τις πόρτες καμιάς δισκογραφικής, ούτε πρέπει οπωσδήποτε να τρέξεις σε στούντιο για να φτιάξεις το πρώτο σου hit.

 

Ο John Vickers στο στούντιο του ΡΙΚ μαζί με την Vicky Bishara, για το πρόγραμμα «Request Time» (πηγή φωτογραφίας: www.jvickers.com)

Σήμερα, εν έτει 2015, μπορείς να έχεις το δικό σου στούντιο και να δημιουργείς μουσική χωρίς να χρειάζεται να αφήσεις το υπνοδωμάτιο σου. Υπάρχουν αμέτρητα προγράμματα για να φτιάξεις το δικό σου track από το logic pro της Αpple και το Αbleton live που αυτές τις μέρες προμοτάρει το νέο gadget Push.

Υπάρχει πλέον άφθονη μουσική και η αφθονία φέρνει και τον κορεσμό και ο κορεσμός φέρνει τη δυσκολία να βρεις και να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό και το αδιάφορο κομμάτι.

Και μιλώντας για gadgets ανοίγεται ένα άλλο μεγάλο κομμάτι της σημερινής μουσικής παραγωγής. Η αγορά κατακλύζεται με μια γκάμα από άρτια τεχνολογικά gadgets που κάνουν μουσική (σχεδόν) μόνα τους (που λέει ο λόγος). Το Μaschine, το Artiphon που είναι πολυόργανο και ένα σωρό άλλα τεχνολογικά καλούδια που αδειάζουν την τσέπη σου αλλά σε βάζουν μέσα στο παιχνίδι της παραγωγής χωρίς να χρειάζεται να σηκωθείς από το κρεβάτι σου. Μετά είναι και όλα αυτά τα φουτουριστικά όργανα που κατακλύζουν την αγορά, το YouTube και τα αυτιά μας όπως το Ηangpan του Daniel Waples που έρχεται στο TEDxUnic στις 21 Νοεμβρίου (θα εμφανιστεί επίσης την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου στο Γρανάζι Art Space -do not miss it).

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας κυκλοφορούν τα λεγόμενα remixes και edits παλιών κομματιών που, αν είσαι και λίγο άσχετος χωρίς την απαραίτητη παιδεία, τα εκλαμβάνεις και ως καινούρια νομίζοντας ότι ανακάλυψες τη νέα «τασιηνόπιττα» ενώ ακούς samples από «εϊτίλλα» ή και παλαιότερη παραγωγή.

Από το διπλοκάσσετο των 70s - 80s  μέχρι το hangpan και το maschine του σήμερα λοιπόν έχουν περάσει 30 και χρόνια και έχουν γραφτεί εκατομμύρια κυριολεκτικά τραγούδια από αμέτρητους φιλόδοξους επίδοξους και επιδέξιους μουσικούς, παραγωγούς, μουσικούς παραγωγούς, djs οι οποίοι σε ένα ντελίριο ασύστολης παραγωγικότητας φτιάχνουν τόση μουσική που είναι αδύνατο να προλάβει κανείς να την ακούσει ΟΛΗ! Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι υπάρχει πλέον άφθονη μουσική και η αφθονία φέρνει και τον κορεσμό και ο κορεσμός φέρνει τη δυσκολία να βρεις και να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό και το αδιάφορο κομμάτι. Άσε που υπάρχει και το άλλο. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας κυκλοφορούν τα λεγόμενα remixes και edits παλιών κομματιών που, αν είσαι και λίγο άσχετος χωρίς την απαραίτητη παιδεία, τα εκλαμβάνεις και ως καινούρια νομίζοντας ότι ανακάλυψες τη νέα «τασιηνόπιττα» ενώ ακούς samples από «εϊτίλλα» ή και παλαιότερη παραγωγή.

Παρένθεση: Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές πήρα ένα text και ένα mail από ένα φίλο που ήθελε την γνώμη μου για το νέο κομμάτι που έγραψε πριν το βγάλει προς τα έξω σε όλα τα online δισκοπωλεία i-tunes, badcamp, beatport, δίνοντας του και ένα push από όλα τα ανάλογα κοινωνικά δίκτυα, μουσικά και μη, ξεκινώντας από το facebook και προχωρώντας στο soundcloud, mixcloud τα οποία βέβαια παρακολουθούνται στενά από δισκογραφικές που ψάχνουν το next best thing in music!

Πλέον, κατεβάζεις το «Hello» της Adele πριν ακόμη το κυκλοφορήσει επειδή έκανε «leak» στο διαδίκτυο.

So… για να ανακεφαλαιώσω και να κλείσω ένα άρθρο που γράφτηκε με αφορμή το ΤEDxUnic, που φέτος έχει θέμα το «The Future is…» και παρουσιάζει/προβάλλει μουσικούς του μέλλοντος και ομιλητές που μιλάνε για το μέλλον... το μέλλον είναι τώρα. Το ίδιο και η μελλοντική μουσική. Το θέμα είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Less is more για να ρίξω και το αγγλικό μου. Μουσική υπάρχει, μουσική παράγεται αλλά πρέπει και να ακούγεται. Και όχι απλά να ακούγεται αλλά να σου προκαλεί συναισθήματα, να σε φτιάχνει και κάποιες φορές να σε ξεσηκώνει. Η μουσική του μέλλοντος δεν πρέπει να γίνει κονσέρβα που δημιουργείται με το πάτημα ενός κουμπιού. H μουσική του μέλλοντος πρέπει και θα είναι συναρπαστική!

Κλείνω με μουσικές που συναρπάζουν τον δικό μου εγκέφαλο!

Nicolas Jaar @ Boiler Room

Radiohead - Kid A

Larry Gus