Η αξία τους έγκειται στο ότι μας δίνουν ελπίδα πως μπορεί να τους νικήσουμε. Και είναι ουκ ολίγοι οι «δράκοι». «Οικονομικοί δράκοι», όπως η ανέχεια, η ανισότητα, «κοινωνικοί δράκοι», όπως η αδικία και η κατάχρηση της εξουσίας των ισχυρών, και «προσωπικοί δράκοι», όπως ο φθόνος και η απληστία, «δράκοι» γύρω μας, «δράκοι» πάνω μας και «δράκοι» μέσα μας που ο καθένας τους τρέφει και γιγαντώνει τον άλλον.

 

Το πιο πάνω είναι ένα μικρό απόσπασμα από μια παλιά συνέντευξη του Ευγένιου Τριβιζά στην εφημερίδα «Η Ελλάδα Αύριο».

Κάτι παρόμοιο είχε πει φυσικά και ο Άγγλος λογοτέχνης Neil Gaiman, ότι δηλαδή «Τα παραμύθια είναι κάτι παραπάνω από αληθινά. Όχι μόνο επειδή μας λένε πως υπάρχουν δράκοι αλλά επειδή μας λένε πως μπορούμε να τους νικήσουμε».

 

*Το πιο πάνω άρθρο -που ίσως τελικά να μην είναι και άρθρο, αφού δεν έχει τη φόρμα και τη δομή ενός συμβατικού άρθρου, έτσι όπως το έχουν συνηθίσει κάποιοι- είναι αφιερωμένο σε μια αγαπημένη κατηγορία αναγνωστών, αυτών που συνηθίζουν να λένε «ασχοληθείτε σιόρ με τίποτε σοβαρό», ή να ρίχνουν στο facebook ατάκες τύπου «υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα για να ασχολούμαστε από αυτά που γράφετε» ή στους άλλους που συχνά ‘μας την λένε’ ότι αναλωνόμαστε στο να αναπαράγουμε ατάκες και σχόλια γνωστών προσώπων αντί να κάνουμε σοβαρή δημοσιογραφία…

Από τα «σοβαρά» θέματα, εμείς επιλέγουμε τα παραμύθια!

Πίνακας: Sarah Jane Szikora