Τα έργα αυτά, θα δημοπρατηθούν το βράδυ της 1^ης Δεκεμβρίου στη Cypria, στη Λευκωσία.

Η Συλλογή περιλαμβάνει μερικά από τα πιο αγαπημένα και σπάνια έργα κορυφαίων Κυπρίων και Ελλήνων δημιουργών, ανάμεσα στους οποίους είναι ο Ιωάννης Κισσονέργης, ο Βίκτωρας Ιωαννίδης, ο Ιωάννης Αλταμούρας, η Καίτη Φασουλιώτου Στεφανίδου, ο Αλεξης Ακριθάκης, ο Νικηφόρος Λύτρας και ο Γεράσσιμος Στέρης.

Η συλλογή θα παρουσιαστεί στη Cypria, από την ερχόμενη Τρίτη, 24, μέχρι και τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου.

Μοντέρνα Τέχνη στη Βρετανία

Η Ρίτσα Κυριάκου καταγράφει ένα νέο στοιχείο που αφορά στην εξέλιξη της Βρετανικής αγοράς Ελλαδικής και Κυπριακής τέχνης. Σημειώνει: «Παράλληλα με τους συλλέκτες εκείνους που εδώ και πολλά χρόνια επενδύουν κυρίως σε παραδοσιακή ζωγραφική παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον να  αναπτύσσεται μια νέα γενιά από συλλέκτες που ανακαλύπτουν τη μοντέρνα Ελλαδική και Κυπριακή ζωγραφική.»

«Αυτή η γενιά που εξερευνά τη δημιουργικότητα, τις ιδέες και τις ανατροπές που έφεραν στην ελληνική ζωγραφική οι Κύπριοι και Ελλαδίτες μοντερνιστές αποτελεί μια από τις συναρπαστικότερες εξελίξεις στην αγορά ελληνικών έργων στη Βρετανία.»

Ιωάννης Αλταμούρας, «Το Λιμάνι της Κοπεγχάγης»

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ιωάννη Αλταμούρα (1852 - 78) γεμάτο εσωτερικότητα και μυστικισμό το Λιμάνι της Κοπεγχάγης (58 χ 78 cm, λάδι σε καμβά),  από τα χρόνια που ο ζωγράφος πέρασε στη Δανία, αποδίδει τη μεταφυσική ατμόσφαιρα της Βόρειας Ευρωπαϊκής θάλασσας με ένα διάχυτο εσωτερικό Ελληνικό φώς. Ο Ιωάννης Αλταμούρας, που πολλοί μελετητές του έργου του τον αναφέρουν ως προ-ιμπρεσιονιστή πέθανε στην νεαρή ηλικία των 26 χρόνων αφήνοντας πίσω του ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο γεμάτο βαθύ μυστικισμό. Ένας από τους ζωγράφους που επέδρασαν δραματικά στην Ελλαδική τέχνη, ο Αλταμούρας ζωγράφισε κυρίως λάδια, σπουδές και ακουαρέλλες. Το Λιμάνι της Κοπεγχάγης είναι από τα σημαντικότερα έργα του.

Νικηφόρος Λύτρας, «Σκύλος»

Σκύλος (29 x 28 cm, παστέλ σε χαρτί), ένα εξαιρετικά εκφραστικό έργο του Νικηφόρου Λύτρα (1832-1904), του πατέρα της Ελληνικής ζωγραφικής. Εκπρόσωπος της Σχολής του Μονάχου, ο Λύτρας εν γένει δημιούργησε την Ελληνική ζωγραφική απαλλάσσοντας την από το μέχρι τότε επαρχιώτικο στίγμα της. Ανεπηρέαστος από τον ρομαντισμό, προσέγγισε την τέχνη μέσα από την αυστηρότητα και την πειθαρχία του ακαδημαϊκού ρεαλισμού. Ο Νικηφόρος Λύτρας είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους του 19^ου αιώνα.

Ιωάννης Κισσονέργης, «Κρέων και Αντιγόνη»

Κρέων και Αντιγόνη (82 x 122 cm, λάδι σε καμβά), έργο του Ιωάννη Κισσονέργη (1889-1963) ενός από τους ιδρυτές της Κυπριακής ζωγραφικής. Ο Κισσονέργης προσέγγισε τη ζωγραφική μέσα από την πειθαρχία και την αυστηρότητα του ακαδημαικού ρεαλισμού της Σχολής του Μονάχου επιρροές του οποίου δέχθηκε στα φοιτητικά του χρόνια στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Παρέμεινε όμως και μαθητής του ρομαντικού οράματος και της εξειδανικευμένης εικόνας της κλασσικής μυθολογίας. Η εξαιρετική τεχνική του και η έμφαση στη λεπτομέρεια είναι έκδηλες στο Κρέων και Αντιγόνη - έργο αντιπροσωπευτικό των ζωγραφικών θεμάτων που αγαπούσε η νεοσύστατη αστική τάξη της Κύπρου στα χρόνια της Αγγλοκρατίας. Το γεγονός ότι φέρει την ημερομηνία της δημιουργίας του, 1925, το καθιστά ένα σπάνιο συλλεκτικό έργο. Ο Κισσονέργης σχεδόν πάντοτε παρέλειπε την ημερομηνία από τα έργα του.

Αλέξης Ακριθάκης, «Χωρίς Τίτλο»

Εξαιρετική κατασκευή με ξύλο και φωσφορίζων φως (85 χ 116 χ17 cm) του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994) της μεταβατικής περιόδου από τον τελευταίο κύκλο της δεκαετίας του ’70 όπου ο ανήσυχος καλλιτέχνης προσεγγίζει τη τέχνη ως βιωμένη πραγματικότητα  προτού τονίσει την τραγικότητα της στο Τσίρκο στα μέσα της δεκαετίας του ’80. ‘Η μυστήρια σχέση της ζωής και της τέχνης απασχόλησε το έργο του εξαιρετικού Ακριθάκη, από την αθώα προσέγγιση μια παιδικής αφηγηματικότητας μέχρι την πολύχρωμη και φωσφορίζουσα απεικόνιση της κρυμμένης αποχώρησης - της ζωής που δεν (θα) είναι πια. Γεμάτος ποίηση και λυρισμό, ο Ακριθάκης είναι ένας από τους κυριώτερους εκπροσώπους του μοντερνισμού.

Καίτη Στεφανίδου, «Χωρίς Τίτλο»

Χωρίς Τίτλο (80 x 105 cm, ακρυλικό σε καμβά) από τη σειρά Ομηρικά (2005-8) της Καίτης Φασουλιώτου Στεφανίδου (1925-2012). Κορυφαία της πρωτοπορίας του μοντερνισμού, η Στεφανίδου απασχολήθηκε στην εξερεύνηση του χώρου δίνοντας δύσκολες λύσεις στο ζωγραφικό πρόβλημα. Από τα πρώτα σχέδια στην οπτική τέχνη και από τον κυβισμό στον κονστρουκτιβισμό και την αφηρημένη γεωμετρία το έργο της παρουσιάζει μια συνεχή εξέλιξη, με την ίδια να αντιμετωπίζει τη φόρμα ως τρόπο για να εξερευνήσει και να αποκαλύψει τις κρυμμένες ποιότητες του χώρου. Στα Ομηρικά, μια από τις τελευταίες της σειρές οι μικροσκοπικές μορφές λειτουργούν ταυτόχρονα ως ιερά σύμβολα, μεταφυσικές εικόνες και συνθετικά στοιχεία.  Στο έργο Χωρίς Τίτλο μεγάλες φόρμες προηγούμενων περιόδων επανέρχονται γεμάτες ένταση και υπέροχο χρώμα δραματοποιώντας τη μεταφυσική αλληγορία του παραστατικού στοιχείου και δημιουργώντας μια καινούρια αίσθηση κρυμμένου χώρου. Η Στεφανίδου είναι μια από τις ηγετικές μορφές του μοντερνισμού.

Γεράσσιμος Στέρης, «Ομηρική Ακτή»

Το Ομηρικό Ακρογιάλι (50 χ 64 cm, λάδι σε καμβά) είναι ένα σημαντικότατο έργο του πρωτοπόρου του ελληνικού μοντερνισμού ζωγράφου του Μεσοπολέμου, Γεράσσιμου Στέρη (1898-1987). Ο διαυγής και μυστηριώδης Στέρης όπως τον αποκαλούσε ο Οδυσσέας Ελύτης ενώνει στην Ομηρική Ακτή τις υστεροκυβιστικές επιρροές που δέκτηκε στα χρόνια του Παρισιού με στοιχεία σουρεαλιστικά, έκδηλα στα έργα του της περιόδου 1926-1936. Νεωτεριστής και ανατρεπτικός, ο Στέρης κομίζει στην ελληνική ζωγραφική την γεωμετρικότητα του κυβισμού και την μεταφυσική του Ντε Κίρικο. Μοντερνιστής, δημιουργεί με δικό του ιδιαίτερο στύλ, έργο απόλυτα προσωπικό, αινιγματικό προς εξερεύνηση.

Βίκτωρ Ιωαννίδης, «Η Παλιά Αγορά»

Η Παλιά Αγορά ( 55 x 64 cm λάδι σε χαρτόνι), σκηνή από την παλιά Λεμεσό, είναι ένα από τα ωραιότερα έργα του Κύπριου ζωγράφου Βίκτωρα Ιωαννίδη (1903-1984).  Εξαιρετικός τεχνίτης, ο Ιωαννίδης προσέγγισε τον καμβά του και ως ιμπρεσσιονιστής και ως ρεαλιστής, ζωγραφίζοντας σκηνές από την καθημερινότητα, τοπία, νεκρές φύσεις, πορτραίτα και γυμνά. Τον γοήτευε το φως του οποίου τη διαφάνεια και την επίδραση στο τοπίο και τη φόρμα εξερευνούσε με το χρώμα, τη σύνθεση και τα υλικά. Ο ζωγράφος κατασκεύαζε ο ίδιος τα βερνίκια του τα οποία χρησιμοποιούσε για να δημιουργήσει ανάγλυφες επιφάνειες πάνω στις οποίες ζωγράφιζε. Η επέμβαση στην επιφάνεια και η μίξη χρώματος-βερνικιών προσδίδει μια πορσελάνινη αίσθηση στα έργα του. Αυτή η ιδιαίτερη επεξεργασία του καμβά και του χρώματος, η εξαιρετική τεχνική του Ιωαννίδη και η έμφαση του στη λεπτομέρεια δημιουργεί μια ιδιαίτερη, προσωπική ατμόσφαιρα στα τοπία και τις νεκρές του φύσεις.

Για περισσότερες πληροφορίες: 22 341122 ή ΕΔΩ