Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι από τη «Μεγάλη Έκθεση Προϊστορικών Θησαυρών» που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Τσιρίδειο Ίδρυμα

 

Ορκισμένος λάτρης της φυσικής ιστορίας του σύμπαντος από την εφηβεία του και συνεπαρμένος από τη ζωή στον πλανήτη μας, που υπάρχει αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια περισσότερα από όσα ο άνθρωπος, ο απολαυστικότατος για γνωριμία και κουβέντα κύριος Άγγελος Τσιρίδης έχει συλλέξει μια αμύθητη περιουσία προϊστορικών θησαυρών και ευρημάτων που έχουν ανακαλυφθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Όραμα ζωής του εβδομηντάρη στην ηλικία και εικοσάρη στην ιδιοσυγκρασία συγγραφέα του βιβλίου με τίτλο «Φως στα Ανεξήγητα» είναι οι θησαυροί αυτοί να στεγαστούν σε ένα κυπριακό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που να αποτελέσει πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για ολόκληρη τη Μεσόγειο.

 

 

Για την επίτευξη του σκοπού αυτού συστάθηκε μάλιστα ο οργανισμός «Τσιρίδειο Ίδρυμα», που τους τελευταίους τρεις Οκτώβρηδες διοργανώνει «Μεγάλη Έκθεση Προϊστορικών Θησαυρών», όπου δίνεται η ευκαιρία στο κοινό να θαυμάσει τη συλλογή από κοντά.

«Εφόσον δεν έχουμε το μουσείο, σκοπός που κάνουμε την Έκθεση είναι ακριβώς τούτος, έστω και μία φορά τον χρόνο να μπορούμε να προσφέρουμε αυτήν την ικανοποίηση, τη χαρά και τη διαφώτιση. Διοργανώνουμε εκπαιδευτικά παιχνίδια για μικρά παιδιά που έρχονται μαζί με τους γονείς τους, οι οποίοι επίσης συνεπαίρνονται».

 

Mία σοφία πάντως την εκπέμπετε.

Ο κάθε συλλέκτης θέλει να μεταδώσει τη γνώση και το δικό του ενδιαφέρον σε κάποιον άλλον. Πόσω μάλλον εάν είναι για πράγματα που χαρακτηρίζονται από εκπαιδευτικό ή και φιλοσοφικό χαρακτήρα.

Συνεπώς, μελετώντας αυτά τα θέματα γίνεσαι ως άνθρωπος και καλύτερος και σοφότερος. Προσωπικά έχω ωφεληθεί πάρα πολύ.

 

 

Πώς ξεκίνησαν όλα;

Άρχισα να ψάχνω για κάτι «άλλο» από την ηλικία περίπου των 14 ετών, όταν ήμουν τότε οικότροφος στην Αμερικανική Ακαδημία της Λάρνακος.

Το πρώτο μου βεβαίως πανεπιστήμιο στη ζωή ήταν το Παντοπωλείο της Λεμεσού, από όπου και κατάγομαι. Ο πατέρας μου ήταν φθαρτέμπορος και ξυπνούσα μαζί του από τις τρεις το πρωί και πηγαίναμε δουλειά μέχρι τις οκτώ τη νύχτα. Η παιδική μου ηλικία ήταν επομένως λίγο σκληρή αλλά φοβερά εκπαιδευτική. Έρχεσαι σε επαφή με τον κόσμο και μαθαίνεις, εκεί έρχονταν οι πάντες, από γιατρούς και δικηγόρους μέχρι χαμάληδες.

Στην πορεία γεννήθηκαν μέσα μου τα ερωτήματα που κάθε παιδί έχει, όπως ποιος και τι είναι ο θεός. Οι απαντήσεις ήταν πάντα στερεότυπες, ήταν το πίστευε και μη ερεύνα, υπάρχει μεν αλλά μην ανακατώνεις τα νερά. Όταν ήμουν δεκατεσσάρων είχα νιώσει πως πριν πεθάνω θα μάθω, θα ξέρω ποιος είναι ο θεός.

Περνούσαν λοιπόν τα χρόνια και βρέθηκα φοιτητής (Πολιτικός Μηχανικός) στο δεύτερο έτος του πανεπιστημίου σε ένα μάθημα γεωλογίας. Μπαίνει ο καθηγητής μέσα στην τάξη, κρατά κάποιες πέτρες και λέει έφερα να σας δείξω απολιθώματα, οργανισμούς που ζούσαν πριν εκατομμύρια χρόνια.

Αυτό εδώ λέει είναι 550 εκατομμυρίων ετών. Ο άνθρωπος ξέρετε πόσο είναι, μας ρωτά. Κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ετών μόνο. Πάγωσα. Πώς είναι δυνατόν, σκέφτηκα, για δισεκατομμύρια χρόνια να υπήρχε ζωή και θάνατος στη Γη και άνθρωπος να μην υπήρχε.

Έκτοτε διαπίστωσα πως εδώ είναι που πρέπει να ψάξω να βρω την απάντηση στο μεγάλο μου ερώτημα για την ύπαρξη του Θεού. Σκέφτηκα πάλι, εγώ με μένα, γιατί πάντοτε μιλούσα και συνεχίζω να μιλώ με τον εαυτό μου, με ποιον να μιλήσεις άλλωστε αυτά τα πράγματα, ότι πρέπει να πάω πίσω και όταν πάω πίσω, πίσω, πίσω που είναι η αρχή θα μπορέσω να βρω την απάντηση.

 

 Πάγωσα. Πώς είναι δυνατόν, σκέφτηκα, για δισεκατομμύρια χρόνια να υπήρχε ζωή και θάνατος στη Γη και άνθρωπος να μην υπήρχε

 

Αυτό όμως ίσως να προϋποθέτει και την απάντηση στο ερώτημα τι είναι ο χρόνος. Υπάρχει χρόνος;

Όταν είσαι στο σύμπαν χρόνος δεν υπάρχει αλλά αν είσαι στη Γη, τότε χρόνος υπάρχει και είναι αυτό που καθόρισε ο άνθρωπος.

 

 

Πάντοτε μιλούσα και συνεχίζω να μιλώ με τον εαυτό μου, με ποιον να μιλήσεις άλλωστε αυτά τα πράγματα

 

Είναι συναρπαστικές και οι ειδήσεις που μας έρχονται τελευταία από το διάστημα.

Μπράβο, να παρακολουθείς το National geographic και το Discovery Channel, αυτά που παρακολουθώ και εγώ. 

Ξεκίνησα λοιπόν που λες να μαζεύω πληροφορίες αλλά και τα ίδια τα απολιθώματα, αφού είχα νιώσει μια σύνδεση μεταξύ του παλιού και εμένα. Να κρατώ δηλαδή κάτι στο χέρι μου που έζησε ή άγγιξε κάποιος άλλος εκατοντάδες ή χιλιάδες τόσα χρόνια πριν, με συνεπαίρνει αφάνταστα. Είναι σαν να ταξιδεύω στον χρόνο.

Κάπως έτσι κατέληξε και το θέμα του ψαξίματός μου και έγραψα το βιβλίο «Φως στα Ανεξήγητα», στο οποίο δίνω (δικές μου) απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα γιατί η κίτρινη φυλή μοιάζει έτσι και είναι διαφορετική από εμάς. Έγινε σαν χόμπι ή καλύτερα πρόκληση να προσπαθώ να βρω απαντήσεις σε άλυτα θέματα.

 

Κυπριακός ιπποπόταμος

 

Αγαπάτε πολύ τα ευρήματά σας, βλέπω.

Τα λατρεύω, ακόμη και μερικά τα οποία πουλιούνται, μετά δυσκολίας τα αποχωρίζομαι. Κάποια μάλιστα τα κρύβω, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για κάτι το μοναδικό. Πιστεύω πως εαν πρόκειται για κάτι το αξιόλογο, πρέπει κάποτε να εκτεθεί και να το χαίρεται το ευρύ κοινό.

 

Κάποια από τα ευρήματα τα κρύβω, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για κάτι το μοναδικό

 

Το μουσείο πώς το έχετε στο μυαλό σας;

Η έντονη προσπάθεια για τη δημιουργία του μουσείου ξεκίνησε πριν δέκα περίπου χρόνια. Αρχικά επειδή είμαι Λεμεσιανός προσπάθησα να γίνει στη Λεμεσό. Είχε δείξει πολύ ενδιαφέρον τότε ο Ανδρέας Χρίστου που μόλις είχε αναλάβει ως δήμαρχος αλλά δυστυχώς δεν έγινε εφικτό να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος ούτε και να χρηματοδοτηθεί.

 

Μα υπάρχουν τόσοι πολλοί χώροι ανεκμετάλλευτοι.

Κοίταξε, το υλικό για ένα τέτοιο μουσείο συνεχώς μεγαλώνει, τα τελευταία δέκα χρόνια η συλλογή μου μπορεί να έχει διπλασιαστεί ή και τριπλασιαστεί. Ζητούμε ένα μουσείο με τουλάχιστον πέντε χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα χώρο.

Θα μπορούσαν ασφαλώς τα εκθέματα να στριμωχτούν σε μια μικρότερη αίθουσα. Όπως όμως έγινε και με το μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα, σκοπός πρέπει να είναι ο επισκέπτης να απολαμβάνει τα εκθέματα βαλμένα σωστά για να μπορεί έτσι να τα εκτιμά περισσότερο.

Δε ζητούμε εκθεσιακό χώρο αλλά μουσείο.

 

Οπότε χρειάζεστε οικονομική ενίσχυση από το κράτος.

Ακριβώς. Χρειάζονται επίσης χώροι για διαλέξεις, γιατί το μουσείο θα έχει εκπαιδευτικότατο χαρακτήρα, θα πρέπει να μπαίνει ο άνθρωπος μέσα, ο μικρός ή ο μεγάλος, και περπατώντας να διανύει τον χρόνο από την ώρα της μεγάλης έκρηξης που δημιουργήθηκε το σύμπαν μέχρι σήμερα.

Πρέπει να υπάρχουν επίσης χώροι αποθηκευτικοί και συντήρησης και η δυνατότητα πρόσθεσης και άλλων ευρημάτων στο μέλλον.

 

 

Μιλήστε μου για τη συλλογή σας.

Κάποια από τα ευρήματα που έχουμε συλλέξει είναι μοναδικά παγκοσμίως. Πρόκειται για εξαιρετικά δείγματα του κάθε είδους, αντάξια αυτών που έχω δει στα καλύτερα μουσεία στον κόσμο. Και αυτά δε τα λέω μόνο εγώ, αλλά και καθηγητές πανεπιστημίων που με έχουν επισκεφθεί και έχουν δει τη συλλογή μου ιδίοις όμμασι.

Μπορεί κάποιος να δυσκολευτεί να πιστέψει πως κατάφερε ένας Κύπριος να μαζέψει αυτόν τον θησαυρό όλο κλπ, το ξέρω, το κατανοώ. Αλλά αν τα δουν και το ψάξουν θα διαπιστώσουν πως εάν και εφόσον αυτό το μουσείο γίνει, θα είναι το καλύτερο της Μεσογείου. Μόνο οι βόρειες χώρες έχουν σοβαρά και μεγάλα τέτοια μουσεία και πλείστα από τα εκθέματά τους είναι αντίγραφα.

Εμείς τουλάχιστον αυτά που έχουμε μαζέψει μέχρι σήμερα είναι αυθεντικά. Θα βάλουμε σίγουρα και κάποια αντίγραφα αλλά έχουμε αρκετά αυθεντικά.

 

Μπορεί κάποιος να δυσκολευτεί να πιστέψει πως κατάφερε ένας Κύπριος να μαζέψει αυτόν τον θησαυρό

 

Από πού τα αγοράζατε;

Από διάφορες χώρες σε όλον τον κόσμο, ταξιδεύω πάρα πολύ. Αγοράζω από παλαιοντολόγους και συντηρητές που θα πιάσουν τις πέτρες, θα τις χειριστούν πολύ προσεκτικά και σιγά σιγά θα σου συναρμολογήσουν το απολίθωμα. Υπάρχει δηλαδή μια μεγάλη διαδικασία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

 

Προϊστορική αρκούδα των σπηλαίων

 

 

Όταν τρως κοτόπουλο βασικά τρως δεινόσαυρο

 

 

Εάν σας ζητούσα να μου ονομάσετε τα σημαντικότερά σας ευρήματα, ποια θα ήταν;

Δύσκολη ερώτηση. Η κεφαλή του «τύρεξ» πάντοτε τραβά, όπως επίσης και ο «πρωτοκέρας» που είναι συμπληρωμένος δεινόσαυρος. Δεν είναι όμως μόνο τα απολιθώματα.

Έχουμε ψάρι που τρώει άλλο ψάρι και είναι έξω μόνο η ουρά του, έχουμε τον πτεροδάκτυλο που πνίγηκε από ψάρι που κατάπιε και μέχρι σήμερα βρίσκεται στο λαιμό του, το μοναδικό τέτοιο εύρημα παγκοσμίως και ένα πουλί που έχει έξι μέτρα άνοιγμα φτερών, ένα πραγματικό αεροπλάνο.

Έχουμε ακόμη αρκετούς μετεωρίτες. Εδώ μπροστά στο γραφείο μου, για παράδειγμα, έχω ένα μετεωρίτη από τον Άρη που πρόσφατα έπεσε στη Ρωσία, για δες, έξι κιλά βάρος. Οι μετεωρίτες παίρνουν την ονομασία τους από την τοποθεσία που πέφτουν. Αν πέσει ένας στη Λευκωσία θα ονομαστεί Nicosia.

Άλλο σπουδαιότατο μας εύρημα είναι ο «αρχιόρις», που ήταν το πρώτο πουλί που πέτασε, ο συνδετικός κρίκος δηλαδή μεταξύ των δεινοσαύρων και των πουλιών. Τα πουλιά, αν δεν το γνωρίζεις, είναι οι απόγονοι των δεινοσαύρων, άρα όταν τρως κοτόπουλο βασικά τρως δεινόσαυρο. Και ο συνδετικός κρίκος, το πρώτο πουλί που πέτασε, το έχουμε. Η αξία του είναι τεράστια.

Παράλληλα, έχουμε μια τεράστια και πανέμορφη συλλογή ορυκτών από το Λαύριο, τα καλύτερα που έβγαλε το μεταλλείο του Λαυρίου. Μία πηγή υλικού πλούτου για τους αρχαίους Αθηναίους που βοήθησε και στην πνευματική τους ανάπτυξη, αφού δεν έπρεπε να βγαίνουν στα χωράφια να καλλιεργούν κλπ και είχαν χρόνο να φιλοσοφούν.

Συνολικά θα έλεγα πώς έχουμε περίπου 200 εκθέματα πολύ σημαντικά.

 

Οι μετεωρίτες παίρνουν την ονομασία τους από την τοποθεσία που πέφτουν. Αν πέσει ένας στη Λευκωσία θα ονομαστεί Nicosia

 

 

Μελετώ τα ζώα για να μαθαίνω τον άνθρωπο αλλά όταν μελετώ τον άνθρωπο θαυμάζω τα ζώα, λέτε.

Όπως βλέπεις, έχω περίπου τριάντα γατάκια γύρω μου και άλλα δεκαπέντε στο σπίτι, με τα οποία πιστεύω ότι μπορώ και συνομιλώ.

Από μικρός το όνειρό μου ήταν να επικοινωνήσω με τα ζώα. Τι ωραία που θα ήταν να μπορούσαν να μας πουν τι σκέφτονται, τι κάνουν κλπ. Σήμερα μπορώ να πω ότι μιλώ με τα ζώα, όσο και αν ακούγεται παράδοξο, έχω όμως σώας τας φρένας, να μην παρεξηγηθούμε.

Για να επικοινωνήσεις με το ζώο πρέπει να καταλαβαίνεις τη δική του γλώσσα. Δε μιλά με λέξεις, όπως μιλούμε εμείς, αλλά με τη γλώσσα του σώματος και των ματιών του. Έχει περίπτωση το γατάκι να πεινά και να μην το καταλάβεις; Εάν θυμώσει αμέσως το καταλαβαίνεις, τα μάτια του μεγαλώνουν και η τρίχα του σηκώνεται. Εάν είναι σε στιγμές αγαπησιάρικες, έρχεται στην αγκαλιά σου, αρχίζει να σου τραγουδά μόλις το χαϊδέψεις κλπ. Μπορείς ακόμη, εάν προσηλωθείς, να καταλάβεις και τα in between, τα λίγο πιο δύσκολα .

Έχουν ψυχή και καταλαβαίνουν και πονούν και δακρύζουν.

 

Τα ζώα γίνονται θηρία για επιβίωση, ο άνθρωπος από απληστία

 

Ο άνθρωπος είναι πολιτισμένο ον;

Όταν θέλει. Όλοι μας καταβάλουμε προσπάθεια να συγκρατηθούμε μέσα μας. Τα ζώα γίνονται θηρία για επιβίωση, ο άνθρωπος από απληστία.

Την εποχή βέβαια που και ο άνθρωπος ζούσε στην άγρια φύση, δεν ήταν έτσι, σκότωνε για να επιβιώσει. Όταν άρχισαν να δημιουργούνται τα χωριά και οι οργανωμένες κοινότητες, τότε άρχισε και ο άνθρωπος να εισβάλλει και να σκοτώνει με σκοπό να κερδίσει περισσότερα και να μην εργάζεται. Γιατί σίγουρα το να εργαστείς για την τροφή σου είναι πολύ δυσκολότερο από το να σκοτώσεις τον άλλο και να την πάρεις έτοιμη.

Και έτσι δημιουργήθηκε η απληστία στον άνθρωπο.

 

 

Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια.

Μπράβο. Πάντοτε υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, ευτυχώς. Η προσπάθεια όλη είναι πώς να γίνονται περισσότεροι. Όταν διαβάσεις το βιβλίο θα δεις πως το θίγω κι’ αυτό. Σίγουρα είναι θέμα παιδείας. Είναι και αυτό που κάνουμε τώρα μεταξύ μας. Πρέπει να μάθουμε να μιλούμε και να ακούμε ο ένας τον άλλον.

Αλλά ξέρεις αυτά δεν γίνονται out of the blue. Δεν πάω στον καφενέ, βρίσκω κάποιον και προσπαθώ να επιβάλω εγωιστικά τη γνώμη μου, κουβέντες του καφενέ δηλαδή. Χρειάζεται μια προεργασία και μια προετοιμασία και αυτή είναι στην παιδεία, είναι στα μουσεία.

Όταν κάνουμε ξενάγηση λέμε στον κόσμο και ειδικά στα παιδάκια ότι αυτοί είναι οι πρόγονοί μας, πρέπει να σεβόμαστε τα ζώα, και αυτά αισθάνονται και πονούν. Άκουσες ποτέ τη μάνα γάτα όταν χάνει το παιδί της πώς κλαίει, είναι δυνατόν να μη συγκινηθείς;

Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη σκοτώνουν τα ζώα χωρίς συγκίνηση. Σήμερα δεν έχουμε τέτοια ανάγκη για την τροφή. Θέλω να κάμω σκοποβολή, ναι να την κάμω και να παίρνω και έπαθλα, χωρίς όμως να έχω την ανάγκη να σκοτώσω κάτι που έχει τη μάνα, το παιδί, τον σύντροφό του..

Γυρίζουμε πολλά εθνικά πάρκα σε όλον τον κόσμο δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να βλέπεις άγρια ζωή τριγύρω σου.

 

Θα ήμασταν δηλαδή πιο ευτυχισμένοι στο φυσικό μας περιβάλλον; Ποιο είναι το φυσικό μας περιβάλλον;

Όταν ήμασταν στο φυσικό μας περιβάλλον είχαμε πολλά πράγματα που έχουμε χάσει. Είχαμε τη διαίσθηση. Όπως σήμερα το ζώο μπορεί να διαισθανθεί και να αντιληφθεί τις προθέσεις σου εάν είναι φιλικές ή εχθρικές. Αυτά τα πράγματα τα είχαμε και τα χάσαμε.

Τα χάσαμε όταν μάθαμε να μιλούμε και να συνεννοούμαστε με τη γλώσσα και ο εγκέφαλος μας σταμάτησε πλέον να εξασκεί αυτά τα πράγματα.

Θέλεις κάτι έλα να μου το πεις, αν δεν μου το πεις, δε θα σπάσω την κεφαλή μου, να προβληματιστώ να δω τι είναι. Λίγοι το κάνουν.

 

Μέσω της λογικής όμως και της γλώσσας, ο άνθρωπος δημιούργησε σπουδαία επιτεύγματα.

Συμφωνώ απόλυτα. Ναι στην επιστήμη και στην πρόοδο αλλά αξιοποιώντας τη για το θετικό. Την ατομική ενέργεια, για παράδειγμα, μπορείς να την χρησιμοποιήσεις με διαφορετικούς τρόπους.

Δες τους Αμερικάνους τώρα, πασκίζει ο Πρόεδρός τους να τους αφοπλίσει από τα όπλα που σκοτώνουν και βρίσκει εμπόδια. Γιατί βρίσκει εμπόδια; Διότι οι βιομηχανίες των όπλων που έχουν τεράστια δύναμη λένε πως εάν γίνουν αυτά εμείς θα χρεοκοπήσουμε.

Άρα βλέπουμε ότι στις πλείστες περιπτώσεις ο άνθρωπος πράττει και λειτουργεί βάσει προσωπικών φιλοδοξιών και οικονομικών συμφερόντων.

 

Στις πλείστες περιπτώσεις ο άνθρωπος πράττει και λειτουργεί βάσει προσωπικών φιλοδοξιών και οικονομικών συμφερόντων