Απογευματινή η παράσταση -από τις 6 μέχρι τις 8- μια χαρά βολεύει το πρόγραμμα της Κυριακής. Πήγα στην ώρα μου και μετά ικανοποίησης παρατήρησα πως ο κόσμος ήταν ήδη στο θέατρο. Η πλατεία γεμάτη και ο εξώστης εξίσου, γεγονός που δεν θεώρησα τυχαίο και ούτε ήταν. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η παράσταση άρχισε στις 6 και 2 πρώτα λεπτά. Μάλιστα κύριε! Πολιτισμός. Οι άνθρωποι έχουν πρόγραμμα και εκτιμούν το δικό σου. Το έξι σημαίνει έξι και το ότι θα φύγεις την προκαθορισμένη ώρα σημαίνει πως κάποιος σέβεται το χρόνο σου! Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πως οι οιωνοί ήταν καλοί και η διάθεση ανεβασμένη.

Τα φώτα έκλεισαν και ο Γιάννης Αγιάννης -με τέσσερα ν- Αλέξανδρος Παρίσης, εμφανίζεται στη σκηνή. Όλα βαίνουν καλώς και εγώ έχω ήδη αφοσιωθεί στην παράσταση. Πριν προλάβει η «Fantine» άλλως Νίκη Δραγούμη να αφήσει τη μικρή «Cosette» στο «ζεύγος Thenardier» (Μάριος Κωνσταντίνου και Μαρίνα Αργυρίδου), ένα άλλο ζευγάρι -θεατών αυτή τη φορά- αποφάσισε να μετακινηθεί αυτοβούλως στη πίσω σειρά, να κουρνιάσει στη γωνία και να σχολιάσει το έργο. Η κυρία πιο ενημερωμένη, πρέπει να είχε δεν την ταινία με τον Liam Neeson, στις επαναλήψεις του Star, ο κύριος ήταν λίγο στα απαυτά του και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, φαντάζομαι ήταν εκεί γιατί ο Απόλλωνας κέρδισε, αυτός ήταν σε καλή διάθεση plus «δύο ώρες είναι εν να περάουμε». Αυτός πέρναγε καλά καθώς η κυρία του οσάν υποβολέας του εξηγούσε real time τι γινόταν. Αυτά που έβλεπε, όχι αυτά που παρέλειψε η Ανθή Ζαχαριάδου στη διασκευή της! Ναι, τόσο καλά.

Λίγο πριν ο πρώην Αγιάννης, νυν «δήμαρχος Madeleine» απολύσει την Fantine γιατί το μυστικό της μαθεύτηκε και η πόλη είναι μικρή, από την άλλη άκρη του εξώστη, ακούστηκε ένα «γκντουπ» και στο καπάκι ένα παρατεταμένο «ααααχ». Κάποιος κύριος είτε κατουρήθηκε, είτε αποφάσισε να αλλάξει θέση και προφανώς μες στη μαύρη μαυρίλα και τη σκοτεινιά του εξώστη σαβουριάστηκε και έπεσε. Μια αναμπουμπούλα τη ζήσαμε και σε αυτό το σημείο. Κόσμος σηκώθηκε για να βοηθήσει τον κύριο στην οποίο κανείς δεν είπε ποτέ να μην νυχτοπερπατά. Κρίμα για τον κύριο, κρίμα και για εμάς.

 

Περιττό να αναφέρω πως δύο φορές χτύπησαν κινητά και τις δύο φορές τα απάντησαν. Μια κυρία στον εξώστη και ένας κύριος στη δεύτερη σειρά της πλατείας, θεώρησε πως δεν τρέχει κάστανο που κάποιος έφαγε τα νιάτα του να περάσει στη δραματική, να την τελειώσει, να εμφανιστεί την οντισιόν, να περάσει ένα μήνα εντατικές πρόβες για να του παρουσιάσει ένα έργο πραγματικά ενδιαφέρον από μια παραγωγή εντυπωσιακά προσεγμένη. Γιατί άλλωστε; Ο καθένας έχει τις προτεραιότητές του και ο άνθρωπος στην άλλη άκρη της γραμμής προφανώς είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το δράμα του Αγιάννη επί σκηνής. Η κυρία στη μπροστινή σειρά για παράδειγμα, άνοιξε το μήνυμα που της έστειλε η Τράπεζα Κύπρου για το νέο πιστωτικό της υπόλοιπο. Είπαμε προτεραιότητες!

Το διάλειμμα ήρθε και η κυρία μπροστά μου έφυγε -μάλλον για να ελέγξει με την ησυχία της και το υπόλοιπο του δανείου- και στη θέση της έκατσαν τρεις κορούδες, ενώ ο κύριος πίσω μου έβγαλε το μπεγλέρι και άρχισε να ποσκολιέται «μέχρι να αρκέψει πάλε το άκξιον». Το «άκξιον» άρχισε, αλλά ο κύριος, το μπεγλέρι μέσα δεν το έβαλε. Το έπαιζε κανονικά, αδιάφορα, βαριεστημένα, γιατί αν δεν παίζεις με τις χάντρες του κομπολογιού σου κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης πότε θα το παίξεις; Γιατί ο Αραούζος αν δεν ακολουθούσε το τέμπο που του προσέφερε απλόχερα ο κύριος με το μπεγλέρι -ο οποίος ακουγόταν σε όλο το θέατρο γαμώ την ακουστική του Παλλάς μου μέσα- δεν θα μπορούσε να αποδώσει τόσο ικανοποιητικά τον καθοριστικό για την εξέλιξη του έργου μονόλογό του! Και μπορεί ο «Javert», βλέπε Αραούζος, να ταλαντεύτηκε αν θα πρέπει να συλλάβει ή όχι τον Αγιάννη, εγώ πάλι που το politically correct δεν το ενστερνίζομαι μια στάλα, δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να πω στον κύριο πόσο ενοχλητικό είναι αυτό που κάνει. Πράγμα όμως που δεν έκανα με τις τρεις νεαρές σε ηλικία κοπέλες που κάθισαν μπροστά μου και σχολίαζαν την κάθε σκηνή σα να είναι η τελευταία.

Για αυτούς τους λόγους και εξαιτίας αυτών των θεατών, πιστεύω πως οι ηθοποιοί, αφού κατάφεραν να απομονώσουν την άθλια πραγματικότητα και με τιμιότητα να παίξουν τους ρόλους τους, αξίζουν συγχαρητήρια!

 

Λευκωσία: ΜΕΧΡΙ 1η ΜΑΡΤΙΟΥ

Κινηματοθέατρο Παλλάς: Κάθε Σάββατο στις 8.30 μ.μ. και Κυριακή στις 6.00 μ.μ.

Λεμεσός, Θέατρο Ριάλτο: 13 Μαρτίου, στις 8.30 μ.μ.

Εισιτήρια: €16.00 (€12.00 για συνταξιούχους και μαθητές)

Λευκωσία: www.tickethour.com.cy, σε όλα τα σημεία ACS courier και στις Υπεραγορές Αλφαμέγα

Λεμεσός: www.rialto.com.cy και στο ταμείο του θεάτρου, 7777 7745

Πληροφορίες: www.alphasquare.com.cy  |  7777 7040  |  www.facebook.com/alphasquare