Έχω Θέμα
Το καρναβάλι στη Λεμεσό είναι καλτ, αναρχία και πολιτισμός [βίντεο]
Ψήγματα ιστορίας, η Τσικνοπέμπτη και η μάχη της χειροποίητης με την εισαγόμενη στολή
Από τον μαθητικό αφροπόλεμο και αυγοπόλεμο της Τσικνοπέμπτης που σε παλιότερες δεκαετίες γινόταν με λουβάνα, φασόλια και πέτρες μέχρι τα ακραία μερόνυχτα δουλειάς σε μικρά εργαστήρια για ράψιμο χειροποίητων στολών ή τα παραδοσιακά και αιωνόβια έθιμα, όπως η πελλόμασκα, που αντέχουν στον χρόνο, το καρναβάλι της Λεμεσού είναι πολλά περισσότερα από τα αμοντάριστα πλάνα των μεγάλων παρελάσεων και τα σαχλαμπούχλικα ρεπορτάζ που γεμίζουν τα τελευταία θέματα των ειδησεογραφικών δελτίων κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης φιέστας.
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015
2 λεπτά
Το καρναβάλι στη Λεμεσό είναι κιτς. Και καλτ. Και λαϊκό και αστικό. Διασκεδαστικό και καλλιτεχνικό. Αναρχία. Γκρούβι. Η πιο εξωστρεφής στιγμή ενός λαού με χίλια δύο κατάλοιπα εσωστρέφειας. Είναι ξεφάντωμα μα και πολιτισμός.
Μια ανάγνωσή του, επομένως, που απομονώνει μία ή μόνο μερικές από τις τόσες πολλές του πτυχές, είναι επιδερμική.
Είναι η πιο εξωστρεφής στιγμή ενός λαού με χίλια δύο κατάλοιπα εσωστρέφειας.
Στο σχεδόν δεκάλεπτό μας βίντεο παίζουν πλάνα από τη φετινή Τσικνοπέμπτη, την πρώτη και μία από τις σημαντικότερες μέρες στο καρναβάλι της Λεμεσού.
Ο μαθητικός αφρό-αυγό-πόλεμος, που τουλάχιστον για εμάς τους έφηβους του μιλένιουμ, γινόταν στην Ανεξαρτησίας και ήταν εξτρίμ, πεθαίνει. Γι’ αυτό πιθανώς να ευθύνεται η απόφαση του Δήμου να τον μεταφέρει στον Εναέριο, με σκοπό να γλιτώσουν οι βιτρίνες της Ανεξαρτησίας από τους βανδαλισμούς και τη δίμηνη μπόχα, όπως χαρακτηριστικά μας είπε ένας δημοτικός αστυνόμος.
Κατά τ’ άλλα η τσίκνα και η αλκοόλη που ρέει από νωρίς το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης καλά κρατούν, όπως φυσικά και η σικ βραδινή τελετή παράδοσης- παραλαβής του βασιλικού στέμματος καθώς και η παρέλαση με τις μαζορέτες και τους κανταδόρους που ακολουθεί την τελετή και που επειδή γίνεται νύχτα στην παλιά πόλη είναι η πιο ρομαντική. Φέτος ήταν και ευτράπελη, αφού καθόλη τη διάρκειά της έβρεχε.
Μιλούμε ταυτόχρονα με τον σύγχρονο Σερ του καρναβαλιού Στέλιο Γεωργιάδη, ο οποίος αυτήν την περίοδο σελιδώνει ένα δικής του συγγραφής 500σέλιδο βιβλίο στο θέμα και που ενδεχομένως να μην υπάρχει άνθρωπος που να έχει διεκπεραιώσει τόσο μεγάλη σε έκταση και σημασία έρευνα πάνω στο καρναβάλι της Λεμεσού.
Τους συνεντευξιαζόμενους μας συμπληρώνουν οι Τζάκι, ο Θεοδόσης και η Γεωργία, τρία άτομα που εδώ και χρόνια ασχολούνται με τη δημιουργία χειροποίητων καρναβαλίστικων στολών.
Μας εξηγούν (και μας πείθουν) για την ανάγκη η πολυετής αυτή παράδοση να συνεχιστεί, να προωθηθεί ακόμη περισσότερο στα επόμενα χρόνια και να μην αντικατασταθεί από τις εισαγόμενες μέσω διαδικτύου πλέον, και κυρίως, στολές.
Μιας συνήθειας που ναι μεν φέρνει άμεσα οικονομικά έσοδα στους εισαγωγείς, ζημιώνει, ωστόσο, στο σύνολό της την τοπική οικονομία και φθείρει μία από τις σημαντικότερες παραδόσεις της σε πολλαπλά επίπεδα πιο χρωματιστής γιορτής της Λεμεσού και μάλλον της Κύπρου ολόκληρης.