Ιστορία μονόπετρου

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα διαμάντια είναι τα δάκρυα των θεών και οι Ρωμαίοι ότι είναι κομμάτια αστεριών. Το πρώτο μονόπετρο που έχει καταγραφεί δόθηκε το 1477 από τον Δούκα Maximillian της Αυστρίας στην Μαρία της Βουργουνδίας. Αργότερα, τον 17ο και 18ο αιώνα, τα μονόπετρα με πολύτιμους λίθους έγιναν πολύ δημοφιλή. Για να ξεχωρίζουν οι βέρες από τα υπόλοιπα δαχτυλίδια τα κοσμούσαν πολύ απλά. Από το 1950 η βιομηχανία των κοσμημάτων άρχισε να προβάλει περισσότερο τα μονόπετρα και τις βέρες, προωθώντας και τα δύο ως απαραίτητα για ένα γάμο. Το 2000 ξεκίνησαν οι ανησυχίες για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων όσον αφορά στην εξεύρεση διαμαντιών. Τότε ιδρύθηκε το World Diamond Council για να εμποδίσει την εκμετάλλευση διαμαντιών ως μέσο πολέμων. 

Συμβολισμός μονόπετρου

Αρχικά το μονόπετρο και το διαμάντι, έδειχνε τον πλούτο του άντρα και τη δέσμευσή του να φροντίζει τη γυναίκα που θα παντρευτεί. Για πρακτικούς λόγους, εφόσον οι γυναίκες δεν μπορούσαν να έχουν δική τους περιουσία, τα κοσμήματα δίνονταν ως εγγύηση σε περίπτωση που διαλυόταν ο γάμος αλλά και ως οικονομική αποκατάσταση. Εάν ο αρραβώνας δεν οδηγούσε σε γάμο, η γυναίκα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα από την πώληση του δαχτυλιδιού για να ξεχρεώσει τα έξοδα της προετοιμασίας του γάμου! Σήμερα το μονόπτερο συμβολίζει τη δέσμευση. Πολλοί λένε πως αυτή η σημασία του διαμαντιού προήλθε κυρίως από τη διαφημιστική προώθηση του από την εταιρεία De Beers, η οποία έκανε τα γνωστά σλόγκαν «τα διαμάντια είναι παντοτινά» και «δαχτυλίδι της αιωνιότητας».