Ας δούμε πρώτα τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας. Είσαι κύπριος κι είτε το επέλεξες εσύ προσωπικά, είτε όχι, η Τρόικα είναι ο νέος αστυνόμος των οικονομικών της χώρας σου, πάει και τελείωσε, το χώνεψες αυτό έτσι; Κουνάει το δακτυλάκι η Τρόικα; Ταρακουνιέσαι εσύ. Επιβάλλει κάτι η Τρόικα; Πες «Όχι» και άσε την κινδυνολογία να κάνει την δουλειά της.

Πολύ ωραία. Πίσω στην υπογραφή. Το πουλί κράτα το. Πάμε να ξεσκονίσουμε το πρόσφατο παρελθόν και τα περίφημα «κυπριακά» δάνεια. «Κυπριακά», γιατί δάνεια υπάρχουν πολλά, κυπριακά είναι μόνο τα δικά μας.

Κάνε εικόνα την Κύπρο στην φούσκα. Μεσαία τάξη να σκέφτεσαι, τζάκια και νεόπλουτους άστους έξω. Πληρώνεται ο συντοπίτης ένα κανονικό για τότε -εξαιρετικό για σήμερα- μισθό. Δεν έχει καθιερωθεί ακόμη το Facebook, αηφόνι δεν έχει βγει ακόμη για να δημοσιεύεις την πραμάτεια σου αλλά πρέπει, με κάποιον τρόπο να την μοστράρεις προς τα έξω. Να νιώθεις σημαντικός, να σε θαυμάζουν και να σε ζηλεύουν για το λαιφστάιλ σου οι υπόλοιποι της μεσαίας τάξης [οι νεόπλουτοι ήξεραν ποια ήταν η φτηνή η Louis Vuitton, την σνόμπαραν, και τα old money, τα τζάκια που λέμε, δεν ασχολούνταν ποτέ σοβαρά μ’ αυτές τις αηδίες].

Ήθελες αυτοκίνητο; Ήθελες να πας ταξίδι-για-shopping ιμισς; Να φτιάξεις τα βυζιά και μύτη σου να γίνεις η Laetitia Casta [αυτή ήταν της μόδας τότε]; Έπαιρνες δάνειο. Οπότε, η κάθε καημένη που έπαιρνε μισθό £600, έπαιρνε και την Woman’s Card της Λαϊκής, η οποία εξαργυρωνόταν με την Louis Vuitton που κρατούσε στο χέρι [κρεμάστρα το χέρι, δεξί χέρι, ορθή γωνία το χέρι], είχε και μία μπε-εμ-βε που δεν μανάτζαρε να την παρκάρει σωστά, πήγαινε και ταξίδι κάθε τρεις και λίγο στο «Λονδινάκι», «αχ, το καλό Λονδινάκι».

Στο στρατόπεδο του άλλου φύλου, μια απ’ τα ίδια. Δώσ’ του να ανοίγει ο μεσαιοταξίτης μπουκάλια των £100 στα κλαμπς, δώσ’ του τ’ αχρείαστα gadgets, δώσ’ του παντελόνι των £350 που διάγραφε τον κώλο αλλά άμα τον ελέγανε metrosexual πιανότανε.

Ως εδώ καλά. Ακολούθησαν τα σπίτια με πισίνες, αυτά που ‘χουν κολλημένη την πισίνα στην παραθυρόπορτα του σαλονιού, και τα υπνοδωμάτια που ίσα που χωρούσαν μισό κρεβάτι μέσα, άντε και καμιά κρεμάστρα για την πετσέτα μπάνιου. Μεσαία τάξη χαρωπή που λες, άντε να τους έγραψε κι η γιαγιά ένα χωράφι [δεν τα πειράζουμε τα ακίνητα, αποκτούν αξία] έπρεπε με κάποιον τρόπο να συντηρήσουν το παραμύθι. Και που πας για να συντηρήσεις ένα τέτοιο παραμύθι; Στην κυπριακή τράπεζα, μπράβο.

Ποιος θα στο εγγυηθεί το κυπριακό δάνειο που θα σου δώσει η κυπριακή τράπεζα; Ο φίλος σου, εφεξής Κύπριος μαλάκας.

 «Ναι ρε φίλε, καλό, ό,τι θέλεις. Πες μου πότε να πάμε να υπογράψουμε». Πήγαινες λοιπόν με τον μαλάκα στην τράπεζα, κλεινόσουν σ’ ένα κακής αισθητικής θλιβερό γραφείο χωρίς παράθυρο, σου έβαζε μπροστά ο υπάλληλος μία στοίβα χαρτιά. «Εδώ μονογραφή, εδώ μονογραφή, εδώ υπογραφή, την ταυτότητά σας να φωτοτυπήσουμε, σε τρεις μέρες θα είναι έτοιμα». Ούτε λόγος να δούμε ποιος υπογράφει, πως στο καλό θα πληρώσει ο εγγυητής αν ο πρωτοφειλέτης τα κάνει σκατά, τίποτα. Σαν διάβαζε τα μικρά τα γράμματα ο μαλάκας ο εγγυητής, εμείς εν τζαι…

Έτσι συντηρούσαν οι περισσότεροι το κυπριακό τους success story. Με δανεικά. Η τράπεζα όμως είναι μπίζνα, δανεικά και αγύριστα δεν έχει. Τουλάχιστον όχι για την πλειονότητα του πληθυσμού.

Ωραία πέρασαν που λες οι υπερκύπριοι, με τα αυτοκίνητα, τις τσάντες, τα ταξίδια και τα σπίτια με τα πλακάκια κουζίνας 60 X 60 τ.μ. Πολύ ωραία.

Κάποια στιγμή που στέρεψε το κυπριακό success story έπρεπε να πληρωθεί κι ο λογαριασμός. Ποιος θα τον πληρώσει όμως;

Αυτός που ιστορικά την πληρώνει πάντα, ο μαλάκας, μπράβο.

«Γεια σας», «Γεια σας», «Ο Τάδε δεν πληρώνει», «Έχω να τον δω τον Τάδε τόσα χρόνια, εγώ δεν…», «Είστε εγγυητής κύριε, χεστήκαμε» [το τελευταίο είναι δικό μου].

Απρόσωπο ίδρυμα η τράπεζα, δεν έχεις ποιον να βρίσεις. Ούτε τον μεσαιοταξίτη με την φαντεζί δανεική ζωή μπορείς να βρίσεις, αν δεν βρίσεις πρώτα τον ίδιο σου τον εαυτό, τον «Ναι, ρε κουμπάρε, ότι θέλεις να σε βοηθήσω».

Σε μια χώρα που ο νόμος είναι τέτοιος που προστατεύει τον ενοικιαστή άμα δεν έχει πληρώσει για μια διετία και καλύπτει τις λαμογιές αυτών που πτώχευσαν, που τα έκλεισαν και πάνε παρακάτω και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανένα, έχεις και την τρόικα να σου κουνάει το χέρι.

Σημερινό και φρέσκο-φρέσκο, τα μη εξυπηρετούμενα αυτών που πτώχευσαν να τα επωμίζεται ο πιο αξιόχρεος εγγυητής είναι η αντιπρόταση της Τρόικα. Που ‘σαι ρε φίλε; Γιατί δεν το σκεφτήκαμε. Κάτσε ένα λεπτό να πτωχεύσω.

Ναι, αυτή είναι η κατάληξη του success story της χώρας μας και όποιος προλάβει να πτωχεύσει πρόλαβε. Τα υπόλοιπα θα τα πληρώσουμε οι… μαλάκες.

*Δίδαγμα: Η Τρόικα υπενθυμίζει πως την υπογραφή σας να προσέχετε που την βάζετε. Για το πουλί σας αναμένονται νέες προτάσεις εντός των ημερών.