Γράφει η Πέγκυ Σπινέλη



Δεν ξέρω αν οφείλεται στην έμφυτη περιέργεια, την επαγγελματική διαστροφή ή στην ανάγκη να αποκωδικοποιήσω τα κριτήρια με τα οποία κάποιος πατάει το κουμπί του like ή μπαίνει στη διαδικασία να σχολιάσει. Όποια και αν είναι η αιτία, κάπως έτσι, έμαθα τον Παρούμπα. Παρασκευά Κοντόπουλο κατά τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως ή Paris Nagual στο πιο επαγγελματικό και εύηχο. Όπως και να τον ψάξετε θα τον βρείτε. Δυστυχώς όμως friends δε μπορείτε να γίνετε καθώς όλα του τα profiles είναι τίγκα. Μην ανησυχείτε όμως, καθώς ακόμη και με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε να παρακολουθήσετε -σαν πιστός groupie- την περιοδεία του σε όλο τον κόσμο. Και όταν λέμε σε όλο τον κόσμο, εννοούμε από τη Βόρειο Αμερική (Καναδά και ΗΠΑ) μέχρι την Ευρώπη (Σκανδιναβικές χώρες και Γερμανία) με τη χάρη του να φτάνει και στο Οστρέλια. Βεβαίως, γιατί ο Παρούμπας κάνει διεθνή καριέρα μανίτσα μου, όχι αστεία!

 

Anyway, βλέπεις που λες τον Παρούμπα να χτυπιέται ακούγοντας Οικονομόπουλο, Κιάμο και Πάολα, σενιάρεις το σπάσιμο στη μέση και το γοφό, μένεις βουνάρι με το τίναγμα του πράσινου (ή κροκί εξαρτάται το video) extension και το έβγαλες το συμπέρασμα. Έτσι εύκολα όπως βγάζουμε για όλους και όλα συμπέρασμα. Αυτό το εύκολο συμπέρασμα που δεν μπορεί να δικαιολογήσει όλη αυτή την ανταπόκριση με έκανε να του στείλω μήνυμα όταν έμαθα πως θα έρθει στην Κύπρο. Εγώ έστειλα και αυτός απάντησε και είμαι σίγουρη πως δεν ήμουν η μόνη που εκείνη την ημέρα αποφάσισε να επικοινωνήσει μαζί του.

 

Ο Παρούμπας ήρθε, γοήτευσε και φεύγει για να ξαναέρθει πριν ξεκινήσει το World Tour.

Για να μη σε καθυστερώ καθώς έχεις να δεις και ένα video, δηλώνω φανατική παρουμπίτσα, όχι γιατί τη βρίσκω με Παντελίδη και Πάολα. Καθόλου. Δηλώνω φανατική γιατί ο Παρούμπας είναι από τους πιο επικοινωνιακούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Γιατί σε κάνει να αισθανθείς μια απίστευτη οικειότητα και να θέλεις να κάνεις παρέα μαζί του σε φάση που μπορεί να χαρακτηριστείς και stalker. Επίσης είναι τόσο ευχάριστος και έξω καρδιά που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα και ήρεμα. Είμαι fan γιατί έχει απόλυτη συναίσθηση αυτού που κάνει και αντιλαμβάνεται όσο λίγοι τον διαχωρισμό της ουσίας από την εικόνα. Αν η εικόνα είναι το κροκί μαλλί, η ουσία είναι η κινησιολογία σε παιδάκια με ΑΜΕΑ (και πάω στοίχημα πως αυτό δεν το είχες φανταστεί, ούτε πως ήταν νοσηλευτής ψυχιατρικής ή ότι έχει σπουδάσει στο Λονδίνο θέατρο).

Γουστάρω Παρούμπα γιατί είναι τόσο ακομπλεξάριστος, που σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα για τα μικροαστικά σου κολλήματα.

Και επειδή θέλω και εγώ να μπαίνω στην ουσία, ο Παρούμπας με έκανε να συνειδητοποιήσω πως όσο ο περιορισμός στην κοσμοθεωρία που έχει ο καθένας μας περί εικόνας, κουλτούρας, πολιτισμού, ουσίας και διανόησης, είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ευκολία που έχει να χαρακτηρίζει, να ισοπεδώνει και να μειώνει τον οποιοδήποτε, τότε το μόνο που καταφέρνει είναι να αυτοαναιρείται. 

Ας μην προάγουν τα πάντα τον πολιτισμό και τη διανόηση. Ας συνεχίσουμε να κάνουμε κάποια πράγματα για απόλαυση, χαλάρωση και εκτόνωση. Ενδεχομένως τότε να μην ήμασταν τόσο σφιχτοί και δύσκαμπτοι.

Αυτό ήθελα να πω σε όλο τον «πολιτισμένο» κόσμο. Αυτό και ένα άιντεεεεεεεε!