Γράφοντας για «πρέπει» και κανόνες σε ότι αφορά στην γραφή και κατ’ επέκταση στην έκφραση, έρχεται πάντα στο μυαλό μου μια κάρτα με ευχές που πήραμε στο γάμο μας από ένα εκ των παππούδων μας. Ενώ λοιπόν όλες οι κάρτες ήταν καλογραμμένες, με σωστά ελληνικά, αυτή δεν είχε ούτε και μια ορθογραφημένη λέξη. Κι όμως, αυτή ήταν που μας συγκίνησε πιο πολύ.

Εξαιρετικό παράδειγμα είναι και αυτό της εκπαιδευόμενης στο Σχολείο των Φυλακών, το οποίο μας εξιστορούν στη συζήτηση που κάνμε οι δύο γλωσσολόγοι, η επίκουρη καθηγήτρια γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Έλενα Ιωαννίδου και η υποψήφια διδάκτωρ γλωσσολογίας, Ελισάβετ Κιούρτη, με τις οποίες συζητήσαμε το θέμα των greeklish και κατά πόσο αυτά αποτελούν απειλή για τη γλώσσα μας ή γενικότερα για τον εθνισμό μας.

Παρόμοια ερωτήματα θέσαμε και σε δυο τελειόφοιτους μαθητές, τον Σωτήρη και την Κωνσταντίνα, των οποίων οι απόψεις είναι αρκετά ενδιαφέρουσες.

 

Πάντως, όποια κι αν είναι η δική σας άποψη, το μόνο σίγουρο είναι πως τα greeklish μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και σίγουρα δεν είναι «προσόν» μόνο της νεολαίας, αφού χρησιμοποιούνται εξίσου τακτικά και από επιχειρήσεις, στην επικοινωνία μέσω emails και sms, στη διαφήμιση, στο chat, ακόμα και από πανεπιστημιακούς.

 

Πολύ σχετικό και αρκετά ενδιαφέρον είναι και ένα άρθρο του γλωσσολόγου Γιάννη Κ. Ανδρουτσόπουλου (αναφορικά με τα greeklish), το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

 

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενεία την «Καντίνα μου» του Πολιτιστικού Εργαστηρίου Αγίων Ομολογητών.

Φωτογραφίες: Μαρία Χρυσοστόμου