Ο άνθρωπος που έφτιαξε τη σπουδαία αυτή μπάντα η οποία υπήρξε με ουσιαστικό τρόπο στην αγγλόφωνη ελληνική σκηνή για μια ολόκληρη 20ετία, κάνοντας σπουδαία πράγματα, όπως για παράδειγμα οι διασκευές στο εξαιρετικό «Reflections» του Χατζιδάκι, 11 χρόνια τώρα είναι στο εξωτερικό -πρώτα στη Γερμανία και έπειτα στο Λονδίνο-, όπου μεταξύ άλλων σπουδάζει κινέζικη ιατρική.

Και ενώ η διαδικασία για τη δημιουργία ενός σόλο άλμπουμ βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Vassilikos κάνει ένα διάλειμμα από τη ζωή στο Λονδίνο και μαζί με την επί χρόνια φίλη και συνεργάτιδά του, Έλλη Πασπαλά, φτιάχνουν μια ωραία παράσταση με τον τίτλο «Play».

«Ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από ουσιαστικούς λάτρεις της μουσικής, για ουσιαστικούς λάτρεις της μουσικής» όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει.

Τι κάνετε τα τελευταία χρόνια;

Είμαι στο Λονδίνο, όπου ζω, δουλεύω και σπουδάζω. Ζω στο Βόρειο Λονδίνο σε μια ήσυχη σχετικά περιοχή που όμως είναι και αρκετά κοντά στο κέντρο αλλά και τις διάφορες δουλειές μου. Διδάσκω μουσική με αντικείμενα την κιθάρα, το πιάνο, το μπάσο, το μαντολίνο και φυσικά θεωρητικά. Δουλεύω πολλές ώρες γράφοντας και ηχογραφώντας το καινούριο μου υλικό και σπουδάζω κινέζικη ιατρική στο πανεπιστήμιο του Middlesex.

Πότε θα είναι έτοιμο το υλικό που ηχογραφείτε;

Έχω ήδη γράψει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού και σιγά-σιγά ηχογραφώ. Δεν μπορώ δυστυχώς να υπολογίσω με ακρίβεια πότε θα είναι έτοιμο γιατί είναι πάρα πολλά πράγματα που κάνω ταυτόχρονα και δυσκολεύομαι να υπολογίσω τον χρόνο. Καθόλου απίθανο πάντως να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι.

 

Πως είναι οι μουσικές σκηνές σε διάφορες μεγαλουπόλεις του εξωτερικού σε σχέση με την Αθήνα ή την Πάτρα; Πόσο καλύτερα, πόσο χειρότερα ή, τελοσπάντων, πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα εκεί;

Είναι αρκετά διαφορετικά τα πράγματα σε πολλά επίπεδα. Οι σκηνές είναι ατελείωτες, ο κόσμος που παρακολουθεί επίσης ατελείωτος και οι εγκαταστάσεις στους περισσότερους χώρους είναι τέτοιες που μπορούν -ανάλογα πάντα με το capacity του κάθε μέρους- να φιλοξενήσουν μικρά, μεσαία ή μεγάλα σε όγκο και δημοτικότητα σχήματα. Η μουσική στο Λονδίνο είναι από τις βασικότερες πηγές εισοδήματος. Με αυτή την έννοια θα έλεγε κανείς ότι τα πράγματα φαίνονται ιδανικά και ίσως είναι κατά μία έννοια. Αυτό που όμως δε μπορεί να δει κανείς αν δεν το ζήσει από κοντά είναι ότι υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός. Όχι άσχημος, αλλά σε αριθμό. Είναι πάρα πολλά τα πολύ καλά μουσικά σχήματα, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει κατά κόρον στην Ελλάδα.

Από τους συμφοιτητές μου, την πιο ζεστή επαφή την έχω με μια κοπέλα από την Κύπρο κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Μιλάμε την ίδια γλώσσα και δεν εννοώ μόνο τα ελληνικά.

Λείπετε χρόνια; Τι σας έλειψε περισσότερο από την Ελλάδα;

Από την Ελλάδα λείπω συνολικά 11 χρόνια τώρα. Τα πρώτα 5-6 ήμουν στη Γερμανία. Πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο και αυτό στη ζωή μου και αρκετά διαφορετικό. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η ανθρώπινη επαφή. Εμείς έχουμε έναν εύκολο και φυσικό τρόπο να επικοινωνούμε και να αλληλεπιδρούμε που στη Βόρεια Ευρώπη είναι δυστυχώς ξένος. Από τους συμφοιτητές μου, την πιο ζεστή επαφή την έχω με μια κοπέλα από την Κύπρο κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Μιλάμε την ίδια γλώσσα και δεν εννοώ μόνο τα ελληνικά.

 

Οι Rainning Pleasure πόσο σας έχουν λείψει;

Κατά καιρούς, αρκετά. Τους βλέπω όμως όποτε βρίσκομαι στην Πάτρα και αυτό βοηθάει. Μου λείπει η παρέα και η αίσθηση της «συμμορίας» που είχαμε. Έχω αλλάξει όμως αρκετά και μουσικά και προσωπικά και έχω πια άλλες ισορροπίες. Ίσως κάποτε ξαναβρεθούμε και δημιουργικά.

Η μπάντα δεν διαλύθηκε ποτέ επίσημα. Είμαστε ακόμα σε διάλειμμα.

Τι ξεχωριστό θα λέγατε πως είχε η δική σας μπάντα και αγαπήθηκε τόσο;

Είχε αλήθεια. Και τον ελάχιστο δυνατό εσωτερικό ανταγωνισμό. Κρατήσαμε 20 χρόνια, δεν το έχουν καταφέρει άλλες μπάντες αυτό. Είχαμε μία απλότητα σαν σύνολο που κέρδιζε τον κόσμο αβίαστα. Και φυσικά, παίζαμε καλά.

 

Υπάρχει περίπτωση να μπείτε ξανά στούντιο ή να βγείτε ξανά στη σκηνή με τη μπάντα;

Υπάρχει. Ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει.  Η μπάντα δεν διαλύθηκε ποτέ επίσημα. Είμαστε ακόμα σε διάλειμμα. Μακρύ, αλλά διάλειμμα.

Τι θέση έχει ο Χατζιδάκις και το έργο του στη ζωή και την τέχνη σας;

Σημαντική και μόνιμη. Όχι μόνο γιατί ασχολήθηκα δημιουργικά. Και σαν ακροατής, έχω την αίσθηση ότι θα συγκινούμαι πάντα από τη μεγαλοπρέπεια και την ευγένεια της τέχνης του.

Αφού το «Reflections» πήγε τόσο περίφημα (ακόμα και σε εμπορικό επίπεδο) και αφού εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι ο κόσμος διψά για δουλειές δημιουργών όπως ο Χατζιδάκις, γιατί δεν επαναλάβατε το εγχείρημα ίσως και με άλλα σπουδαία έργα, δικά του ή και άλλων;

Αν ήμουν μόνο διασκευαστής θα έκανα πολλά τέτοιου είδους πράγματα ακόμα. Και φυσικά αν είχα το χρόνο που απαιτεί η σοβαρή ενασχόληση με αυτή την τέχνη. Έκανα βέβαια άλλο ένα εγχείρημα πέρυσι, με μουσική του Τσιτσάνη παιγμένη με ηλεκτρονικά μέσα, τον δίσκο «Sunday Cloudy Sunday».

 

Στην επικείμενη παράστασή σας στην Κύπρο, την οποία παρουσιάζετε και στην Ελλάδα, τι λέτε από Χατζιδάκι;

Αγγίζουμε λίγο το «Reflections» -δεν θα γινόταν διαφορετικά, αφού μας συνδέει τόσο έντονα-, λίγο από «Μεγάλο Ερωτικό» και διάφορα άλλα σκόρπια κομμάτια, παιγμένα με την ιδιαιτερότητα που χαρακτηρίζει αυτό το σχήμα.

Ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από ουσιαστικούς λάτρεις της μουσικής, για ουσιαστικούς λάτρεις της μουσικής.

Και ποιων άλλων σπουδαίων δημιουργών τα τραγούδια, τόσο από Ελλάδα όσο και από το παγκόσμιο στερέωμα, ενσωματώνετε μέσα στο πρόγραμμά σας;

Έχουμε πιάσει μια ευρύτατη γκάμα καλλιτεχνών από τη δεκαετία του ‘60 μέχρι και σήμερα. Έλληνες και ξένους. Προτιμώ να μη μπω σε λεπτομέρειες για να αφήσω το στοιχείο της έκπληξης όσο το δυνατόν πιο ζωντανό.

Η συνάντηση-συνεργασία με την Έλλη Πασπαλά δεν είναι κάτι που προκύπτει τώρα, σωστά;

Σωστά. Συναντηθήκαμε πρώτη φορά το 2002, και δημιουργικά και σαν φίλοι. Από τότε έχουμε ξανασυναντηθεί αρκετές φορές συναυλιακά αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που καταφέρνουμε το πολυπόθητο κοινό πρόγραμμα που τόσα χρόνια συζητάμε.

 

Πως θα περιγράφατε την εν λόγω παράσταση;

Ένα πρόγραμμα φτιαγμένο από ουσιαστικούς λάτρεις της μουσικής, για ουσιαστικούς λάτρεις της μουσικής. Αυτό είναι η παράσταση «Play». Κομμάτια που ρέουν και αβίαστα διαδέχονται το ένα το άλλο, μέχρι που περνάνε ώρες ολόκληρες που σε εμάς φαίνονται λεπτά.

Πέμπτη 2 Απριλίου, Μουσική σκηνή RED, παλιά Λευκωσία. 21.00. Πληρ. 22767711.

Σάββατο 4 Απριλίου, Θέατρο Ριάλτο, Λεμεσός, 20.30. Πληρ. 77777745.

Κεντρική φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS [πηγή: www.propaganda.gr]