Επιχειρήσεις ευθανασίας σε κοάλα έγιναν το 2013 και το 2014 στην περιοχή του ακρωτηρίου 'Οτγουεϊ στη νότια Βικτόρια, εξήγησε η Λίζα Νενίλ.

«Η επιχείρηση αυτή ήταν απαραίτητη για να μην υποφέρουν τα κοάλα που δεν έβρισκαν τι να φάνε», είπε η υπουργός.

Συνολικά 686 κοάλα θανατώθηκαν με ευθανασία. Η υπουργός εξήγησε ότι συνεργάζεται με ειδικούς προκειμένου να βελτιωθεί η διαχείριση των πληθυσμών των κοάλα, χωρίς να αποκλείει ωστόσο μια νέα εκστρατεία θανάτωσης.

«Η εμπειρία δείχνει ότι η μεταφορά των κοάλα σε άλλες περιοχές δεν λειτουργεί και αντίθετα μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερα δεινά», δήλωσε στο αυστραλιανό τηλεοπτικό δίκτυο ABC.

Πριν από την παρέμβαση των αρχών, τα κοάλα αργόσβηναν και τα πτώματά τους κείτονταν διάσπαρτα στην ακτή σε σημείο το μέρος αυτό να «μυρίζει θάνατο», δήλωσε ο Φρανκ Φοτινάς, διαχειριστής κατασκήνωσης στην περιοχή.

Η υπόθεση του Ακρωτηρίου Οτγουεϊ παραμένει σε εκκρεμότητα: ο πληθυσμός αυτών των μικρών μαρσιποφόρων που έχουν χαρακτηριστεί ευάλωτα από την κυβέρνηση, καταγράφει πράγματι απότομη μείωση η οποία οφείλεται στην απώλεια των βιοτόπων τους, σε ασθένειες, επιθέσεις σκύλων και σε δασικές πυρκαγιές.

Το Αυστραλιανό Ίδρυμα για τα Κοάλα, που υπολογίζει τον πληθυσμό τους σε λιγότερο από 100.000, κατήγγειλε την κακοδιαχείριση από τους τοπικούς πολιτικούς αξιωματούχους.

«Αυτό που έκαναν προκαλεί σοκ. Γιατί αφήσαμε την κατάσταση να επιδεινωθεί;», αντέδρασε η εκτελεστική διευθύντρια του ιδρύματος, Ντέμπορα Τάμπαρτ.

Σύμφωνα με τη ζωολόγο και ειδική για τα κοάλα Ντέσλεϊ Ουίσον, ο πληθυσμός τους στο Ακρωτήριο 'Οτγουεϊ αυξήθηκε σημαντικά μετά την εισαγωγή κοάλα από παράκτιο νησί της πολιτείας Βικτόριας το οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένα καταφύγιο για τα κοάλα που αποτελούσαν στόχο των κυνηγών.

Λόγω της έλλειψης αρπακτικών όπως ο αυστραλιανός αετός, τα κοάλα πολλαπλασιάστηκαν. Η Ουίσον υποστήριξε την παρέμβαση των αρχών εξηγώντας ότι είχε στόχο να «ανακόψει την οικτρή μοίρα των κοάλα», καθώς ορισμένα ζώα είχαν ασθενήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε η ευθανασία ήταν η μόνη επιλογή.