Έχοντας ζήσει στην Κύπρο, η Ελληνίδα αρθρογράφος περιγράφει την εμπειρία της από τον πρώτο καιρό μετά το κούρεμα.

«Το πρώτο πράγμα που κινεί το ενδιαφέρον στην Κύπρο είναι η ψυχραιμία με την οποία η πλειονότητα των πολιτών αντιμετωπίζει την επόμενη ημέρα. Μετρημένα λόγια και πίστη στο μέλλον» γράφει χαρακτηριστικά.

Δύο χρόνια μετά τη ψήφιση του Μνημονίου, η νησιωτική δημοκρατία παρουσιάζεται ήδη ως το επόμενο success story της λιτότητας, προστίθεται.

«Είναι όμως αλήθεια έτσι; Είναι η Κύπρος ένα κράτος-μέλος το οποίο κατάφερε χάριν στις μεταρρυθμίσεις ενός Μνημονίου να αναγεννηθεί από τις στάχτες του ή μήπως εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη ένας ανηφορικός δρόμος να διανυθεί»;

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις δηλώσεις του Χάρη Γεωργιάδη στο Reuters, με τις οποίες διαχωρίζει τη θέση της Κύπρου από την Ελλάδα

«Η κοινή γλώσσα είναι ένα θέμα, αλλά η οικονομία είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί αλλά αυτό είναι όλο. Ακολουθούμε τη δική μας πορεία».

Το δημοσίευμα επικαλείται ακόμη δήλωση του Πρόεδρου Αναστασιάδη στη Wall Street Journal που περιέγραψε την Κύπρο «ως ένα καναρίνι που επιβίωσε τη διάλυση των ευρωπαϊκών τραπεζών» αλλά και πρόσφατη δημοσκόπηση που δείχνει πως ό,τι και να λέγεται από τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες, οι πολίτες παραμένουν απαισιόδοξοι με το 44% να αναμένουν πως η οικονομική τους κατάσταση τους επόμενους 12 μήνες θα χειροτερέψει και με μόνο το 10% να απαντά ότι θα βελτιωθεί.

«Η συζήτηση για το εάν η Κύπρος θα είναι το επόμενο κράτος-μέλος της Ευρωζώνης το οποίο θα δραπετεύσει από το Μνημόνιο έχει ανοίξει. Ίσως νωρίς. Ίσως λανθασμένα» καταλήγει το δημοσίευμα.