Ούτε στα τέσσερα επεισόδια που διέρρευσαν απ’ το «Game of thrones», Κυριακή του Πάσχα, τόση διαπλοκή, διαφθορά και θεσμική παρακμή.

 

Τις τελευταίες μέρες είδαμε να διαδραματίζονται [εδώ ταιριάζει γάντι η λέξη] στα κυπριακά κανάλια -που ουδεμία σχέση έχουν με τα HBO και Netflix- πιο προχωρημένες σεναριακά πολιτικές μανούβρες κι απ’ τις προαναφερόμενες.

Στερούμενοι των ελκυστικών και σέξι πρωταγωνιστών [υπερτερεί η δόξα και το χρήμα στην κυπριακή πολιτική σκηνή], οι κύπριοι [τηλεθεατές] πολίτες έγιναν μάρτυρες μίας πολιτικής σεκάνς γεγονότων αντίστοιχης των αμερικανικών σειρών.

Μόνη διαφορά μεταξύ των δυο είναι πως πρόκειται για αυτοτελή επεισόδια, αφού στα πλείστα απ’ όσα βγαίνουν στην φόρα συνέχεια δεν δίνεται, και αυτά καπαρώνονται με ακόμα πιο φαντασμαγορικά επεισόδια όσο προχωράει το κυπριώτικο σκετς.

Το μόνο «catch» [που λένε και στις αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές] είναι πως φαίνεται ν’ αρχίσαμε να ωριμάζουμε σιγά-σιγά ο κόσμος, με την νέα γενιά να δηλώνει πιο… μπουχτισμένη από ποτέ. Και στην ωριμότητα αυτή συμπεριλαμβάνεται ο διαχωρισμός του πραγματικού απ’ το μυθοπλαστικό.

Το ‘χουμε χωνέψει πως αυτοί οι, δικοί μας, λιγότεροι σέξι και ελκυστικοί πρωταγωνιστές, διαπραγματεύονται το μέλλον και όχι την διασκέδασή μας. Και παρόλο που δεν περιμένουμε να σχολιάσουν τον Underwood όπως ο Obama [μη χαθεί ούτε ένα εκατοστό απ’ την υπέρμετρη σοβαροφάνειά τους], περιμένουμε ωστόσο να μην μας τον θυμίζουν με τα πολιτικά τερτίπια τους.

Και επειδή το τελευταίο διάστημα είχαμε όλες τις σεναριακές συγκινήσεις όπως και στα τηλεοπτικά political dramas: απ’ τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώσης στην δραματοποίηση της πραγματικότητας κι απ’ τις φαντεζί πολιτικές δηλώσεις στις ευφάνταστες τεχνικές χειραγώγησης, έχουμε να δηλώσουμε πως μας κούρασε το σήριαλ.

Χάκερ να μας χαρίσει στο πιάτο τα επόμενα επεισόδια της ζωής μας δεν υπάρχει. Ούτε κανέναν εκεί έξω να μας εγγυηθεί το μέλλον μας. Μπορούμε τουλάχιστον την επόμενη φορά να επιλέξουμε πολιτικούς οι οποίοι θα μας κοροϊδεύουν… λιγότερο;