Παλιά, «κάναμε δίαιτα». Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Οι περισσότεροι «ακολουθούν κάποια διατροφή».

«Φίλε, μα τι έφερες να φάεις; Κουνέλι είσαι;»

«Φίλε μου μεν το βλέπεις σαν φαΐ. Βλέπε το σαν συστατικά»

«Δηλαδή;»

«Δεν είναι κοτόπουλο και σαλάτα. Είναι 250 γραμμάρια πρωτεΐνη και βιταμίνες!»

«Μα καλά, χωρίς ψωμί;»

«Τρελός είσαι;»

(Δευτερόλεπτα σιωπής, να συνειδητοποιήσω πως όντως δεν είπα κάποια βλακεία).

Το παραπάνω κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί πραγματική συζήτηση και bits n’ pieces εμπειριών, με τον γράφων να βρίσκεται και στη μια μεριά και στην άλλη. «Δεν πειράζει να είναι ολικής, αν το φας μέχρι το μεσημέρι, άμα είναι gluten free ακόμη καλύτερα!». «Το γάλα κομμένο, φουσκώνει! Πάρε delact. Μόνο τυριά, γιαούρτια και τέτοια είναι καλά να τρως, τα στερεά».

Είναι οι περιπτώσεις εκείνες όπου κάποιος χάνει το μέτρο και αρχίζει να παθιάζεται υπερβολικά με την υγιεινή διατροφή, σε βαθμό που αυτό εξελίσσεται σε εμμονή.

Να θες να πας για φαγητό και ποτό με την παρέα και να μη σου βγαίνει ρε φίλε, αφού υπάρχει εκείνο το πρόγραμμα διατροφής. Για όνομα… (τα λέω κυρίως για να τα’ ακούω).

Μήπως το έχουμε πάει λίγο στο άλλο άκρο; Μήπως έχουμε ξεφύγει; Από πότε το φαγητό σταμάτησε να είναι απόλαυση και από πότε το αντιμετωπίζουμε σαν φορτιστή και τον οργανισμό σαν μπαταρία;

 

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται ολοένα και πιο έντονα το φαινόμενο της νευρικής ορθορεξίας [orthorexia neurosa]. Αν και επισήμως δεν έχει (ακόμα) αναγνωριστεί ως διαταραχή, ως ασθένεια, εντούτοις είναι μια ακραία κατάσταση στην οποία εμείς φέρνουμε τον οργανισμό μας. Τόσο ακραία, όσο η ανορεξία ή η παχυσαρκία.

 

Τί είναι λοιπόν η ορθορεξία; Πως οδηγηθήκαμε εδώ και πως αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα στον εαυτό μας; Και στο τέλος-τέλος, αν όντως πάσχουμε απ’ αυτή τη διατροφική διαταραχή, πως θεραπεύουμε την εμμονή μας; Θεωρήσαμε καλό να μας μιλήσουν για αυτό οι ειδικοί.

 

Ως εκ τούτου, για να συζητήσουμε για τις περιπτώσεις εκείνες όπου κάποιος χάνει το μέτρο και αρχίζει να παθιάζεται υπερβολικά με την υγιεινή διατροφή, σε βαθμό που αυτό εξελίσσεται σε εμμονή, προσκαλέσαμε σε γεύμα (και όχι για καφέ αυτή τη φορά, για λόγους ευνόητους), την κλινική διαιτολόγο-διατροφολόγο Αλεξία Ποταμίτου, αλλά και τον κλινικό ψυχολόγο Αχιλλέα Κουκκίδη.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες το εστιατόριο Inga’s Veggie Heaven για τη φιλοξενία.