1. Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο ας κοιτάξουμε το… σπίτι μας κι ας ρίξουμε μια ματιά στα ντεκόρ/υπερπαραγωγές που σε ορισμένες περιπτώσεις –όπως κι αν τα καταφέρνουν μερικοί- είναι πιο φαντασμαγορικά κι απ’ αυτά των Χριστουγέννων. Χαρτοπετσέτες με κότες, πιατέλες με κότες, κουτάλες με κότες, βάζα και γυαλικά με κότες. Φαντεζί τραπεζομάντηλα που μοιάζουν με μεγάλη φωτογραφία από κοτέτσι. Οι κεραμικοί –και φοβητσιάρικοι αρκετές φορές- αγιοβασίλιδες, που στέκονταν καραούλι στις εξώπορτες τα Χριστούγεννα, αντικαθιστώνται από κεραμικά λαγουδάκια. Ο ντέκο-κιτς παροξυσμός σε όλο του το μεγαλείο. Κότες. Κότες παντού.

2. Σε όποιο σπίτι και να μπεις, όλο και κάποια περήφανη οικοκυρά θα σε αρπάξει για να σε μπουκώσει με το έτσι-θέλω -ακόμα μία- φλαούνα. Την κλισέ ερώτηση των ημερών «Τις τρως με σταφιδάκια ή χωρίς;» οφείλεις να την απαντήσεις μέσα σε είκοσι δευτερόλεπτα -το πολύ- πριν σου μπουκώσει η περήφανη οικοκυρά ότι της κατεβεί. Στην παράλογη περίπτωση που δεν τρως φλαούνα, θα γυρίσει η οικοκυρά με τις υπόλοιπες θείες του σπιτιού να σε κοιτάξει αλά Πόντιος Πιλάτος και το βλέμμα θα υπονοεί σιωπηλά πως δεν σέβεσαι τις παραδόσεις του τόπου μας. Τς. Τς. Τς. Φάε ένα κομμάτι φλαούνα να τελειώνουμε.

Χαρτοπετσέτες με κότες, πιατέλες με κότες, κουτάλες με κότες, βάζα και γυαλικά με κότες. Φαντεζί τραπεζομάντηλα που μοιάζουν με μεγάλη φωτογραφία από κοτέτσι. 

3. Πάσχα δεν λογιέται αν για ένα τριήμερο τουλάχιστον τα δελτία ειδήσεων δεν ασχοληθούν με «το κόστος του πασχαλινού τραπεζιού». Πόσα στοιχίζει το ρίφι, πόσα πάει η πατάτα το κιλό κλπ. Σερί οφείλει να παίξει το ρεπορτάζ με τις δηλώσεις των καταστηματαρχών, να μας πουν αν και πως κινήθηκε το παζάρι. Αυτό θα ακολουθήσει το καθιερωμένο γκάλοπ στους πεζόδρομους της Λήδρας-Ονασαγόρου, για να μας δηλώσουν οι περαστικοί πού θα περάσουν την Κυριακή του Πάσχα. Την εν λόγω μέρα δε, το δίδυμο δημοσιογράφος-κινηματογραφιστής που δεν πήραν άδεια απ’ το κανάλι τους, θα βρεθούν σε «παραδοσιακό κυπριακό σπίτι» για τα πολυπόθητα πλάνα που θα κοσμήσουν το βραδινό δελτίο. Έπειτα, θα ακολουθήσει το… ιατρικό δελτίο, το οποίο θα μας ενημερώσει πόσοι κύπριοι κατέληξαν στο Γενικό Νοσοκομείο απ’ το πολλή φαί κλπ.

4. Πάσχα χωρίς νηστεία δεν λέει. Και μάλιστα αν δεν διαδώσεις σ’ όλο τον κόσμο ότι νηστεύεις, νηστεία δεν θεωρείται να το ξέρεις. Τώρα, αν μαζεύεις ότι νηστίσιμο τυρί παίζει στο ψυγείο του μπακάλη και ότι νηστίσιμο παγωτό κοσμεί τον καταψύκτη του είναι άλλη κουβέντα. Όσο για τα ντιλίβερι του τύπου σούσι, μαλάκια με πατάτες, πίτσες βέτζι κλπ - όλα νηστήσιμα πάντα- μην αγχώνεσαι, άμα είναι νηστίσιμα εσύ την δουλειά σου, προς την πίστη και τον Θεό, την έκανες.

5. Βάφτισες παιδί φίλης/φίλου σου; Το πασχαλινό παπούτσι δεν το γλιτώνεις. Κι αυτό, πιθανότητα, όχι γιατί το ζήτησαν οι γονείς –το παιδί σίγουρα δεν το ζήτησε- αλλά γιατί η γιαγιά του παιδιού θα πει φωναχτά «Μα, εν του έπιασε παπουτσούθκια για την εκκλησία και λαμπάδα η νούνα του;». Ναι. Εν έτει 2015, με τα πλείστα των μούλικων να διαθέτουν τουλάχιστον έξι ζευγάρια παπούτσια ανά σεζόν, τα καινούρια παπούτσια της εκκλησίας είναι -ακόμα- must. Βγάλε το πενηντάευρω απ’ την τσέπη σου λέω να τελειώνουμε.

«Μα, εν του έπιασε παπουτσούθκια για την εκκλησία και λαμπάδα η νούνα του;»

6. Η εξομολόγηση είναι για το Πάσχα ότι το αλάτι στην κατσαρόλα που κοκκινίζεις τα αυγά την Μεγάλη Πέμπτη. Το νέο… trends της εξομολόγησης, που ‘χει γίνει vintage-style κι αυτή, είναι να έχεις παπά-ερημίτη στυλ Παΐσιου κι αυτό γιατί ο παπάς της ενορίας σου είναι πολύ μέινστριμ και καλά, μην σου πω και πασέ. Το πιο trendy όμως είναι πως μόλις τον ανακαλύψεις τον παπά-ερημίτη στυλ Παΐσιου, θα ανακαλύψεις επίσης ότι έχει waiting list μεγαλύτερη κι απ’ αυτή της συναυλίας του Πανούση στο Down Town.

7. Πώς θα καταλάβαινες ότι διανύεις την εβδομάδα των Παθών αν δεν έπαιζε στην τιβί «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ»; Δύσκολα ε; Χωρίς την σκηνοθετική υπογραφή του Φράνκο Τζεφιρέλι και το… ογκώδες αυτό έργο των ‘70s, Πάσχα δύσκολο να κάνεις. Μπορεί να έχει παίξει στην τιβί περισσότερο κι απ’ τους Μεν και τους Δε, αλλά πάλι, ένα μισάωρο το πολύ, θα κάτσεις να παρακολουθήσεις μια σκηνή. Άντε δυο. Άντε τρεις.

8. Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μια εβδομάδα που φέρνει τους γείτονες πιο κοντά. Κι αυτό γιατί, οι μισοί τηλεφωνούν στην Αστυνομία για την φασαρία και τις ζημιές που «κάμνουν οι μιτσιοί στην Λαμπρατζιά» και οι άλλοι μισοί, οι «μιτσοί», διασκεδάζουν όσο πιο πολύ μπορούν, βγάζοντας τα φετίχ του πυρομανή που κρύβουν μέσα τους, στη φόρα. Λίγες μέρες πριν… κάψει το δακτυλάκι του ο πρώτος μάγκας της παρέας, θα προηγηθούν οι συζητήσεις των μπαλκονιών του τύπου «Απαναΐα μου, ήντα που ήταν τούτο; Ε να μας σκοτώσουν τα μπασταρτούθκια. Εν πόμπες που βάλλουν σιόρ;». Και νά πως μία κροτίδα φέρνει… κοντά και μονιάζει τους γείτονες.

Οι «μιτσοί», διασκεδάζουν όσο πιο πολύ μπορούν, βγάζοντας τα φετίχ του πυρομανή που κρύβουν μέσα τους, στη φόρα. 

9. Κοντεύουν μεσάνυχτα Μεγάλου Σαββάτου και στους δρόμους γίνεται χαμός. Καταφέρνεις να φτάσεις στην εκκλησία, παρκάρεις όπου βρεις, κόβεις και δυο-τρεις επειδή, ποιος θα σου φωνάξει, Πάσχα είναι. Κι όπως στέκεσαι καρτερικά με την λαμπάδα-υπερπαραγωγή και τα ρούχα του γάμου στο προαύλιο της εκκλησίας, να το που έρχεται το Άγιο φως. Κι εκεί είναι σαν διακόπτει την λειτουργεί ένα παλιό σουξέ των Megadeth. Αρχίζουν τα σκουντήματα, ποιος θα φτάσει πρώτος, ποιος θα πάρει το Άγιο Φως πρώτος στο σπίτι τους, μα εγώ στεκόμουν πιο μπροστά και τέτοια. Γιατί τέτοιοι είμαστε. Και το Πάσχα.