Το πρώτο κομμάτι φαντάζομαι είναι τελεσίδικο και δεν χρίζει καμίας απολύτως συζήτησης. Το αποφασίσατε μόνοι σας πως η Κύπρος είναι μια ιδιαιτερότητα κλυδωνιζόμενη, πως πέρασε πολλά αλλά δεν διδάχθηκε τίποτα και βιώνει το τέλος των ψευδαισθήσεων. Θυμάμαι πως οι γενικότητες και οι παπαρολογία είναι βασικός πυλώνας αυτού του μαθήματος, αλλά δεν θέλουμε όλοι μας να γίνουμε πολιτικοί. Παρόλα αυτά θα ασχοληθώ με το θέμα αφού ο αρχισυντάκτης περιμένει το κείμενό μου με τόση αγωνία. Διαφωνώ και θα επιχειρηματολογήσω.
Η Κύπρος έμαθε. Έμαθε πως σε αυτή η χώρα τίποτα απολύτως δεν αλλάζει. Καμία κρίση, καμιά διαφθορά, καμιά καταγγελία, δεν πρόκειται να κάνει του έχοντας εξουσία να τη χάσουν και τους έχοντας δίκαιο να δικαιωθούν. Οπότε και ως εκ τούτου, αγαπημένη μου Καθηγήτρια/Αρχισυντάκτρια, η Κύπρος διδάχθηκε πως ο επιμένων νικά. Πώς ότι έχτισε με τόσο κόπο όλα αυτά τα χρόνια, δεν πρόκειται να αλλάξει για ένα κούρεμα, μια έκρηξη ή μια οφθαλμοφανέστατη λαμογιά. Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, οι αλλαγές γίνονται πολύ αργά -βασανιστικά- και μόνο όταν είναι συμφέρουσες για τα μεγάλα συμφέροντα. Έχουμε νοοτροπία, κουλτούρα και άποψη που δεν πρόκειται να αλλάξουμε για να γίνουμε... πιο καλοί ή πιο πολιτισμένοι. Σιριουσλι, γιατί θα έπρεπε εξάλλου; Οι πολιτικοί καταγγέλονται αλλά είναι ακόμη εκεί, οι δημόσιοι αξιωματούχοι ξεφτιλίζονται αλλά ακόμη είναι εκεί, ο Πρόεδρος είναι ακόμη εκεί αλλά αλλού ξημερωμένος. Οι άνεργοι είναι πολλοί αλλά οι αγγελίες για δουλειές αυξάνονται, η ανέχεια μεγάλη αλλά ο Πρωταράς και φέτος είναι fully booked για το τριήμερο.
Αυτό λοιπόν που μας διδάσκει αυτή η επιμονή στην τελειότητα είναι πως όταν κάτι λειτουργεί δεν το αλλάζεις, το τελειοποιείς. Για αυτό και οι πολιτικοί με περισσότεροι αναισχυντία, αδιαφορία και σταρχιδιατισμό συνεχίζουν να κάνουν ότι έκαναν και πριν, απερίφραστα και χωρίς καμία ντροπή. Παλαιότερα θα προσπαθούσαν να κρυφτούν. Πλέον ούτε για αυτό υπάρχει λόγος. Άρα μάθαμε.
Όσο για το τέλος των ψευδαισθήσεων, ακόμη υπάρχουν ψευδαισθήσεις και καλά κρατούν. Η ψευδαίσθηση πως υπάρχει κάτι καλύτερο και το αξίζουμε υπάρχει. Αν όχι εδώ, τότε κάπου, αλλά και ακόμη και εκεί δεν είναι ψευδαίσθηση πως μπορούμε να το κατακτήσουμε.
Υ.Γ. Παραδέχομαι πως τα conspiracy theories και το House of Cards με έχουν επηρεάσει αλλά προτιμώ αυτή την πολιτική από τα πουλάκια του Αβέρωφ στο twitter, αντιλαμβάνεσαι.
Υ.Γ. By the way το παγκόσμιο, κινούμενο και κλυδωνιζόμενο πλαίσιο χέστηκε για την ιδιαιτερότητα της Κύπρου. Δεν είναι ο ομφαλός της Γης. Ακόμη μια παρατήρηση που επιβεβαιώνει πως το τέλος των ψευδαισθήσεων ακόμη δεν έχει επέλθει, τουλάχιστον εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει αλλαγή… στη νοοτροπία αυτών που υποτίθεται πως την καθορίζουν.
Υ.Γ. Τα φιλιά μου και καλά να περάσετε στο Bliss.
Διάβασε επίσης: Τόσο δύσκολο ήταν να γράψετε για «το τέλος των ψευδαισθήσεων»; [3 συντάκτες της CITY και ένας ακόμα δημοσιογράφος λύνουν το γραπτό των Νέων Ελληνικών]
