Στην εφηβεία τους το χαρτζιλίκι των μικροαστών γονιών τους το εξαργυρώνουν  αγοράζοντας βινύλια και κασέτες, από την αγγλική και αμερικάνικη δισκογραφία πότε από το studio 7 του Κώστα  Μαλέκου και άλλοτε από την All Records του Gregory Konyalian. Γαλουχήθηκαν μουσικά με την εκπομπή του John Vickers, (Request time) στο Ρ.Ι.Κ και διδάχτηκαν παγκόσμια μουσική ιστορία από τον DJ του Σκορπιού Μάριο.

Τους αποκαλούν ροκάδες και την μουσική τους ροκ, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με μακριά μαλλιά μήτε γένια και χαϊμαλιά να κρέμονται από πάνω τους.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, σε μια εποχή που στο νησί της Αφροδίτης επικρατούσε ευημερία και αφθονία, εμφανίζονται στο προσκήνιο, διακωμωδώντας διαμέσου του στίχου τους την κυπριακή πραγματικότητα και τον αρχοντοχωριατισμό.

Ο Παν Μερακλής, τραγουδιστής και στιχουργός του συγκροτήματος, καταγράφει  με αγάπη και εκφραστικότητα εικόνες ζωής από την κυπριακή καθημερινότητα, κάποτε γελοίες και άλλοτε σοβαρές, σκαρώνοντας στιχάκια τα οποία εμπλουτίζονται μελωδικά και δημιουργικά από τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος.

Δισκογραφούν το 1991 μέσω της εταιρείας All Records το ομώνυμο EP με τέσσερα τραγούδια: «Το Διπλοκάμπινο» αφιερωμένο στο εθνικό πολυμορφικό όχημα της Κύπρου, το κυπριακό παραδοσιακό τραγούδι «Έσυρα το Μήλο» σε μια ροκ διασκευή, ο «Έρωτας» και τέλος το «Δουλειά ή Δουλεία» στο οποίο συμμετέχει και ο ραδιοφωνατζής Γιάννης Αδειλίνης.

 

Είναι αιώνιοι έφηβοι και σαν γονείς που είναι τώρα, οι Παν. Μερακλής (ηλεκτρική κιθάρα τραγούδι), Μάικ Ζαχαριάδης (μπάσο), Άντρος Κυριάκου (ηλεκτρική κιθάρα), Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης (τρομπέτα, βιολί , φωνητικά) και Μario G (ντραμς), διασκεδάζουν τη χαμένη παιδικότητα τους παίζοντας και διασκεδάζοντας στην Παιδική τους Χαρά, στο στούντιο του Σοφιανού Χαραλαμπίδη, στο πρώην ξενυχτάδικο «Νυχτοπούλια».

Στις συναυλίες τους θα ακουστούν επίσης τα τραγούδια «Γριά στην Πόλη» που είναι παρμένο από ένα κυπριακό παιγνίδι που όλοι παίζαμε μικροί και έλεγε «ήρθε μια γριά στη πόλη τζ΄εφερεν το χάσει χάσει Πάναϊα μου να χάσει τζαι να μεν το ξαναπιάσει», το «Νicosia blues» του Σπύρου Κυριακίδη, που γράφτηκε για την τελευταία μοιρασμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης, το «100 χρόνια Μοναξιάς» από το ομώνυμο βιβλίο του κολομβιανού συγγραφέα Gabriel Garcia Markez, «Το Άγνωστο» που είναι ένα φωνητικό μοιρολόι προς την καθ’ ημάς Δύση και πολλά άλλα που λειτουργούν σαν καταλύτης και αφήνουν το πρωτοποριακό στίγμα τους στο φιλόμουσο κοινό της πόλης.

Παίζοντας έξυπνα τις ηλεκτρικές κιθάρες, ο Παναγιώτης και ο Άντρος με τη βοήθεια των ηχητικών παραμορφώσεων του Κωνσταντίνου στο βιολί και την τρομπέτα, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που απογειώνεται ρυθμικά με τα τύμπανα του Μario g και το σταθερό αλλά μελωδικό μπάσο του «δασκάλου» Μάικ. Όλο αυτό το συνονθύλευμα ήχων και φωνών δημιουργούν μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική πρόταση για τα κυπριακά δεδομένα.

Τα μέλη του συγκροτήματος «Το Μαράζι της Φωτούλας» αποτελούν ουσιαστικά ένα group, κάτι σαν «εθνική ομάδα», που έχει τροφοδοτήσει πολλές άλλες μπάντες. Ο κυπριακός στίχος των τραγουδιών τους αποτελεί ένα σημαντικό «κλειδί» για το group, αφού μαγνητίζει τον κόσμο στις συναυλίες τους.

Το ηχητικό αποτέλεσμα (υπό τις περιστάσεις) του συγκροτήματος «Το Μαράζι της Φωτούλας» θα μπορείτε να το ακούσετε στις πιο κάτω συναυλίες:

 

Τετάρτη 27 Μαΐου, New Division, Λευκωσία, 21.00, είσοδος ελεύθερη.

Σάββατο 13 Ιουνίου, Εναλλάξ, παλιά Λευκωσία, 21.30, είσοδος €5.

Παρασκευή 17 Ιουλίου, Δημοτικός Κήπος Λευκωσίας, 19.30, είσοδος €5 (φιλανθρωπικό φεστιβάλ των Μικρών Εθελοντών).

Σάββατο 18 Ιουλίου, Tepee, Λεμεσός, 21.30, είσοδος €5.

Παρασκευή 31 Ιουλίου, Κάτω Δρυς (Φεστιβάλ Φέγγαρος), επ. Λάρνακας.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου, Σπίτι Συνεργασίας, Λευκωσία, 21.00, είσοδος ελεύθερη.

 

«Δημιουργούμε ξανά μουσική μαζί ελπίζοντας να μεταμορφώσουμε το μαράζι σε φως. Σας προσκαλούμε να μοιραστείτε αυτή τη διαδρομή μαζί μας».

Πληροφορίες στο 99695669 και στο facebook Το μαράζι της Φωτούλας