Όσοι ασχολούνται με το κρασί μπορούν να εκτιμήσουν την ποιοτική ανέλιξη του ελληνικού αμπελώνα την τελευταία εικοσαετία.

Η Ελλάδα -όπως και η Ισπανία ομολογουμένως- μπήκε αρκετά αργά στον χορό του ποιοτικού κρασιού λόγω των γνωστών πολιτικών προβλημάτων που την μάστιζαν το δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα [εμφύλιος, χούντα κ.ο.κ.]. Οι υπόλοιπες περιοχές Ιταλίας, Γαλλίας, Γερμανίας, ΗΠΑ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έθεταν ήδη τις βάσεις για τους ποιοτικούς και μοντέρνους αμπελώνες που ξέρουμε σήμερα.

Η σημαντικότερη ίσως στιγμή για το ελληνικό κρασί, ήρθε με την ένταξη της Ελλάδος στην Ε.Ο.Κ. και με τα περίφημα συνχρηματοδοτούμενα αγροτικά έργα. Για πρώτη φορά Έλληνες αμπελουργοί είχαν πρόσβαση σε κεφάλαιο για ανάπτυξη οινοποιείων, αναδιαρθρώσεις αμπελώνων και με το καλημέρα της δεκαετίας του ’90, τα οινοποιεία φύτρωναν παντού σαν μανιτάρια με ένα θέμα όμως... Τα πλείστα χωρίς λόγο ύπαρξης, χωρίς τεχνογνωσία και προπάντων χωρίς όραμα. Ανάπτυξη στην Ελλάδα παντού, όπως είχε υποσχεθεί και ο Παπαντρέου, με τους παραγωγούς να κάνουν το ίδιο λάθος που έκαναν τόσοι και τόσοι παγκωσμίως: Να φτιάξουν ‘μεγάλα’ κρασιά από τις γνωστές διεθνείς ποικιλίες και που θεωρητικά πρόσταζαν ψηλές τιμές. Έλα όμως που σιγά σιγά η κάνουλα της Ευρώπης έκλεισε και τα οινοποιεία έπρεπε σιγά σιγά να ξεκινήσουν να πληρώνουν τα τρέχοντα έξοδά τους... Οι καταναλωτές ξεκίνησαν να συνειδητοποιούν πως τα Chardonnay ή τα Merlot ελληνικής προέλευσης, καμία ποιοτική σχέση δεν είχαν με τα όμοιοποικιλιακά τους από την Γαλλία [με μηδαμηνές εξαιρέσεις], χωρίς κανένα ξεχωριστό χαρακτήρα και το σημαντικότερο απ' όλα, φτάνοντας προ της περίφημης σημερινής κρίσης, άρχισαν οι καταναλωτές να αρνούνται να πληρώνουν την υπερεκτιμημένη αξία που ζητούσαν οι παραγωγοί.

Πολλοί γόνοι παραγωγών και αμπελουργών ανέλαβαν τα ηνία της αγοράς.

Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο όπου η μοναδική διέξοδος για επιβίωση να είναι οι αγορές του εξωτερικού και οι εξαγωγές. Εξαγωγές όμως ποιών προϊόντων, κρασιών από διεθνής ποικιλίες [βλέπε Cabernet,Merlot, Syrah κλπ]; Ποια ανάγκη υπήρχε στην ανεπτυγμένη αγορά της Αγγλίας, Αμερικής, Γερμανίας για αυτά τα κρασιά; Καμία φυσικά. Σε αυτό το σημείο βλέπουμε μια τεράστια στροφή στον ελληνικό αμπελώνα προς τις ποικιλίες που είναι γηγενείς της Ελλάδας και που φωνάζουν Ελλάδα με όλο τους το είναι: Ασσύρτικο από την Σαντορίνη, Ξινόμαυρο από την Νάουσσα, Αγιωργίτικο από την Νεμέα, Λημνιό, Κοτσιφάλι, Βιδιανό κ.ο.κ.

Μέσα από την τελευταία εικοσαετία πάρα πολλοί είχαν και τα μάτια τους και το μυαλό τους ανοικτό... Βλέπουμε σήμερα πολλούς γόνους παραγωγών και αμπελουργών να έχουν σπουδάσει πλέον το αντικείμενο, νέοι που έχουν εργαστεί σε πιο προηγμένες αγορές να αναλαμβάνουν τα ηνία της αγοράς. Βλέπουμε τον Έλληνα παραγωγό να έχει μελετήσει τις τάσεις της παγκόσμιας αγοράς και να επενδύει σε αυτό που πραγματικά είναι το κρασί, μια αντανάκλαση της κουλτούρας κάθε περιοχής. Βλέπουμε νέους ανθρώπους/παραγωγούς να διανύουν όλα τα μήκη και πλάτη της γης όχι απλά για πωλήσουν τις λιγοστές, ούτως ή άλλως, φιάλες που φτιάχνουν αλλά να προωθήσουν την κουλτούρα και το όνομα της περιοχής τους γιατί μόνο έτσι μπορείς να κτίσεις μια υγιές εξαγωγική αγορά.

Βλέπουμε τη νέα γενιά με άτομα σαν τον Κωστή Δαλαμάρα και Αποστόλη Θυμιόπουλο από την Νάουσσα κάνουν παρουσιάσεις του Ξινομαύρου στο Παρίσι, μια από τις πιο κλειστές αγορές για ξένα κρασιά, με τόλμη και περηφάνεια για τον τόπο τους και τα κρασιά τους. Μεγάλες φυσιογνωμίες της Ελληνικής αγοράς από το Κτήμα Αργυρού, Γεροβασιλείου,  Άλφα, Κυρ-Γιάννη να αλωνίζουν την υφήλιο και να εκπροσωπούν ολόκληρη την Ελλάδα.

Βλέπουμε μια τεράστια στροφή στον ελληνικό αμπελώνα προς τις ποικιλίες που είναι γηγενείς της Ελλάδας και που φωνάζουν Ελλάδα με όλο τους το είναι.

Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό, κατάλαβαν ότι αυτό που έχουν να προωθήσουν είναι μια ποιοτική Ελλάδα με τις γηγενείς της ποικιλίες, ανθρώπους και κρασιά με ιστορία.

Μετά από μια πολύ σύντομη αλλά θυελλώδη ιστορία του σύγχρονου ελληνικού αμπελώνα, μπορούμε να πούμε πως τα ελληνικά κρασιά τοποθετούνται πλέον εκεί που δικαιωματικά τους αξίζει.

Μια χώρα με την ιστορία της Ελλάδας έχει υποχρέωση να παράγει ποιοτικά κρασιά που περήφανα να βρίσκονται σε κάθε σοβαρή λίστα κρασιού σε όλο τον κόσμο.    

*Περισσότερα για το Vino Cultura, εδώ.