Έχω που λέτε μια κόρη στα οκτώ, πράγμα που σημαίνει πως μόλις έχει ολοκληρώσει την δευτέρα τάξη του δημοτικού, για όσους δεν κατέχετε το σπορ «παιδιά». Διαμαντάκι η μικρή, μόνο που δεν ξέρω πώς να το επεξεργαστώ για τους επόμενους μήνες.

Τα δημοτικά σχολεία έχουν κλείσει τις πύλες τους απ’ τις 17 του τρέχοντος μήνα και θα συνεχιστούν να παραμένουν κλειστά μέχρι και τις 14 Σεπτεμβρίου. Ωραία φάση, ε;

Ναι. Βέβαια. Σούπερ. Για όσους πάνε ακόμα στο δημοτικό, τους μαθητές δηλαδή, πρόκειται για τον απόλυτο θερινό παράδεισο. Χωρίς βιβλία, χωρίς υποχρεώσεις κι ιδιαίτερα μαθήματα, χωρίς δασκάλες πάνω απ’ το κεφάλι τους.

Οι χιλιάδες όμως γονείς εκεί έξω, εμού συμπεριλαμβανομένου, που έχουμε ολοκληρώσει την φοίτησή μας στο δημοτικό εδώ και κάποια χρόνια, τι θα κάνουμε; Απ' τις 17/06 μέχρι και τις 14/09 -εκτός κι αν είμαστε οι βιονικοί γονείς, δεν εργαζόμαστε, είμαστε εισοδηματίες ή έχουμε βοήθεια από γονείς-πεθερικά-συγγενείς- η κάθε εργάσιμη για μας μέρα κατά την οποία το παιδί μας δεν βρίσκεται στο σχολείο, αποτελεί πρόβλημα το οποίο πρέπει να διαχειριστούμε.

Αυτό το τρίμηνο συν τις δύο βδομάδες των χριστουγεννιάτικων διακοπών, συν τις δύο βδομάδες των πασχαλινών διακοπών, συν τις 42 μέρες που έχει την ευχέρεια –και θα την εκμεταλλευτεί αν μπορεί- να λείψει η δασκάλα για ιατρικούς λόγους απ’ το σχολείο και τα παιδιά θα μένουν με αντικαταστάτη, συν το τριήμερο που η κάθε δασκάλα δικαιούται να πάρει άδεια για προσωπικούς λόγους.

Αφιερωμένο και τα μαθηματικά δικά σας, απλά να υπενθυμίσω πως ο χρόνος αποτελείται από 365 ημέρες.

Ωραία δουλειά να κάνει κάποιος απ’ τις 7:45 μέχρι τις 13:05 έξω οι αργίες και τα σαββατοκύριακα.

Πίσω στο βασανιστικό θερινό πρόγραμμα, πρόκειται σίγουρα για ό,τι πιο ιδανικό αν είσαι δασκάλα κι έχεις παιδί στο δημοτικό, οπόταν μιλάμε για win-win situation. Απολαμβάνεις το παιδάκι σου χωρίς έγνοιες που θα το αφήσεις και τι θα το κάνεις καθημερινά, ούτε αγχώνεσαι τι πρόγραμμα και τι άδεια θα βάλεις στην δουλειά σου.

Όσον αφορά στους υπόλοιπους, τους ιδιωτικούς και λοιπούς υπαλλήλους, που ζούμε και εργαζόμαστε στην χώρα Κύπρο, τι θα κάνουμε δεν ξέρω.

Το σίγουρο είναι ότι το σύστημα είναι στημένο με τέτοιο τρόπο σάμπως και έχουμε όλοι μας γονείς και πεθερικά να μας προσέχουν τα παιδιά, ή 380€ τον μήνα για καλοκαιρινό σχολείο, ή οι μανάδες είμαστε –σ’ αυτή την φαλλοκρατική και άνιση κοινωνία- οι καλές κυριούλες της δεκαετίας του ’60, δεν δουλεύουμε και δεν έχουμε καμία άλλη υποχρέωση απ’ το να μαγειρεύουμε στον άντρα και τα παιδιά μας και να διατηρούμε το σπίτι καθαρό.

Άξιο να σημειωθεί είναι πως κάθε φορά που πέφτει στο τραπέζι η εν λόγω συζήτηση/παράπονο, όλο και κάποιος θα πεταχτεί να πει πως οι σχολικές κτιριακές εγκαταστάσεις δεν είναι ιδανικές για τους καλοκαιρινούς μήνες [βλέπε λυόμενα του ‘80], δεν διαθέτουν κλιματιστικά και επίσης, αν βρίσκεται καμιά δασκάλα στην παρέα, θα προσθέσει  πως οι υπόλοιποι δεν κατανοούμε το δράμα και το άγχος που περνάει κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς και μόνο να παραπονιόμαστε πως «απλώνει ζάμπα» ξέρουμε.

Από πλευράς μου να τονίσω πως δεν με αφορά αν οι δάσκαλοι απλώνουν ζάμπα, τραχανά ή τα ασπρόρουχα και πως σίγουρα δεν τα ρίχνω στους δασκάλους. Θέλω μόνο μια επίσημη απάντηση από τους αρμόδιους του κράτους, να μου εξηγήσουν πως είναι στημένο αυτό το σύστημα των δημόσιων σχολείων και πως αναμένεται ο πολίτης να αντεπεξέλθει και να καλύψει το κενό απ’ τα διαλείμματα και τις διακοπές που προκύπτουν καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.

Ευχές προς όλους τους γονείς που εργάζονται και δεν έχουν εναλλακτικές, για ένα υποφερτό καλοκαίρι.