Θα μας πείτε λίγα λόγια για το καινούριο σας παιδικό βιβλίο που κυκλοφορεί αυτή την βδομάδα;

Το βιβλίο τιτλοφορείται «Από τη γη μέχρι τα αστέρια/ Dünyalar Kadar» και το έχουμε συγγράψει με την Mehves Beyidoglu, ενώ την εικονογράφηση υπογράφει η Αγγελική Πιλάτη. Είναι, εξ’ όσων γνωρίζουμε, το πρώτο δίγλωσσο βιβλίο για παιδιά, στα Ελληνικά και Τουρκικά. Το βιβλίο αποτελεί ουσιαστικά έναν ύμνο αγάπης μιας μητέρας προς το παιδί της, με το κείμενο να είναι γραμμένο σε μορφή ενός γράμματος που περιγράφει όλες τις χαρές, τους φόβους και τις ελπίδες που έχει μια μητέρα για το παιδί της.  Σε πολλά σημεία, οι ελπίδες αυτές συνδέονται άμεσα με τη χώρα μας και το μέλλον του τόπου μας.

 

H περιγραφή αρχίζει από την πρώτη στιγμή που η μητέρα μαθαίνει ότι θα φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή και συνεχίζει με κάποιες καθημερινές, προσωπικές στιγμές. Το κείμενο και τα συναισθήματα γίνονται σιγά σιγά πιο έντονα, όταν η μητέρα αναφέρει πράγματα που θα ήθελε να γνωρίζει το παιδί της για τον τόπο μας και το γράμμα της μητέρας τελειώνει με την ευχή, αυτό το παιδί που με τόση αγάπη έφερε στον κόσμο, να μάθει να αγωνίζεται για την ειρήνη και να προσπαθήσει για έναν κόσμο καλύτερο, για μια επανενωμένη πατρίδα.

Από μικρή κατέγραφα τις σκέψεις μου σε ένα ημερολόγιο, χωρίς να κατανοώ τότε πόσο μεγάλη σημασία είχε το γράψιμο στη ζωή μου.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Mehves Beyidoglu; Γνωριζόσασταν από πριν;

Με τη Mehves είμαστε φίλες εδώ και πολλά χρόνια.  Γνωριστήκαμε το 2002, στα πλαίσια μιας προσπάθειας να δημιουργήσουμε ένα δικοινοτικό μη-κυβερνητικό οργανισμό για το περιβάλλον. Η γνωριμία αυτή μετατράπηκε σε μια δυνατή φιλία, αφού και οι δύο μοιραζόμαστε τις ίδιες έγνοιες, τις ίδιες ελπίδες και προσδοκίες για τη χώρα μας.  Πριν από ένα χρόνο περίπου, είχαμε την ιδέα να γράψουμε ένα δίγλωσσο βιβλίο για παιδιά, που θα μας έδινε την ευκαιρία να εκφράσουμε όλα αυτά που νιώθαμε, όλα αυτά που θα θέλαμε να μοιραστούμε με τα παιδιά μας. 

Κάποια από τα βιβλία σας έχουν βραβευτεί, άλλα έχουν κερδίσει μια θέση σε σημαντικές βιβλιοθήκες στον κόσμο. Πως νιώθετε γι’ αυτό;

Είναι μεγάλη χαρά και τιμή για μένα το ότι υπάρχει αυτή η αναγνώριση. Βέβαια, η δημιουργία ενός παιδικού βιβλίου είναι ομαδική δουλειά, και είχα την τύχη να συνεργαστώ με καλούς εκδοτικούς οίκους και αξιόλογους εικονογράφους, όπως τη Ντανιέλα Νταματιάδη, τον Βασίλη Παπατσαρούχα και την Αγγελική Πιλάτη.  Πέραν όμως από την αναγνώριση της βράβευσης ενός βιβλίου, μεγάλη χαρά παίρνω και όταν ακούω από ένα παιδί ότι διάβασε κάποιο βιβλίο μου και πήρε κάτι από αυτό.    

Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αγωνίζονται για τα αυτονόητα… Για την ισότητα των ανθρώπων, για την προστασία της φύσης, για την ειρήνη

Για ποιο λόγο γράφετε; Τι είναι αυτό που σας εμπνέει και σας ωθεί να πλάθετε ιστορίες;

Δεν ήξερα πάντα ότι ήθελα να γίνω συγγραφέας. Από μικρή κατέγραφα τις σκέψεις μου σε έν ημερολόγιο, χωρίς να κατανοώ τότε πόσο μεγάλη σημασία είχε το γράψιμο στη ζωή μου. Οι σπουδές μου ήταν στον τομέα του περιβάλλοντος και για αρκετά χρόνια μετά την επιστροφή μου στην Κύπρο από την Αμερική, ένιωθα μεγάλη απογοήτευση για την καταστροφή της φύσης που έβλεπα και ζούσα καθημερινά και μέσα από τη δουλειά μου. Το πρώτο μου βιβλίο προέκυψε από την ανάγκη να εκφράσω αυτά που ένιωθα και να μεταφέρω κάποια μηνύματα στα παιδιά.  Έτσι προέκυψε το παραμύθι «Η Σοφία και το μικρό δάσος».  Ακολούθησαν κι άλλα βιβλία που αγγίζουν διάφορα κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα όπως «Το κόκκινο φόρεμα της Σαβέλ», για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, «Ο Νικόλας και η Έλλη», για την εκμετάλλευση των ζώων σε ζωολογικούς κήπους και «Το χαμόγελο της Σεμέλης», για την κατανάλωση.

Θα θέλατε κάποια στιγμή να ασχοληθείτε αποκλειστικά με την συγγραφή βιβλίων;  

Στην Κύπρο, λόγω του μεγέθους της χώρας μας, η συγγραφή παιδικών βιβλίων δύσκολα μπορεί να αποτελέσει βιοποριστικό επάγγελμα.  Θα είμαι χαρούμενη αν μπορώ να συνεχίσω να γράφω και να δημιουργώ παράλληλα με τη δουλειά μου.

Τι είναι αυτό που ονειρεύεστε για το μέλλον;  Έχει μία ιδανική εικόνα στο μυαλό σας; 

Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αγωνίζονται για τα αυτονόητα… Δηλαδή, για την ισότητα των ανθρώπων, για την προστασία της φύσης, για την ειρήνη…

Θα μας πείτε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο σας;

«Η γραμμή που χωρίζει τη χώρα μας στα δύο δεν ήταν πάντα εκεί.

Πολλά χρόνια πριν γεννηθείς, οι άνθρωποι μπορούσαν να ταξιδέψουν ελεύθεροι σε κάθε γωνιά του νησιού μας, χωρίς να συναντούν φραγμούς και συρματοπλέγματα.

Τότε υπήρχαν πιο λίγα σπίτια.  Οι μεγαλύτεροι μιλούν για μια εποχή που οι κάμποι γίνονταν κόκκινοι και κίτρινοι την άνοιξη.

Μετά όμως ήρθε ο πόλεμος.

Κάποιοι άνθρωποι είδαν και έζησαν πολλά. Έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, τα σπίτια τους και ό,τι αγαπούσαν.

Οι ιστορίες τους ταξίδεψαν από στόμα σε στόμα και ο φόβος έμεινε βαθιά ριζωμένος στις καρδιές των ανθρώπων.

Εύχομαι…

Να έχεις πάντα μέσα σου γαλήνη και να μην αφήσεις τον φόβο να μπει στη δική σου καρδιά.

Να αγαπάς τους ανθρώπους γι' αυτό που είναι, ανεξάρτητα από πού έρχονται ή τι πιστεύουν…».

*Το βιβλίο της Μαρίνας Μιχαηλίδου Καδή και της Mehves Beyidoglu με τίτλο «Από τη γη μέχρι τα αστέρια/ Dünyalar Kadar» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις a bookworm publication σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία. Κεντρικός διανομέας το Metropolitan [22669909]