Δέκα φανατικοί θεατές θυμούνται [10 χρόνια Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού]

Λένε πως, μια ταινία, δεν έχει λόγο ύπαρξης χωρίς το κοινό της. Το κοινό του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού είναι κάτι περισσότερο από πιστό, δίνοντας λόγο ύπαρξης σε δεκάδες ντοκιμαντέρ. Τι θυμούνται, όμως, από τα δέκα χρόνια διεξαγωγής του μερικοί από τους πιο φανατικούς θεατές του;

 


Article featured image
Article featured image

Nεαροί επιστήμονες, φοιτητές, συνταξιούχοι, καλλιτέχνες. Όλοι οι καλοί χωράνε στην αίθουσα προβολής του #lemesosdocfest15. Εκεί, όπου θα δούμε και φέτος την πραγματικότητα… αλλιώς!



Γράφει η Δανάη Στυλιανού

 

Ρογήρος Ίλλαμπας, 33, Πολιτικός Μηχανικός / Ακαδημαϊκός Ερευνητής

Πότε πρωτοπήγες στο Φεστιβάλ και τι πρωτοείδες;

Tο 2009. Πρώτη ταινία που είδα ήταν το Sounds Like Teen Spirit.

Ποιo ντοκιμαντέρ θυμάσαι έντονα από τα προηγούμενα χρόνια;

To F*ck for Forest γιατί παρουσίασε μία πολύ ιδιαίτερη και κατά πολλούς "ακραία" πλευρά του ακτιβισμού.

Ποια σκηνή από ντοκιμαντέρ που είδες στο Φεστιβάλ δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Από το ντοκιμαντέρ The Crash Reel. Ένας snowboarder που υπέστη εγκεφαλική βλάβη μετά από πτώση του σε αγώνες δέχεται την ερώτηση τι θα επιθυμούσε να κάνει αν ήταν υγιής και απαντά… «snowboard»!

Highlight του φετινού προγράμματος;

To οσκαρικό Citizenfour!

 

 

Σοφιανός Κυριακίδης, 32, Περιβαλλοντολόγος

Ποιο ήταν το πρώτο ντοκιμαντέρ που παρακολούθησες στο Φεστιβάλ;

Το Our daily bread που προβλήθηκε το 2006, την πρώτη χρονιά διεξαγωγής του!

Ποια σκηνή από ντοκιμαντέρ που είδες στο Φεστιβάλ δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Το πλάνο με ενα καράβι που «βυθίστηκε» σε μια γειτονιά της Ιαπωνίας, από το The Tsunami and the Cherry Blossoms, που προβλήθηκε το 2012.

Τι περιμένεις από τη φετινή διοργάνωση;

Περισσότερες ποιοτικές κυπριακές παραγωγές.

Ποιο ντοκιμαντέρ δε θα χάσεις με τίποτα φέτος;

To Bikes Vs Cars γιατί σίγουρα θα είμαι στην έναρξη!

 

 

Έφη Γαβριήλ, 34, Καθηγήτρια Αγγλικών

Πόσα χρόνια επισκέπτεσαι το Φεστιβάλ;

Παρακολουθώ ανελλιπώς το Φεστιβάλ από το 2010 και λυπάμαι που δεν το είχα πάρει χαμπάρι νωρίτερα. Ανάμεσα στα πρώτα ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα ήταν το Paradise Hotel και το Waste Land.

Ποια σκηνή που είδες στο Φεστιβάλ δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Τη σκηνή που ο Bob Marley δίνει συναυλία στη Ζιμπάμπουε για τους προσκεκλημένους του νέου προέδρου μετά την ανεξαρτησία της χώρας, και τα πλήθη του κόσμου σπάζουν τις πύλες και εισβάλλουν στο στάδιο.

Τι προσμένεις από τη φετινή διοργάνωση;

Ανυπομονώ να δω το Exotica, Erotica, Etc. και το The Yes Men are Revolting. Εκτός από τις ταινίες, αναμένω με ενθουσιασμό τις συναντήσεις με φίλους, την έμπνευση και τις συζητήσεις μετά τα ντοκιμαντέρ για όλα αυτά που γίνονται έξω από το μικρόκοσμό μας, και φυσικά τα μοχίτο!

 



Σκηνή από το ντοκιμαντέρ Exotica, Erotica Etc.

 

 

Μάρλεν Πίττα, 79, Συνταξιούχος

Από πότε επισκέπτεστε το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ;

Από το 2009.

Ποια ήταν η πρώτη ταινία που παρακολουθήσατε εκεί;

To Hair India, για την πορεία των ανθρώπινων μαλλιών από τους ιερούς ναούς της Ινδίας στα ακριβά κομμωτήρια της Ευρώπης.

Aπό την περσινή διοργάνωση ποια ταινία ξεχωρίσατε;

To Twin Sisters.

Πόσα ντοκιμαντέρ παρακολουθείτε κάθε χρονιά;

Τουλάχιστον δύο την ημέρα. Δηλαδή, συνολικά καμιά δεκαπενταριά.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία του Φεστιβάλ αυτού;

To γεγονός ότι αφύπνισε και αφυπνίζει τους νέους για σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά θέματα, μέσα από την τέχνη του κινηματογράφου. Eίναι πραγματικές ιστορίες, που όμως αποδίδονται με τέχνη, και μέσα από αυτήν.

Τι έχετε σημειώσει να δείτε φέτος;

To Dior and I και τόσα άλλα!

 

 

Μιχάλης Χριστοδούλου, 27, Αρχιτέκτονας

Πόσα χρόνια επισκέπτεσαι το Φεστιβάλ;

Tα τελευταία 6 χρόνια.



Ποια ταινία θυμάσαι πιο έντονα;

Tο Finding Vivian Μaier. Η ιστορία της ιδιαίτερης νταντάς από το Σικάγο που έβγαζε φωτογραφίες εν αγνοία των υπολοίπων, με τράβηξε από το πρώτο λεπτό. Όσο προχωρούσε το ντοκιμαντέρ ξεδιπλώνονταν ακομα πιο σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα της, κάνοντας και τις φωτογραφίες της ακόμα πιο ενδιαφέρουσες.



Σκηνές από ντοκιμαντέρ που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Σίγουρα από το συγκλονιστικό Saving Face. Οι ιστορίες των γυναικών από το Πακιστάν που δέχονταv επίθεση με οξύ, με συγκλόνισαν από την αρχή μέχρι το τέλος.



Τι περιμένεις από τη φετινή διοργάνωση;

Θα με ενδιέφερε να είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω και κάποια ντοκιμαντέρ αρχιτεκτονικού περιεχομένου.

Από το φετινό πρόγραμμα τι είναι must-see;

Πιστεύω Kurt Cobain: Montage of Heck, The Look of Silence και Sugar blues.

 

 

Εύα Κοραή, 36, Kαθηγήτρια, Designer

Πόσα χρόνια επισκέπτεσαι το Φεστιβάλ;

Oκτώ χρόνια, τα ντοκιμαντέρ με mojito ανά χείρας είναι αναπόσπαστο μέρος του καλοκαιριού μου στη Λεμεσό.

Ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση από το Φεστιβάλ;

Το 2007. O Αλέξης Βασιλείου να παίζει πιάνο για να συνοδεύσει το βουβό ντοκιμαντέρ O Νανούκ του Βορρά.

Ποια ταινία θυμάσαι έντονα από το Φεστιβάλ και γιατί;

Θυμάμαι το My Child για το πως κάποιοι γονείς στην Τουρκία αντιμετώπισαν τα τρανσέξουαλ παιδιά τους. Έγιναν ακτιβιστές για την αποδοχή της διαφορετικότητας σε μια κοινωνία την οποία κατά τα άλλα θεωρούμε ανδροκρατούμενη και συντηρητική.

Τι περιμένεις από τη φετινή διοργάνωση; 

Ανυπομονώ για την συνδιοργάνωση μεταξύ του Global Fab Lab Network, του HUB Design and Engineering Platform  και του Τμήματος Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΤΕΠΑΚ. Θα παρουσιάσουμε στο ευρύτερο κοινό την τεχνική της τρισδιάστασης εκτύπωσης αντικειμένων, τυπώνοντας συλλεκτικά ποτήρια και άλλα αντικείμενα.

 

 

 

Καίτη Παπαδήμα, 26, Σπουδές Κινηματογράφου

Πόσα χρόνια επισκέπτεσαι το Φεστιβάλ; Ποια ήταν η πρώτη φορά που είδες ταινία εκεί;

Αν δεν απατώμαι, η πρώτη φορά ήταν στην πρώτη προβολή του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ, της ταινίας The Mosquito Problem and Other Stories, το 2008.

Ποια ταινία θυμάσαι έντονα από το Φεστιβάλ και γιατί;

Don't Get me Wrong της Adina Pintilie, μια από τις πρώτες που έχω δει στο Φεστιβάλ. Ένα observational ντοκιμαντέρ για μια ψυχιατρική κλινική στην Ρουμανία, που απεικονίζει μια «περιθωριακή» ομάδα ανθρώπων και τις δυνατές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους.

Μια σκηνή που δεν θα ξεχάσεις;

Από το The Act of Killing δε θα ξεχάσω μια από τις τελευταίες σκηνές, όπου ο κεντρικός χαρακτήρας καθώς προσπαθεί να αναπαραστήσει ακόμα μια εκτέλεση, εκδηλώνει ψυχοσωματικές αντιδράσεις. Θεωρώ πως είναι μια από τις πιο δύσκολες σκηνές που έχω δει, καθώς ο θεατής έχει την ευκαιρία να συγχωρέσει και κατά συνέπεια να αποδεχτεί ότι το «κακό» υπάρχει σε όλους.

 



Σκηνή από το ντοκιμαντέρ Cutie and the Boxer

 

 

Σουζάνα Φιαλάς, 42, Καλλιτέχνης video / performance / photography / installation

Πόσα χρόνια επισκέπτεσαι το Φεστιβάλ και ποια ήταν η πρώτη φορά που είδες ταινία εκεί;

6-7 χρόνια! Από το 2009.

Ποια ταινία θυμάσαι έντονα και γιατί;

Cutie and the Boxer για τους Ιάπωνες καλλιτέχνες Ushio και Noriko Shinohara. Δεν τους ήξερα…  Καταπληκτικοί!

Μια σκηνή από ντοκιμαντέρ που σου έμεινε στο μυαλό;

2011. How to Make a Book with Steidl. Σκηνή φρεσκοτυπωμένου βιβλίου… όποτε το θυμούμαι μυρίζομαι το μελάνι!

Τι περιμένεις από τη φετινή διοργάνωση;

Μια ταινία που να μελετά και να αμφισβητεί την ανατροφή των παιδιών και τα εκπαιδευτικά συστήματα με το ερώτημα: βρίσκεται πράγματι ο ανθρώπινος πολιτισμός στο μονοπάτι της εξέλιξης ή κάθε μέρα που περνά διαφθείρεται περαιτέρω η ανθρώπινη κοινωνία; 

 

 

Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, 65, Κεραμίστας

Πόσο καιρό επισκέπτεστε το Φεστιβάλ;

Από την πρώτη χρονιά διεξαγωγής του, το 2006!

Ποια ταινία θυμάστε έντονα και γιατί;

Ειδικά τις ταινίες που έχουν να κάνουν με την καταστροφή του περιβάλλοντος. To τι έχει προκαλέσει το ανθρώπινο χέρι στον πλανήτη είναι αδιανόητο.

Τι περιμένετε από τη φετινή διοργάνωση;

Είμαι σίγουρος ότι και φέτος θα δούμε τα καλύτερα ντοκιμαντέρ! Η οργάνωση αλλά και οι επιλογές του προγράμματος έχουν ανεβάσει ψηλά τον πήχη για τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου.

Ποια ντοκιμαντέρ ανυπομονείτε να δείτε φέτος;

Σίγουρα τo We Come as Friends και Το Αλάτι της Γης, ανάμεσα σε (πολλά) άλλα.

 

 

Στέφανος Δρουσιώτης, 30,  Σκηνοθέτης Θεάτρου / Μουσικός

Πόσα χρόνια επισκέπτεσαι το Φεστιβάλ;

Από την αρχή. Το φεστιβάλ κατάφερε πολύ νωρίς να γίνει ένα από τα highlights του καλοκαιριού μου.

Το αγαπημένο σου ντοκιμαντέρ από αυτά που είδες;

Το Call me Kuchu. Ένας ομοφυλόφιλος άντρας στην Ουγκάντα παλεύει για το δικαίωμα στη ζωή και καταδικάζεται σε θάνατο…

 Σκηνή από ντοκιμαντέρ που είδες στο Φεστιβάλ και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Στο Σουσάμι. Στον κήπο. Σούρουπο. The Artist is Present. Έκτακτη επαναληπτική προβολή. Η σκηνή που ο Ulay κάθεται στο τραπέζι απέναντι από την Marina Abramović.

Τι περιμένεις από τη φετινή διοργάνωση;

Nα ξεπεράσει την περσινή.


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ