Εμείς αρχικά χαμογελάσαμε. Χαμογελάσαμε από ενθουσιασμό και ικανοποίηση την πρώτη φορά που πήγαμε στο βενζινάδικο που δουλεύουν και ακούσαμε τον Παναγιώτη και τον Μπρουκ να μιλάνε τη γλώσσα μας. Μιλάνε ελληνικά, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, θα τους ακούσεις να μιλάνε πιο βαρετά κυπριακά κι απ’ τα δικά μας.

Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν ισχύει για όλους τους συμπολίτες μας. Ορισμένοι έχουν αρχικά μια εντελώς διαφορετική στάση και αντιμετώπιση απέναντί τους, η οποία κατά ένα μαγικό τρόπο αλλάζει μόλις τους ακούσουν να μιλάνε ελληνικά.

Σε κάποιες περιπτώσεις δε, μη γνωρίζοντας πως τα παιδιά μιλάνε ελληνικά, κάποιοι μπορεί να πουν και καμιά κουβέντα παραπάνω. Και αντιλαμβάνεστε το σοκ τους μόλις συνειδητοποιήσουν πως ο Μπρουκ και ο Παναγιώτης τα έχουν ακούσει και τα έχουν καταλάβει όλα.

Ναι, ο Παναγιώτης Μαυρομιχάλης και ο Μπρουκ Χριστοδούλου είναι Κύπριοι.

Έχουν όλα τα δικαιώματα και όλες τις υποχρεώσεις που έχεις εσύ κι εγώ. Έχουν εκπληρώσει τη στρατιωτική τους θητεία, συμπληρώνοντας δύο χρόνια στην εθνική φρουρά, με πέρασμα μάλιστα από τα φυλάκια της πράσινης γραμμής!

Ο Παναγιώτης γεννήθηκε στο Σουδάν, από Κύπριο πατέρα και Αφρικανή μητέρα, ενώ τα τελευταία 13 χρόνια βρίσκεται στην Κύπρο (από τα 10 του), ενώ ο Μπρουκ γεννήθηκε στην Τανζανία, επίσης από Κύπριο πατέρα και Αιθιοπιανή μητέρα, και βρίσκεται στην Κύπρο 17 χρόνια τώρα (από τα 4 του).

Γνωρίζοντάς τους καλύτερα και ανακαλύπτοντας τις ευαισθησίες τους, το πηγαίο χιούμορ (ειδικά του Μπρουκ), την τάση για αυτοσαρκασμό, την χαριτωμένη αμηχανία τους, την αγάπη τους για το νησί αλλά και την ανάγκη να μοιραστούν μαζί μας (προφανώς και μαζί σου) ορισμένα πράγματα που τους ενοχλούν από τη ζωή στο νησί, αποφασίσαμε να τους ζητήσαουμε να κάνουμε μια συνέντευξη.

Γράφει ο Μιχάλης Μιχαηλίδης

Συνέντευξη: Γιώτα Κούμουρου

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυπριανού

 

Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό και μίλησαν για όλα όσα τους κάνουν όμορφη τη ζωή αλλά και για όσα θα προτιμούσαν κάποτε να αλλάξουν ή να εξαλείψουν εντελώς.

Ανάμεσα σε αυτά, σίγουρα είναι και ο ρατσισμός.

Παρόλο που, όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, έχουμε κάνει τεράστια άλματα στο συγκεκριμένο θέμα τα τελευταία χρόνια, εντούτοις έχουμε ακόμα περιθώρια βελτίωσης. Είναι θέμα παιδείας σίγουρα και είναι κάτι που πρέπει να το δουλέψουμε στο σπίτι με τα παιδιά μας αλλά και με τον εαυτό μας.

Στο βλέμμα του Παναγιώτη και του Μπρουκ θα διακρίνεις σίγουρα τη δυσκολία του να πρέπει να αντιμετωπίσεις ρατσιστικές συμπεριφορές, όπως φυσικά και στο βλέμμα του κάθε ανθρώπου, του κάθε συμπολίτη μας, του κάθε μετανάστη.

 

Θα δεις όμως και κάτι άλλο στο βλέμμα τους: την ικανοποίηση, την χαρά, τον ενθουσιασμό και την αγάπη για όσους τους αντιμετωπίζουν ως ίσος προς ίσον, αφού αυτό είναι και η πραγματικότητα. Αυτή είναι η αλήθεια μας και η αλήθεια η δική τους.

Η αλήθεια η δική μου, η δική σου, η αλήθεια του Παναγιώτη, η αλήθεια του Μπρουκ, η αλήθεια του κάθε ανθρώπου. Σεβασμός, αλτρουισμός, ισότητα, αγάπη.

«Η Κύπρος έσιει τα καλά τα πλάσματά της» λέει ο Μπρουκ «αλλά έσιει τζαι τα κακά» συμπληρώνει ο Παναγιώτης χαμογελώντας…