Ο Καπετάν είναι από τη Λευκωσία μα εδώ και τριάντα χρόνια ζει μόνος μέσα στην καλύβα και το ξύλινο του σπίτι στην ταπεινή αυτή παραλία, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρνακα.

Την καλύβα την έκτισε με έναν φίλο με ξύλα (βολίτζια), φοινικιές και καλάμια.

«Είχα έρθει εδώ περίπου το 1985. Το σπιτάκι αυτό αρχικά το χρησιμοποιούσα ως εξοχικό, στην πορεία όμως έγινε η μόνιμη μου κατοικία. Μένω εδώ παρέα με τη φύση, με τα έξι σκυλιά μου, με τη θάλασσα που είναι η αγάπη μου και με τις χελώνες».

Όπως ούτε εγώ, ούτε και ο Καπετάν έτυχε να γνωρίσουμε άλλο άτομο στην Κύπρο που να ζει μέσα σε καλύβα «πάστο κύμα».

«Ανέκαθεν το ήθελα. Μικρός είχα διαβάσει ένα βιβλίο για τον Ροβινσώνα Κρούσο και ήταν το όνειρο μου να ζήσω και εγώ σαν αυτόν. Τελικά τα κατάφερα».

Κανίβαλους, πειρατές και τροπικά νησιά ο Καπετάν δε συναντά, αλλά έστω. Ζει στην Κύπρο σε καλύβα, όπως κι αν το δεις, είναι θέμα.

«Κάθε πρωί με το σκυλάκι μου τον Λάκη θα καθαρίσουμε την παραλία και θα περάσουμε τη μέρα μας. Ασχολούμαι με το ψάρεμα και με υποβρύχιες καταδύσεις».

Με τους κατοίκους του Μαζωτού που βρίσκεται τέσσερα χιλιόμετρα μακριά από την παραλία ο Καπετάν δεν έχει παράπονο κανένα.

«Είναι άνθρωποι που διακρίνονται για τη φιλοξενία τους, κάτι που πάει να εκλείψει στην Κύπρο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι γεωργοί και περνάμε πολύ ωραία. Ό,τι παράγει ο καθένας θα έρθει να μου το φέρει, από καρπούζια μέχρι ντομάτες και σύκα, έχω άριστες σχέσεις με όλους τους ανθρώπους εδώ».

Ήταν το όνειρο μου από μικρός να ζήσω έτσι και τα κατάφερα

Την περιοχή την επέλεξε γιατί του άρεσε το κλίμα και το περιβάλλον. Πριν ακόμα κτίσει την καλύβα και το σπίτι, ερχόταν και έμενε εδώ με το τροχόσπιτό του.

«Είναι μια περιοχή παρθένα, συνδυάζει θάλασσα με περβόλια και στο βάθος βρίσκεται και το βουνό, το Σταυροβούνι. Επίσης, δεν ξέρω για ποιο λόγο, ενώ η επαρχία Λάρνακος και η Λεμεσός έχουν πολλή υγρασία, το σημείο εδώ που βρίσκομαι δεν έχει ποτέ».

Ιστορίες είχε να μου πει κάμποσες, δε ξεχωρίζει όμως κάτι, αφού «κάθε μέρα και στιγμή είναι ξεχωριστή».

Παρομοίως, φίλους έκαμε πάρα πολλούς, περαστικούς που έτυχε να περνούν από εκεί. «Από την Ουγγαρία, την Ισπανία, την Αγγλία, τη Γερμανία, από παντού».

Ακόμα και ένα καστ χολιγουντιανής παραγωγής τον επισκέφθηκε, ζητώντας του να χρησιμοποιηθεί ο κινηματογραφικός του χώρος για γυρίσματα. Για λόγους, ωστόσο, τεχνικούς, (το ταβάνι για τους προβολείς και το φωτισμό ήταν πολύ χαμηλό) το σκηνικό απέτυχε.

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος

Είσαι ευτυχισμένος, τον ρωτώ.

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος, μου απαντά «νιώθω όμως ηρεμία και γαλήνη, έχω γίνει πιο πράος και μπορώ εύκολα να λύσω ένα πρόβλημα και να πάρω μια απόφαση γιατί δεν έχω άγχος, έχω τσακωθεί με το άγχος».

Κάθε πρωί, χειμώνα-καλοκαίρι, ο Καπετάν ξυπνά και βλέπει τον ήλιο που ανατέλλει, αφού έτσι γεμίζουν οι μπαταρίες του και μπορεί να προχωρήσει.

«Τώρα που είναι καλοκαίρι πάντοτε κοιμάμαι μέσα στην καλύβα, με νανουρίζει ο φλοίσβος και το κύμα της θάλασσας.  Πέντε η ώρα θα ξυπνήσω, όταν ακόμα δεν έχει χαράξει και θα δω τον ήλιο που ανατέλλει. Έπειτα βλέπω το πρόγραμμα μου, τι έχω να κάνω, τα σημειώνω όλα από το προηγούμενο βράδυ. Παίρνω βόλτα τα σκυλιά και καθαρίζω την παραλία με τη σακούλα μου».

Φέτος βγήκαν έντεκα χελώνες και γέννησαν και «προσέχω να μην τις ενοχλήσει κανένας, γιατί παλιά έτυχε να πειράξουν τα αυγά τους. Σε λίγες μέρες θα αρχίσουν να ξεφωλιάζουν τα χελωνάκια, κάτι ξεχωριστό και πρωτόγνωρο για αυτόν που θα το ζήσει, μια εμπειρία μοναδική».

Τα ψάρια μέσα στη θάλασσα έχουν τα τελευταία χρόνια λιγοστέψει, όποτε όμως χρειαστεί για τροφή, πάει μια βόλτα με το ψαροντούφεκό του και βρίσκει.

«Προσέχω πολύ τη διατροφή μου, τρέφομαι κυρίως με όσπρια, ψάρι και χόρτα από τη φύση. Τον χειμώνα εδώ έχει μανιτάρια, αγρέλια και σαλιγκάρια».

Ακριβώς πέντε χιλιόμετρα απέναντι από την καλύβα έχει αρχαίο ναυάγιο και κάθε χρόνο έρχονται Αμερικάνοι δύτες αρχαιολόγοι και με την άδεια του κράτους μας το εξερευνούν.

«Από ότι έμαθα, βρίσκουν αμφορείς που μετέφεραν κρασί και αμύγδαλα. Πρόκειται για πολύ παλιό ναυάγιο, πρό Χριστού εποχή».

Στην πόλη πάει τον χειμώνα, μία κάθε δεκαπέντε μέρες για να δει τα παιδιά του. Έχει δύο κόρες στη Λευκωσία και ένα γιό που ζει στην Αγγλία.

Το καλοκαίρι έρχονται τα παιδιά του εδώ.

«Έχω συνηθίσει τόσο πολύ αυτήν την ηρεμία που όταν πάω στη Λευκωσία νιώθω σαν ένα άγριο θηρίο που βγήκε από τη ζούγκλα και μπήκε μέσα στην πόλη. Θόρυβοι, αυτοκίνητα, κόσμος σκεφτικός που δεν χαμογελά, εδώ δεν τα έχω αυτά.

Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη, παρόλο που κατάγομαι και έζησα σχεδόν πενήντα χρόνια στη Λευκωσία».

Στη Λευκωσία νιώθω σαν ένα άγριο θηρίο

Σαφώς, ο Καπετάν φαίνεται πολύ πιο νέος από την ηλικία του.

«Κάθε πρωί όταν τελειώσουν οι καθαριότητες κάνω τροχάδι, ασκήσεις με βάρη, κολύμπι, κάποτε μπορεί να κάνω και ποδηλασία, να πάω πέντε χιλιόμετρα και να επιστρέψω. Αγαπώ τον εαυτό μου και προσπαθώ να τον προσέχω».

Με το άγχος έχω τσακωθεί

Σε ό,τι αφορά τον χειμώνα, και αυτός έχει τη χάρη του, «έχω σόμπα με ξύλα για να ζεσταίνομαι και μαγειρεύω κιόλας πάνω. Ο φετινός χειμώνας ήτανε πολύ βαρύς, για πρώτη φορά στα τριάντα τόσα χρόνια που είμαι εδώ μπήκε η θάλασσα μέσα στο σπίτι. Δεν μπορώ να πω πως κινδύνεψα, θα έλεγα μάλιστα πως το απόλαυσα. Ήμουν με έναν φίλο μου εξ Ελλάδος, ο οποίος στην αρχή φοβήθηκε, θα ζήσεις ανεπανάληπτη εμπειρία, του είπα, τελικά του άρεσε.

Και τι έκανες για να βγάλεις το νερό έξω, τον ρωτώ, έβγαινε από μόνο του, μου εξηγεί, αφού «σκόπιμα έφτιαξα κατάτροχα και υδρορροές».

Ξέρεις φαντάζομαι πολύ καλά τη θάλασσα εδώ, του επισημαίνω, «ξέρω το καθετί που υπάρχει κάτω από τον βυθό» απαντά ενθουσιασμένος.

Για παράνομο κτίσμα πάνω στην παραλία, ποτέ και κανείς δεν του έκανε πρόβλημα.

«Αντιθέτως προσφέρω και υπηρεσίες αμμισθεί εδώ. Κάνω και τον ναυαγοσώστη, δεν ήθελα να το πω αλλά έχω σώσει και δύο ζωές που κινδύνεψαν με πνιγμό. Δεν επιζητώ βέβαια ούτε βραβεύσεις, ούτε τιμές, το καθήκον μου έκανα». 

Ευτυχισμένος ίσως να μη μπορεί να γίνει ποτέ και κανένας άνθρωπος εντελώς, ευτυχισμένα επεισόδια όμως σίγουρα υπάρχουν, και η μέρα που πέρασα στη θάλασσα με τον καινούριο μου φίλο τον Καπετάν, αυτό ήταν.