Ωστόσο, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι άποψη έχουν γι’ αυτό οι ειδήμονες της πολιτικής επικοινωνίας. Κι η άποψή τους εδώ θα μας ήταν χρήσιμη γιατί ένας πολιτικός, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορεί να ανακαλέσει με ένα «Ουπς!» κι ένα απολογητικό χαμογελάκι.
Αν ήσουν σήμερα συντονισμένος με το ραδιόφωνο του Πολίτη κι άκουγες την δήλωση του Υπουργού Εσωτερικών περί προσφυγικής κρίσης, και της διαχείρισης αυτής απ’ την χώρα μας, θα ένιωθες κάτι περισσότερο από ντροπή.
Μόνο ένα κουμπάκι rewind θα έψαχνες, να βεβαιωθείς πως ο άνθρωπος είπε ακριβώς αυτό: «Θέλουμε Χριστιανούς πρόσφυγες να φιλοξενούμε». Ναι. Καλά άκουσες. Τάδε έφη Σωκράτης Χάσικος. Και «Ουπς» κανένα. Συντονισμένα και καθώς ήθελε το σκέφτηκε και το είπε.
Με την φωτογραφία του μικρού Αϊλάν να στοιχειώνει ακόμα την συνείδησή μας και να διατυμπανίζει την ανημπόρια του κάθε ανθρώπου που σέβεται τον εαυτό του να διαχειριστεί αυτά που συμβαίνουν γύρω του, ο Υπουργός θεωρεί πως αυτός είναι ο ορθότερος τρόπος για να διαχειριστεί η χώρα μας την μεγαλύτερη ίσως ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων ετών.
Δήλωσε δε πως η Κύπρος μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 300 πρόσφυγες και συμπλήρωσε πως στην έκτακτη σύνοδο της ΕΕ θα αιτηθεί αυτοί οι 300 να είναι… Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Επιπλέον, δικαιολογώντας αυτό, εξήγησε πως αφορά στην… «καλύτερη προσαρμογή και εναρμόνιση των προσφύγων στην Κύπρο».
Θα μπορούσαμε να το ανοίξουμε, να το ξεχειλώσουμε, να το διακωμωδούμε μέχρι αύριο το πρωί, την ατάκα και το «Ουπς» του Χάσικου που ποτέ δεν ακούστηκε.
Πρέπει όμως πρώτα να ξεπεράσουμε τη ντροπή που νιώσαμε την ώρα που τον ακούσαμε να το εκστομίζει. Εμείς, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, που οι παππούδες και οι γονιοί μας υπήρξαν πρόσφυγες και μετανάστες στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.
