Θυμάμαι, σε μια προ αρκετών χρόνων συνάντησή μου με μια λειτουργό του ΚΟΤ, την εν λόγω κυρία να προσπαθεί να με πείσει ότι όντως «άλλο είναι να τη ζεις και άλλο να τη χαίρεσαι».

Μου είχε γεμίσει μια τσάντα με φλάιερς και βιβλιαράκια, ενώ άλλη τόση πληροφόρηση μού την είχε μεταφέρει προφορικά.

«Όλα αυτά η Κύπρος;» σκεφτόμουνα. Πρέπει να ήμουν ακόμα φοιτητής και δούλευα παράλληλα στο Time Out Cyprus.

Μια δεκαετία μετά και έχοντας βολτάρει σε περισσότερα από 100 χωριά του νησιού, όλες τις εποχές και με διαφορετικές συγκυρίες στο καθένα, έχοντας φωτογραφήσει απίστευτες εικόνες και σκηνικά και έχοντας γνωρίσει κόσμο και κοσμάκι (χάρη στη στήλη «Εκδρομή» του Time Out αλλά και με διάφορες άλλες αφορμές), ένα είναι το συμπέρασμα:

Αν αφαιρέσεις μερικά από τα λαμόγια που συναντώνται στην κοινωνία μας, πολιτικούς και μη, αν παραλείψεις το γεγονός ότι ως λαός σπάνια αντιδράμε, όπως σωστά επεσήμανε σε μια πρόσφατη συνέντευξή της στη City η Στέλα Φυρογένη, αν κάνεις τα στραβά μάτια στην ατιμωρησία και στη διαιώνιση κάποιων άλλων παρόμοιων «συνηθειών» και καταστάσεων που -δυστυχώς αλλά κακώς- ευνοούνται σε μια μικρή κοινωνία κουμπάρων όπως η κυπριακή, κατά τ’ άλλα, η Κύπρος είναι όνειρο!

Είναι το νησί όπου, υπό προϋποθέσεις, μέσα στον Μάρτιο μπορείς να κάνεις σκι στο Τρόοδος και σε μισή ώρα να βρίσκεσαι για μπάνιο σε παραλία της Λεμεσού. Και σίγουρα, δεν είναι μόνο αυτό!

Αγαπάμε Κύπρο και, γιατί όχι, λέμε… «σαν την Κύπρο εν έσιει»!

Δεν γνωρίζουμε την ακριβή πηγή των δύο πιο κάτω φωτογραφιών, παρά μόνο ότι τις ανέβασε στο facebook ο Νίκος Λεωνίδα, στις 7 Ιανουαρίου.

 

Κεντρική φωτογραφία: Ακρωτήρι Λεμεσού (από το άρθρο: 5+1 Road Trips στην πανέμορφη Κύπρο)

Μ.Μ.