Η απάντηση αυτή του Μάρκου Ιούλιου Δρουσιώτη, αναφορικά με τα μηνύματα που περνάει το κλασικό παραμύθι του Frank Baum, «Ο Μάγος του Οζ», αλλά και κάθε άλλο έργο του οποίου έχει αναλάβει την παραγωγή μέχρι σήμερα, εμπεριέχει θεωρώ όλη την ουσία του να ασχολείσαι με το παιδικό θέατρο.

Οπότε, είναι ξεκάθαρο πως ο ίδιος αλλά και η ολόκληρη η ομάδα στο Θέατρο Μασκαρίνι έχουν πιάσει το νόημα.

Αναφορικά, τώρα, με την καινούργια τους παράσταση, τον «Μάγο του Οζ», που αποτέλεσε και την αφορμή για την κουβέντα μας, ο ίδιος λέει πως το έργο περνάει μηνύματα για την αγάπη, τη φιλία και την ομαδικότητα».

 

Υπάρχει κάποιος λόγος που αποφασίσατε να διασκευάσετε-ανεβάσετε τώρα τον «Μάγο του Οζ»;

Στο Θέατρο Μασκαρίνι ανεβάζουμε πάντα παλιά κλασικά παραμύθια, πρώτον γιατί τα αγαπάμε εμείς οι ίδιοι πολύ, έχουμε μεγαλώσει εμείς με κάποια από αυτά και επίσης για να τα μαθαίνουν οι μικροί μας φίλοι -αν δεν τα ξέρουν ήδη. Το πιο καινούριο παραμύθι που είχαμε ανεβάσει ήταν πέρσι «Το Δώρο της Παπλωματούς». Έτσι, φέτος ήρθε η σειρά του «Μάγου του Οζ».

Ποια είναι τα βασικά μηνύματα που περνάει το παραμύθι του Frank Baum;

Πάρα πολλά... Νομίζω όταν παρακολούθησαν την παράσταση εκπρόσωποι του Υπουργείου Παιδείας, είχαν αριθμήσει πάνω από δέκα βασικά μηνύματα. Κάποια είναι δικά μας και κάποια είναι από το πρωτότυπο κείμενο. Μηνύματα όπως, ότι πρέπει να αγαπάμε τα ζώα, ότι δεν είναι σωστό να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά σε πιο «αδύναμους» και διαφορετικούς ανθρώπους από εμάς, ότι πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια και άλλα που τα παιδιά ακούν κατά τη διάρκεια της παράστασης μέσα από τους διαλόγους, σίγουρα τους μένουν φεύγοντας από εκεί. Πολλές φορές τα παιδιά, μετά την παράσταση, επαναλαμβάνουν μια ιδέα ή κάτι που έχουν ακούσει εκεί και αυτό μας συγκινεί. Το κύριο μήνυμα του έργου είναι ότι με την αγάπη και τη φιλία  και με το να κάνουμε πράγματα μαζί σαν ομάδα μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

 

Ποια στοιχεία πρέπει να έχει μια παιδική παράσταση για να θεωρείται επιτυχημένη;

Ανά πάσα στιγμή, εν ώρα παράστασης, τα παιδιά σού δείχνουν αν η παράσταση είναι επιτυχημένη ή όχι. Στα παιδιά αρέσει το χρώμα, το τραγούδι, η κίνηση και φυσικά το χιούμορ. Έρχονται να περάσουν όμορφα. Αυτά τα στοιχεία προσπαθούμε να έχουμε στις παραστάσεις μας. Τώρα, αν είναι επιτυχημένη μια παράσταση ή όχι φαίνεται μόλις μπει το κοινό στην αίθουσα του θεάτρου. Αν τα παιδιά είναι προσηλωμένα και τα μόνα σχόλια που ακούγονται έχουν να κάνουν με τη δράση της παράστασης τότε καταλαβαίνεις ότι πέτυχες το στόχο σου! Όταν τα παιδιά είναι ήσυχα και προσηλωμένα αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερά, αφού σημαίνει ότι το απολαμβάνουν και τους αρέσει αυτό που βλέπουν. Αν κάνουν φασαρία και ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο, αυτό θα πει ότι δεν πέτυχες το στόχο σου σαν δημιουργός και έχασες το στόχο σου. Το σημαντικότερο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όταν κάνουμε παιδικό θέατρο είναι να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά με σεβασμό σαν να είναι ενήλικες. Τα παιδιά είναι έξυπνα και είναι το πιο δύσκολο κοινό...

Μια παιδική παράσταση που είδα και με κατενθουσίασε, ήταν «Ο Βάσος κι η Βιβή» από τον ΘΟΚ, όταν ήμουν 8 χρονών!

Πόσο είναι το budget που έχετε συνήθως για μια παράσταση όπως αυτή που ανεβάζετε τώρα και πόσα πράγματα μπορείτε να κάνετε με αυτά τα λεφτά;

Το budget είναι πάρα πολύ μικρό έως ανύπαρκτο! Προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με τα χρήματα που έχουμε στη διάθεσή μας και από μικρές χορηγίες από φίλους που έχουν εταιρίες και μπαίνουν σαν χορηγοί για σκοπούς διαφήμισης. Κάνουμε πάρα πολλά πράγματα μόνοι μας, σχεδόν όλα, σκηνικά, κοστούμια, κατασκευές και επίσης ότι έχει να κάνει με τη διαφήμιση και την προώθηση της παράστασης. Δουλειά που σε άλλα θέατρα αναλογεί σε 15-20 άτομα, στο Μασκαρίνι την κάνουμε δύο άτομα! Η προετοιμασία ξεκινά αμέσως μόλις τελειώσει η προηγούμενη παραγωγή.

Έτυχε να πας σε παιδική παράσταση και να σκέφτεσαι ότι αυτό που βλέπεις είναι είτε πολύ δύσκολο για τα παιδιά, είτε από την άλλη προσβάλλει τη νοημοσύνη σου;

Αν πω όχι, θα είναι ψέμα... Δυστυχώς!

Κάποτε μάς δίνεται η εντύπωση ότι οι παιδικές παραστάσεις είναι δυσανάλογα πολλές σε σχέση με το κοινό στην Κύπρο. Το βλέπεις κι εσύ;

Ναι, το 2012 όταν ξεκινήσαμε ήμασταν σχεδόν μόνοι μας. Τώρα υπάρχουν περισσότερα σχήματα. Αυτό είναι καλό. Είναι πολλές οι παραστάσεις αλλά είναι και το κοινό μεγάλο. Οι γονείς κάθε Σαββατοκύριακο θέλουν να πάνε κάπου με τα παιδιά τους. Το θέατρο είναι η καλύτερη επιλογή. Και κάθε Κυριακή να βλέπουν μια παράσταση, θα μείνουν πολλές Κυριακές ακόμα ελεύθερες! Άρα, ίσως να μην είναι πολλές οι παραστάσεις τελικά.

 

Από τη συμμετοχή του στην παράσταση "Οι Τρεις Αδελφές" του Τσέχωφ (Κύπρια 2016), μαζί με τον Βασίλη Χαραλάμπους

Δουλειά που σε άλλα θέατρα αναλογεί σε 15-20 άτομα, στο Μασκαρίνι την κάνουμε δύο άτομα.

Ποια είναι η παιδική παράσταση που είδες πρόσφατα και σε κατενθουσίασε;

Δύσκολα μου αρέσει κάτι που παρακολουθώ και ακόμη πιο δύσκολα κατενθουσιάζομαι χωρίς να σημαίνει ότι πιστεύω ότι αυτό που κάνω είναι το καλύτερο. Παιδική παράσταση που να με κατενθουσίασε; Χμ! Αλήθεια, δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Νομίζω «Ο Βάσος κι η Βιβή» από τον ΘΟΚ όταν ήμουν 8 χρονών!

Παραστάσεις:

Λευκωσία

Ρωσικό Πολιτιστικό Κέντρο

Κυριακή 9, 16, 23 & 30 Οκτωβρίου

6, 13, 20 & 27 Νοεμβρίου

και 4 & 11 Δεκεμβρίου στις 10:30 πμ

Λεμεσός

Θέατρο Πάνω Πολεμιδιών

Σάββατο 8 Οκτωβρίου στις 3:00μμ & στις 5:30μμ (2 παραστάσεις)

Πάφος

Λύκειο Κύκκου

Σάββατο 15 Οκτωβρίου στις 3:00μμ & στις 5:30μμ (2 παραστάσεις)

Λάρνακα

Κινηματοθέατρο Καλλιθέα

Σάββατο 22 Οκτωβρίου στις 3:00μμ & στις 5:30μμ (2 παραστάσεις)

 

Λίγα λόγια για το έργο:

Ένας δυνατός κυκλώνας μεταφέρει την Ντόροθυ και το σπίτι της στη μαγική χώρα του ΟΖ. Ακολουθεί το δρόμο με τα κίτρινα τούβλα με σκοπό να φτάσει στην Σμαραγδένια πολιτεία, για να συναντήσει το πανίσχυρο μάγο του ΟΖ, που είναι ο μόνος που μπορεί να τη βοηθήσει να γυρίσει στο σπίτι της. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, η Ντόροθυ γνωρίζεται με το Αχυρένιο, τον Ντενεκεδένιο και το Λιοντάρι. Ο Αχυρένιος  επιθυμεί να αποκτήσει μυαλό, ο Ντενεκεδένιος λαχταρά να αποκτήσει καρδιά ενώ το Δειλό Λιοντάρι θέλει να αποκτήσει τι άλλο; θάρρος. Θα καταφέρει άραγε ο Μάγος του ΟΖ, να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες τους; Ενα έργο που εξυμνεί την ομαδικότητα, την αγάπη, την αλληλεγγύη και τη δύναμη που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι όταν δρουν συλλογικά.

Συντελεστές:

Ηθοποιοί: Πέτρος Κονόμου, Χριστίνα Κωνσταντίνου,  Μάρκος Ιούλιος Δρουσιώτης, Θέμιδα Ππόλου και Δήμος Χριστοδούλου.

Σκηνοθεσία - Διασκευή: Πέτρος Κονόμου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Ανδρέου

Μουσική: Στυλιανός Γερασίμου

Χορογραφίες: Αντιγόνη Τασουρή

Βοηθοί Χορογράφου: Σταυρίνα Κούσπαρου, Πέρσια Γεωργίου

Κοστούμια: Μιρέλα Χατζηχριστοδούλου

Κούκλες: Βασιλική Ανδρέου

Κατασκευή Σκηνικού: Δημήτρης Δημητρίου

 

Who is who

O Μάρκος Ιούλιος Δρουσιώτης είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βλαδίμηρος Καυκαρίδης. Γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε Γραφικές Τέχνες και έκανε μαθήματα φωτογραφίας και χειροτεχνίας. Έλαβε μέρος σε ομαδικές και ατομικές καλλιτεχνικές εκθέσεις.

Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Νεοκλή Νεοκλέους, Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Στέλιο Καυκαρίδη, Μαγδαλένα Ζήρα, Νίκο Χαραλάμπους, Νίκο Νικολαΐδη, Χρίστο Νικολάου, Πέτρο Κονομου, Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, Δημήτρη Κουρούμπαλη, Κατερίνα Λούρα και Άγι Παΐκο σε συνεργασία με το Πολιτιστικό Όμιλο ΜΟΡΦΗ, Λαογραφικό Όμιλο Λευκωσίας, Studio Act, Σατιρικό Θέατρο, Θέατρο Δέντρο, Θέατρο Μασκαρίνι, Αμφίκτιο Θέατρο, Θεατρική Εστία,τη θεατρική ομάδα  Persona στα μιουζικαλ «Η Ωραία και το Τέρας», «Παναγιά των Παρισίων», «Αυτοι οι Τρελλοί Παραγωγοί», «Ποια Ελένη;», «Ο Βιολιστής στη Στέγη», στα έργα «Ο Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία», «Τρόικα - βάρτου ρίγανη» «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη, «Ελένη» του Ευρυπίδη, «RIP Romeos Iouieta Panta», «In the Kitchen», «Μια ανακοίνωση για μια Ακαδημία», «Ροζαλίντα (Θεατρίνες)», «Οι τρες Αδελφές» και στα παιδικά έργα «Χάνσελ και Γκρέτελ», «Πινόκιο», «Τα Καινούρια Ρούχα του Βασιλιά» και «Αλαντίν», «Το Δώρο της Παπλωματούς» και « Ο Μάγος του ΟΖ».

Το 2014 σκηνοθέτησε το έργο «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ» των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβιου Βασιλειάδη, το οποίο παρουσιάστηκε στον 28ο Παγκύπριο Διαγωνισμό Ερασιτεχνικού Θεάτρου του ΘΟΚ, από τον ερασιτεχνικό όμιλο ΔΙΓΕΝΗ Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου, το οποίο και βραβεύτηκε. Φέτος, σκηνοθετεί για δεύτερη φορά τον ίδιο Όμιλο.