Εκτός του ότι πιστεύουν πως πάντα ο κύπριος είναι αυτός που θα κερδίσει στον τηλεοπτικό διαγωνισμό τραγουδιού, υπάρχουν κι άλλα που νομίζουν για μας.

Μαζέψαμε τα best 5, με αγάπη πάντα, και τα παρουσιάζουμε.

1. Οι καλαμαράδες νομίζουν ότι τους προσβάλλουμε, τους υποβιβάζουμε ή τους ειρωνευόμαστε όταν τους λέμε «καλαμαράδες». Πόσα χρόνια, πόσες φορές, με πόσους τρόπους να το πούμε. Η λέξη «καλαμαράς» προέρχεται απ’ το -καλή ώρα, χρόνια πολλά- «χαρτί και καλαμάρι». Το καλαμάρι, που απ’ αλλού ξεκίνησε κι άλλο κατέληξε να σημαίνει, παραπέμπει στο μελανοδοχείο, αυτό που κουβαλούσαν οι γραμματιζούμενοι Έλληνες που μας κατέβαιναν στην Κύπρο για να μας μάθουν γράμματα τον καιρό που μπαινοέβγαιναν εδώ μέσα οι διάφοροι κατακτητές. Οπότε, μάλλον κομπλιμάν είναι το «καλαμαράς» παρά προσβολή αγαπητοί μας καλαμαράδες. Ξεπεράστε το.

 

2. Οι καλαμαράδες, που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην Κύπρο, νομίζουν ότι προφέρουμε την Κύπρο ως «Τζύπρο». Και επιμένουν. Και χαριτολογώντας θα μας κάνουν αστειάκι σαν βρεθούμε στα μέρη τους: «Ω! Είστε από την Τζύπρον». «Ε, όι τζαι τζύπρος!» Δηλαδή εκτός απ’ το «Η σταυρωμένη τζύπρος μας» του λαιϊού μας ποιητή Παύλου Λιασίδη, το «Τζιύπρος μου, ανεράδα μου» σε στίχους Ανδρέα Γερολέμου και γενικότερα μιας παρέας που ανήκει πλέον στο πάνθεον της ιστορίας, ποιος στο καλό θα πει την Κύπρο, Τζύπρο. Έλεος παιδιά, μην μπλέκουμε τις διαλέκτους, στους Κρητικούς αυτά.

 

3. Οικονομική κρίση, κούρεμα, ΕΕΕ, ανεργία… όχι. Ό,τι και να γίνει, δεν πα να περνάμε τα πάνδεινα, ο καλαμαράς δεν θα πιστέψει ποτέ πως δεν είμαστε πλούσιοι. «Μια χαρά είστε στην Κύπρο», «Και βγήκατε απ’ το μνημόνιο και μπράβο σας», «Κάθε σπίτι και τρία αυτοκίνητα ε;». Κατεβαίνει Κύπρια στην Ερμού και πέφτει σύρμα στα καταστήματα. Περνάει παρέα Κυπρίων απ’ το κέντρο του πιο απομακρυσμένου χωριού Αύγουστο μήνα, τις ανοίγουν τις πόρτες να κοπιάσει. Και εννοείται ότι ο ultimate Έλληνας 60άρης ταξιτζής, θα πει την ατάκα «Πολύ χρήμα έπεσε στην Κύπρο μετά τον πόλεμο παιδιά, έτσι;». Αφορμές δώσαμε, το μυαλό μας το δείξαμε, τις εντυπώσεις τις προκαλέσαμε αλλά… περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Δεν είμαστε όλοι Ωνάσηδες στην θέση του Ωνάση μες την Τζύπρον. Τα πλείστα που βλέπεις μάλλον ανήκουν σε κάποια τράπεζα ή ήταν δώρο απ’ το εφάπαξ του πρώην δημόσιου υπάλληλου μπαμπά. Φινίτο πια.

 

4. Εξίσου πασέ είναι η άποψη πως μόλις ακούσει ο καλαμαράς κυπριακά, αν έχει πιει δυο ποτάκια και θέλει να σε προσεγγίσει με χαριτωμενιά θα αρχίσει να σου τραγουδά το «Εσ̌ε έβερεβε-νανά-βαραβα-στρον τζια ε-βερε-ν μιτσίν». Εννοείται πως το μόνο που θα καταφέρει να πεις και να ακούσεις είναι το «εσέβερεβε» και μετά ακολουθεί το ινστρουμένταλ κομμάτι. Κι όλα αυτά, επειδή η Άννα Βίσση αποφάσισε να το εντάξει σε κάποιες συναυλίες της και τραβάμε εμείς τώρα. Περιοριστείτε στο «Τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πού `ντα» που είναι και πιο επίκαιρο, παρόλο που αν ρωτήσεις 15άχρονο αν το ‘χει ξανακούσει το άσμα, βάζουμε ένα δεκάλιρο κάτω πως δεν θα το ξέρει. Βέρτη ακούνε κι εδώ τα παιδιά, μην τα συγχύζουμε.

 

5. Ένας απ’ τους μεγαλύτερους μύθους που διαιωνίζονται είναι πως οι Κυπραίοι μιλάμε άψογα αγγλικά. Κοίτα, φίλε καλαμαρά, το δίκιο σου το ΄χεις. Η Τζύπρος ως πρώην μέλος της Κοινοπολιτείας κάτι τσίμπησε από εγγλέζικα. Το ίδιο και οι μυριάδες που σπούδασαν στας Αγγλίας. Παρόλα αυτά μην πάρεις κι όρκο πως όλοι το χειρίζονται το αγγλικό ωσάν να είναι η μητρική τους γλώσσα. Αυτό θα το καταλάβεις αν συνοδεύσεις αππωμένο Κυπραίο σε ψώνια στο Harrods, που θα χρειαστεί να επαναλάβει με την -κατά τ’ άλλα άπταιστη- προφορά τρείς φορές την ερώτηση για να καταλάβει η βέρα εγγλέζα τι λέει. Ναι, το μιλάμε το αγγλικό αλλά μην το κάνεις κι εσύ θέμα κάθε που χρησιμοποιούμε 3 στις 10 λέξεις στην αγγλική στην ίδια πρόταση. Give us a break.