Που λέτε φίλοι μου, χτες αποφάσισα μετά από αρκετό καιρό να πάω και εγώ στο θέατρο.

Συγκεκριμένα στο θέατρο Ριάλτο στη Λεμεσό για να δω την παράσταση «Λεωφορείο ο Πόθος», σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη-Knutsen, με πρωταγωνίστρια την πολύ δημοφιλή και αγαπητή στο κοινό, Χριστίνα Παυλίδου.

Ένα κλασικό αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς.

Μια «must see» παράσταση όπως μου τόνισαν όλοι οι θεατρόφιλοι φίλοι μου.

Εγώ δεν θα σχολιάσω την παράσταση, δεν είμαι ειδικός, ένας απλός σινεφίλ είμαι και οι γνώσεις μου περί θεάτρου είναι αρκετά περιορισμένες, αν και λατρεύω τη μεταφορά του διάσημου έργου στον κινηματογράφο από τον Elia Kazan, με τους Vivien Leigh, Marlon Brando, Kim Hunter και Karl Malden να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας στους κεντρικούς ρόλους.

Η παράσταση ήταν «sold out» και η αίθουσα ασφυχτικά γεμάτη.

Που είναι το πρόβλημα τώρα θα μου πεις.

Το πρόβλημα δεν ήταν η παράσταση, αλλά οι θεατές.

Τουλάχιστον αυτοί που κάθονταν γύρω μου.

Έχω μια βάσιμη υποψία, ότι μεγάλη μερίδα του κοινού, δεν πήγε στο θέατρο για να δει τη Χριστίνα Παυλίδου να ενσαρκώνει στο σανίδι τον all time classic ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά. Ίσως και να μην ήξεραν καν ποιο έργο θα έβλεπαν…

Πήγαν στο θέατρο για να δουν την τηλεοπτική Χριστίνα Παυλίδου. Την «Αλίκη Κομνηνού» από τα «Δίδυμα Φεγγάρια».

 

Οι κυρίες στα πίσω καθίσματα αρχικά είχαν σοκαριστεί όταν ηθοποιοί της παράστασης βγήκαν πάνω στη σκηνή φορώντας μόνο με τα εσώρουχά τους! Σοκαριστικό εν έτει 2016, πράγματι...

Στη συνέχεια, τις ενόχλησε το γεγονός ότι συχνά-πυκνά οι ηθοποιοί άλλαζαν τα ρούχα τους μπροστά στα μάτια τους, και όχι πίσω στα καμαρίνια τους.

Δύο κυρίες στα πιο μπροστινά καθίσματα χαχάνιζαν και σχολιάζαν δυνατά, λες και έβλεπαν επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή...

Spoiler alert, όταν στο έργο αποκαλύπτεται ότι ο πρώην σύζυγος της Μπλανς, ήταν ομοφυλόφιλος, μια κυρία πίσω μου ξεστόμισε το θρυλικό: «Ου Παναγία μου!».

Μετά από λίγα λεπτά, χτύπησε το κινητό της, το οποίο φυσικά δεν είχε βάλει στο αθόρυβο (γιατί να το βάλει άλλωστε;). Όχι μόνο δεν το έκλεισε, αλλά το απάντησε κιόλας! «Είμαι θέατρο, έν μπορώ να μιλήσω» είπε χαρακτηριστικά. Αλλά δεν το έκλεισε, συνέχισε να μιλά. «Ναι, ναι, είμαι θέατρο όμως, εν να τα πούμε μετά κόρη».

Ένας άλλος κύριος πίσω μου, «typical Κυπραίος» που λέμε, είχε πολλές απορίες...

Απορία νούμερο 1: «Μα τούτην τη ‘μαύρη’ ίντα την έχουν συνέχεια πάνω στη σκηνή να τραγουδά;  Επέλλανέν μας» (Μήπως γιατί το έργο διαδραματίζεται στη Νέα Ορλεάνη; Λέω εγώ...)

Απορία νούμερο 2: «Μα που τον ηξέρω τούτον τον ηθοποιό;» (Νίκο Πουρσανίδη). «Σε έντα σειράν έπαιζε;»

Απορία νούμερο 3: «Μα πότε εν να κάμουν διάλειμμα;»

Απορία νούμερο 4: «Έντα τσιριλούν έτσι;»

Και έπειτα άρχισαν οι σχολιασμοί...

«Μα έντα κοιλιακούς έσιει η Χριστίνα Παυλίδου α!» (όντως!)

«Ρε μα ήταν ‘ππούστης’ ο πρώην άντρας της;»

Και ως γνήσιος Κυπραίος, άντρας πολλά βαρύς, όταν ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, τύφλα από το μεθύσι, αρχίζει να τα κάνει γυαλιά-καρφιά πάνω στη σκηνή, λέει το θεϊκό: «Έτσι μπράβο, δείξε τους ποιος εν ο αρσενικός».

Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν χτες στο «Λεωφορείο ο Πόθος» στο θέατρο Ριάλτο, με μία Χριστίνα Παυλίδου να βγάζει τα σώψυχά της πάνω στη σκηνή και το κοινό να περιμένει να περάσει το «Λεωφορείο Παγκράτι-Κολιάτσου»...