Η γυναίκα του χθες, του σήμερα και του αύριο καλείται καθημερινά να φορέσει χίλια διαφορετικά κοστούμια, και να υποδυθεί ρόλους που (με ή χωρίς εισαγωγικά) επιβάλλει η κοινωνία. Να είναι τρυφερή, να είναι δυναμική, να είναι ελκυστική, να είναι σκληρή, να είναι υποτακτική…
Τι θα γινόταν όμως αν σήμερα, που γιορτάζει η Γυναίκα, σας ανακοινώναμε ότι μπορείτε να ζητήσετε ότι πιο παράξενο και περίεργο θέλετε ή ότι μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε, όπως το θέλετε, χωρίς κανένας να σας κρίνει και να σχολιάσει.
8 γυναίκες της διπλανής πόρτας απαντούν πώς θα ήταν για αυτές η ιδανική «Ημέρα της Γυναίκας». Είναι ωραίο που απαντήσεις είναι τόσο ετερόκλητες, δεν είναι;
Από την ομάδα της CITY
«Φαγητό χωρίς θερμίδες και αναγνώριση της δουλειάς μου…»
Νεφέλη, 30 ετών, δημοσιογράφος
«Μια μέρα...δική ΜΟΥ, αυτό νομίζω είναι και το βασικό ζητούμενο για όλες μας. Η ιδανική μέρα της γυναίκας, για μένα, θα περιελάμβανε την απόλυτη αναγνώριση της δουλειάς μου από τα αφεντικά μου, σε τέτοιο βαθμό που θα συνοδευόταν με μια έστω συμβολική αύξηση και το υπόλοιπο της μέρας ρεπό.
Στο σπίτι, να μη με περιμένει τίποτα και κανένας. Ούτε δουλειές, ούτε υποχρεώσεις ούτε τίποτα! Βασίλισσα για μια μέρα... Και τη νύχτα. Ακριβώς το ίδιο.
Γουρούνιασμα με αγαπημένες σειρές και ταινίες, χωρίς να χρειάζεται να ανταγωνίζομαι για το τηλεκοντρόλ ή να συμβιβάζομαι με το τι θα δείχνει η τηλεόραση. Και εννοείται όλο αυτό χωρίς θερμιδικές επιβαρύνσεις...»
«Ασταμάτητο shopping therapy, με λεφτά άλλου»
Στέλλα, 27, φαρμακοποιός
«Θα μπορούσα να σου πω διάφορα, αυτό που μπορώ να σκεφτώ τώρα όμως είναι ότι ιδανικά θα ήθελα να έρθει κάποιος και να μου κάνει δώρο μια κάρτα χωρίς όριο και να μου πει κάνε την ότι θέλεις. Εννοείται πώς θα περνούσα όλη μέρα στα καταστήματα, ψωνίζοντας ασταμάτητα»
«Χρόνο για μένα, αυτό θα ήθελα»
Άντρη, 43, γραμματέας
«Είμαι μητέρα 3 παιδιών και με ένα σύζυγο που λείπει πολλές ώρες λόγω δουλειάς. Αυτό που έχω ανάγκη είναι λίγο χρόνο για μένα. Θα ήθελα να λείπουν όλοι από το σπίτι, να κατεβάσω κινητά και σταθερά, να γεμίσω την μπανιέρα, να βάλω την αγαπημένη μου μουσική και ένα μπουκάλι κρασί και να μη μιλήσω σε κανέναν για ώρες… Ίσως ακούγεται απλό, αλλά σίγουρα δεν είναι»
«Να νοιώσω σαν σταρ του Hollywood»
Έλενα, 32, λογίστρια
«Αυτό που ονειρεύομαι χρόνια τώρα, είναι να είμαι σε μια σουίτα ξενοδοχείου δίπλα στη θάλασσα και ενώ εγώ απολαμβάνω το ποτό μου, θα μου φτιάχνουνε τα νύχια, τα μαλλιά, θα διαλέγουν ρούχα για εμένα, θα με χτενίζουν και τελικά, θα βγω θεά στους δρόμους»
«Ένα καθαρό σπίτι»
Ρένα, 28, νοσηλεύτρια
«Αλήθεια, δεν ξέρω από πότε έχω να δω το σπίτι μου τακτοποιημένο, χωρίς παιχνίδια και ρούχα στο πάτωμα. Την ημέρα της γυναίκας (και όχι μόνο), θα ήθελα να ανοίξω την πόρτα και να είναι όλα στην εντέλεια και εγώ να ξαπλώσω στον καναπέ και απλά να χαζεύω γύρω»
«Πραγματική, αληθινή ισότητα»
Ιωάννα, 32, δικηγόρος
«Ιδανικά θα ήθελα να ισχύει δια παντός και όχι μόνο για μια μέρα, αλλά αυτό που μου λείπει και θεωρώ ό,τι θέλω να δω είναι να μας αντιμετωπίζουν το ίδιο όπως τους άντρες συναδέλφους μας, χωρίς διακρίσεις και χωρίς να χρειάζεται να κάνω διπλάσια δουλειά για να αποδείξω ότι αξίζω όσα έχω. Να έχω δικαίωμα να είμαι κουρασμένη και ταλαιπωρημένη, χωρίς να κριθώ αρνητικά για αυτό»
«Μια μέρα χωρίς κυτταρίτιδα»
Τάσια, 52, ιδιωτική υπάλληλος
«Πόσο τέλειο θα ήταν αν έστω για μια ημέρα εξαφανιζόταν από όλες τις γυναίκες η κυτταρίτιδα, τα ψωμάκια, τα σημάδια, οι ραγάδες και όλα εκείνα που μας δημιουργούν συμπλέγματα και κακή εικόνα για τον εαυτό μας»
«Ιδανικά για αυτή τη μέρα να είχαμε όλες άδεια από τη δουλειά»
Καρολίνα, 25, δημοσιογράφος
«Αν μπορούσα να ζητήσω κάτι, θα ήταν να ζούσαμε σε μια κοινωνία όπου αυτή η ημέρα θα σήμαινε υποχρεωτική άδεια για όλες τις γυναίκες, ως αναγνώριση της προσφοράς μας.
Δεν θα έκανα κάτι εξεζητημένο. Σίγουρα θα ξυπνούσα αργά και μετά θα ξεκινούσα τη μέρα μου με ένα καφέ μαζί με τις φίλες μου και ίσως αργότερα μια εκδρομή με αγαπημένους ανθρώπους ή θα περνούσα χρόνο σε κάποιο σπα αφού λόγω της ημέρας οι τιμές θα ήταν αισθητά μειωμένες! Γενικά όμως θα έψαχνα την ηρεμία!»
Πηγή φωτογραφίας: Retrocyprus (Λεμεσός, Oriental Bazaar, 1968)
