Για τον Γιάννη Τουμαζή, το Los Angeles ήταν ένας παιδικός στόχος που κατάφερε να εκπληρώσει και προς το παρόν του βγαίνει σε πολύ καλό. Μια διαδρομή που ξεκίνησε από τη Λεμεσό, έκανε μια στάση στο Λονδίνο και στην πορεία τον οδήγησε στο Los Angeles, όπου όπως ο ίδιος λέει του ταιριάζει γάντι.



«Μετά από 3 χρόνια εργασίας στο Λονδίνο, ένοιωθα έντονα την ανάγκη να φύγω, δεν με κάλυπτε τίποτα εκεί. Ένας βασικός λόγος, ήταν και η ενασχόληση μου με το beach tennis, άθλημα το οποίο δεν ευνοείται από τον καιρό της Αγγλίας. 

Το Los Angeles προέκυψε τυχαία, μετά από πρόσκληση που δέχτηκα από την εταιρεία που εργαζόμουν την περίοδο εκείνη, για μετάθεση στο εκεί παράρτημα. 14 Μαΐου, πάτησα για πρώτη φορά στην πόλη των αγγέλων και νομίζω πώς ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ στη ζωή μου.

Ξέρεις, είναι δύσκολο να ζεις τόσο μακριά από τον τόπο σου, και δεν εννοώ μόνο την πραγματική απόσταση, αλλά κυρίως την κοινωνική απόσταση.

Όλα είναι διαφορετικά, όλα και αυτό δεν είναι πάντα για καλό. Αλλά θεωρώ πώς αξίζει να το προσπαθήσεις, έστω και αν είναι για λίγο. 

Όπως είπα εκεί βρέθηκα να δουλεύω ως επιμετρητής ποσοτήτων, σε μια πολυεθνική εταιρεία -αυτό δηλαδή που είχα σπουδάσει -παράλληλα εντάχθηκα σε διάφορες ομάδες beach tennis, άθλημα με το οποίο ασχολούμαι επαγγελματικά για χρόνια και σιγά σιγά άρχισα να χτίζω τη ζωή μου.

 

Η μέρα μου ξεκινά γύρω στις 6, αφού κάθε πρωί πάω για προπόνηση στην παραλία Hermosa, απίστευτο το αίσθημα ηρεμία εκείνες τις ώρες, με μόνο «θόρυβο» τον ήχο των κυμάτων. Οι αποστάσεις είναι αρκετά μεγάλες, ενώ τα δημόσια μέσα μεταφοράς περιορίζονται στα λεωφορεία, τα οποία δεν είναι και ιδιαίτερα αξιόπιστα, άρα σχεδόν επιβάλλεται η χρήση ιδιωτικού αυτοκινήτου και αυτό είναι πρόβλημα για κάποιον που μόλις έχει μετακομίσει εκεί.

Δουλειά ξεκινάω στις 10, όπως και οι περισσότεροι εδώ, αλλά σχεδόν ποτέ δεν ξέρεις πότε θα φύγεις από το γραφείο. Αυτή τη περίοδο μάλιστα, ασχολούμαι με την επέκταση του αεροδρομίου στη Hawaii, κάτι το οποίο με κρατάει μέχρι πολύ αργά στη δουλειά. 

 

Στην Αμερική έχουν πολύ στην κουλτούρα τους το Happy Hour, όπου το ακολουθούν πολλά εστιατόρια και μπαρ, με πολύ καλές τιμές και προσφορές κι εσύ έχεις πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό σε εξαιρετικά deals. Επίσης στην Καλιφόρνια παίζει πολύ και το έθιμο των Tacos Tuesdays, απίστευτες προσφορές στα τάκος. 

Οι μέρες γενικά είναι πολύ γεμάτες και έντονες, αλλά σίγουρα πολύ πιο χαλαρά από αυτές στη Νέα Υόρκη, για παράδειγμα. Υπάρχει ισορροπία, αυτό είναι που έχω καταλάβει όσο καιρό ζω εδώ.  Παρόλο που οι ρυθμοί είναι έντονοι και εξαντλητικοί, αν θες μπορείς να συνδυάσεις τα πάντα.

 

Εγώ κατάφερα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να ρυθμίσω με τέτοιο τρόπο την καθημερινότητα μου, εντάσσοντας μέσα τον αθλητισμό, την αγάπη μου για την φωτογραφία, την κοινωνική μου ζωή αλλά και τη δουλειά μου χωρίς να νοιώθω πίεση και άγχος για να προλάβω κάτι. 

Σ’ αυτό βέβαια βοηθούν πολύ και οι καιρικές συνθήκες, οι οποίες δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για να έχεις ένα σταθερό πρόγραμμα χωρίς μεταβολές λόγω έντονων βροχοπτώσεων ή άλλων φυσικών φαινομένων. 

Ένα άλλο στοιχείο που με έχει εντυπωσιάσει, είναι οι έμφυτη ευγένεια των ντόπιων. Δεν ένοιωσα ότι είμαι ξένος, ούτε ότι διαφέρω απ’ αυτούς. Είναι τόσο θετικοί ως άνθρωποι και φιλικοί που σε κάνουν να νοιώσεις πολύ γρήγορα ότι ανήκεις εδώ. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι σχεδόν όλοι όσοι βρίσκονται εδώ, κάποτε ήρθαν από κάπου αλλού για να αρπάξουν την ευκαιρία που τους αναλογεί, έτσι είναι πιο δεχτικοί στις καινούργιες αφίξεις.

 

Δεν ξέρουν την Κύπρο, τουλάχιστον οι περισσότεροι, αλλά θέλουν να μάθουν. Όταν γνωρίζω ανθρώπους και με ρωτάνε από πού είμαι η κλασσική ατάκα που λέω, είναι ένα νησί της Ελλάδας. Στην πορεία όμως του εξηγώ την ιστορία μας, τους δείχνω φωτογραφίες και δείχνουν ενδιαφέρον για την κουλτούρα μας, για τα ήθη και τα έθιμα μας. Αυτό δεν το είχα βρει ποτέ στο Λονδίνο. 

Μπορεί η Αμερική να θεωρείται η γη των ελευθεριών, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. 

Υπάρχουν πολλές απαγορεύσεις και νόμοι που όταν προέρχεσαι από μια χώρα όπως η Κύπρος, δεν είναι εύκολο να το αφομοιώσεις όλο αυτό. 

Για παράδειγμα, απαγορεύεται το να αράξεις στην παραλία με φίλους και να πιείς μια μπύρα, ενώ απαγορεύεται επίσης και το να βρίσκεσαι στις παραλίες μετά τις 22:00 το βράδυ. 

Όλοι όταν τους λέω ότι μένω στο L.A, αμέσως φαντάζονται πώς όλα είναι σαν χολυγουντιανή ταινία. Ζώντας εδώ διαπιστώνεις πώς το Hollywood αντιπροσωπεύει περισσότερο μια ιδέα παρά την ίδια την τοποθεσία. Αν για παράδειγμα βρεθείς στη λεωφόρο με τα αστέρια (Walk of Fame), θα διαπιστώσεις ότι παράλληλα με τα αστέρια, δεξιά και αριστερά στο δρόμο, υπάρχουν άστεγοι που κοιμούνται σε κούτες και σκουπίδια παντού.

 

Βέβαια, επειδή είναι η πόλη των αστεριών, είναι συχνό φαινόμενο να συναντάς ηθοποιούς του Hollywood, παντού. Στην παραλία, σε εστιατόρια, στο δρόμο, αλλά είναι τόσο χαλαροί και cool, που μπορεί να περάσουν εντελώς απαρατήρητοι. 

Προσωπικά με ενοχλούν οι αποστάσεις -είναι τεράστιες ενώ η κίνηση στους δρόμους είναι ατελείωτη. Για μια απόσταση 30 km μπορεί να χρειαστείς μιάμιση ώρα για να την καλύψεις. Πρέπει να υπολογίσεις καθημερινά ότι για να πας και για να επιστρέψεις από τη δουλειά στο σπίτι, θα χρειαστείς ένα 3ώρο γεμάτο. 

Η Καλιφόρνια όμως είναι πανέμορφη πολιτεία, και συνδυάζει χρυσές αμμουδιές, λίμνες, αλλά και χιονισμένα βουνά, που σε αποζημιώνουν αν βρεθείς στο δρόμο για πολλές ώρες. 

Κατά καιρούς με ρωτάνε πολλοί, αν αξίζει να το δοκιμάσουν. Πιστεύω πώς αξίζει να δοκιμάσεις οτιδήποτε σε ωθεί στα όρια σου, γιατί μόνο τότε διαπιστώνεις ότι μπορείς να φτάσεις πολύ πιο μακριά.

Προσωπικά ο χειρότερος μου εφιάλτης, είναι να πω κάποτε «Τι θα γινόταν ΑΝ», άρα γιατί όχι... Το πιο κακό που μπορεί να συμβεί, είναι να αποκτήσεις ακόμα μια εμπειρία στη ζωή σου».