Η CITY θυμάται 3 διαφορετικές ιστορίες που συνδέουν την Κύπρο με τη Βασίλισσα Ελισάβετ.

Το λευκαρίτικο κέντημα που δεν δέχτηκε ποτέ

Το 1952, μια ομάδα γυναικών από τα Λεύκαρα έφτιαξαν ένα πανέμορφο λευκαρίτικο τραπεζομάντηλο, το οποίο μέσω κεντηματεμπόρων το έστειλαν στη Βασίλισσα Ελισάβετ με αφορμή την ενθρόνισή της.

«Το σχέδιο που βλέπετε σε τούτο το τραπεζομάντηλο είναι κοπτό και ονομάζεται ‘ποταμός’» μας ενημερώνει. «Πρέπει να είσαι μαθηματικός για να βγάλεις το σχέδιο αυτό, αφού είναι γεωμετρικό και έτσι δεν έχεις περιθώριο λάθους», εξιστορεί η κυρία Ευδοκία στην City Free Press. 

Για την ιστορία να πούμε πως, το συγκεκριμένο δώρο, η Ελισάβετ δεν το δέχτηκε, αλλά και πως σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο των Λευκάρων.

Η επίσκεψη στην Κύπρο, οι διαμαρτυρίες και τα αυγά

Στις 13 Οκτωβρίου του 1993 η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ βρέθηκε στην Κύπρο στο πλαίσιο της 29ης Συνόδου Κορυφής της Κοινοπολιτείας.

Κατά τη διάρκεια της 7ήμερης επίσημης επίσκεψής της, η Κυπριακή Δημοκρατία είχε ανακοινώσει πώς θα παρέδιδαν στην Βασίλισσα, τα χρυσά κλειδιά της Λευκωσίας και της Λεμεσού.

Η απόφαση αυτή, αλλά και οι προετοιμασίες που γίνονταν για να τιμήσουν τη βασίλισσα, φαίνεται να εξόργισαν μερίδα πολιτών οι οποίοι κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης του χρυσού κλειδιού της πόλης της Λευκωσίας, εμφανίστηκαν στην πλατεία Ελευθερίας με πανό και πλακάτ που έγραφαν τη φράση «Killer Queen». Αιτία οι απαγχονισμοί και οι δολοφονίες που έγιναν από τους Άγγλους αποικιοκράτες, την περίοδο του Απελευθερωτικού Αγώνα 55-59, αλλά και η στάση που τήρησε η Αγγλία την περίοδο της τουρκικής εισβολής.

Αυτό όμως που σημάδεψε την συγκεκριμένη επίσκεψη ήταν, όταν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, ένας εκ των διαδηλωτών βγήκε μπροστά φωνάζοντας και πετώντας αυγά, με στόχο την Βασίλισσα.

Η βασιλική χάρη που δεν έφτασε ποτέ στην ώρα της (;)

«Ήτο τόση ή βία του, ώστε νά διάταξη τήν έκτέλεσίν του προ τού μεσονυκτίου, ένώ όλους τούς προηγουμένους τούς έξετέλεσαν κατά τάς πρώτας πρωϊνάς ώρας, διότι ήθελε νά προλάβη μή τυχόν και ήρχετο χάρις άπό τήν Βασίλισσαν, διότι δλοι αυτό έπεριμένα μεν. Λέγεται δτι εδόθη ή χάρις, ήτο δμως άργά, αν πράγματι εδόθη. Τό απόγευμα τής 13ης Μαρτίου ό διοργανωτής τών εκτελέσεων κ. Λκκερ μέ ενημέρωσε περί τής εκτελέσεως τού Παλληκαρίδη και ότι έπρεπε ώς συνήθως νά παραμείνω στάς Φύλακας». 

Κάπως έτσι θυμάται τα γεγονότα ο Ιερέας Παπάντωνης Ερωτοκρίτου, ο οποίος ήταν αυτός που κοινώνησε τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη, λίγο πριν οδηγηθεί στην αγχόνη.

Ένα μελανό σημείο για το οποίο, ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα του τι πραγματικά συνέβη, αφού πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως η Βασίλισσα αρνήθηκε κατηγορηματικά να δώσει χάρη στους νέους αγωνιστές που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο το 1957, οδηγώντας με την αναλγησία της τον Παλληκαρίδη, αλλά και τους υπόλοιπους αγωνιστές, στην αγχόνη.