Στη σύντομη συνάντηση που είχα με την Εύα Κουμαριανού, λίγες μόνο ώρες πριν τις παραστάσεις στην Κύπρο, κάπως έτσι περιγράφει (σε 3 γραμμές) η γνωστή Ελληνίδα trans performer την πολυτάραχη ζωή της και κατ’ επέκταση την παράσταση «Την Λένε Εύα», του Αντώνη Μποσκοίτη, όπου ενσαρκώνει τον ίδιο της τον εαυτό.

 

Τι ιδιαίτερο έχει η ζωή σου έτσι ώστε να γίνει θεατρικό έργο;

Στην ουσία, η βιογραφία μου είναι η καταγραφή μιας εποχής που περιλαμβάνει μέσα τα καλλιτεχνικά, περιλαμβάνει κάποιες πολύ δύσκολες καταστάσεις όπως είναι το πεζοδρόμιο, τις «Κούκλες» και γενικά, όλα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη ζωή μου. Η απόπειρα βιασμού από το δάσκαλο, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, το φλερτ με το thrash (στην τηλεόραση), οι «Κούκλες», η φυλακή και η δεύτερη απόπειρα βιασμού… Όλα αυτά είναι το στοιχεία της προσωπικότητάς μου.

Τι κέρδισες μέσω αυτής της διαδικασίας με το θέατρο; Ήταν λυτρωτικό για σένα;

Λυτρωτικό ήταν σίγουρα αφού, από τη μια ήταν σαν μια ψυχανάλυση ενώ από την άλλη, κέρδισα τον σεβασμό του κόσμου. Ο κόσμος άρχισε να με βλέπει με άλλο μάτι. Τόσα χρόνια με έβλεπαν από μια άλλη γωνία, περίεργη. Τώρα, με βλέπουν ευθεία, με αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά, με σεβασμό.

 

Οπότε, θεωρείς ότι αυτή η συνεργασία με τον Αντώνη Μποσκοΐτη και το ότι προέκυψε ένα έργο για το θέατρο, ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει για να μπούμε κάποια πράγματα στη θέση τους;

Ο Αντώνης κατέγραψε τη ζωή μου σε μία συνέντευξη το 2011 για ένα γκέι έντυπο, το Faqazine, που κυκλοφορούσε μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας και κάποια στιγμή, τον περασμένο Νοέμβριο, με συνάντησε και μου λέει: «Θέλεις να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη, θεατρικό μονόλογο; Το έχω έτοιμο». Η ζωή μου η ίδια προσφερόταν, θεωρώ, για να γίνει ένας θεατρικός μονόλογος, αφού το υλικό ήταν πλούσιο. Οπότε, συμφώνησα και μέσα σε 1-2 μήνες είχε στηθεί το όλο πράγμα. Με καθημερινές 5ώρες πρόβες, για πολύ καιρό, μέχρι να κάνουμε πρεμιέρα τέλη Ιανουαρίου.

Παλιά, υπήρχε το κράξιμο. Πλέον δεν ισχύει. Ντάξει, άμα δούνε καμιά κραυγαλέα ή καμιά «τρελή φτερού», βέβαια, κι εγώ θα την κοιτάξω περίεργα. Όπως αντίστοιχα θα κοιτάξεις, όμως, και έναν straight ή μια κοπέλα που έχει περίεργη εμφάνιση…

Τι έχει αλλάξει από την παράσταση και έπειτα;

Έχω καταλαγιάσει, έχω ηρεμήσει πάρα, πάρα πολύ. Και αυτό συνέβη κυρίως μετά τις πρόβες. Μετά από αυτό βλέπω ότι έχω αποκτήσει και μια άλλη αποδοχή. Έρχονται άνθρωποι του θεάτρου και της τέχνης και το βλέπουνε… Έχω μιλήσει με ανθρώπους που, άμα μου το έλεγες πριν ένα χρόνο, ούτε καν θα περνούσε από το μυαλό μου ότι μπορεί να συνέβαινε. Με την Πλάτωνος, με τον Νταλάρα... Στην πρεμιέρα ήρθε η αφρόκρεμα του τραγουδιού, ο Νταλάρας, η Αφροδίτη Μάνου, η Γαλάνη, ήρθε η Λάσκαρη…

Μέχρι πότε σκοπεύεις να κάνει αυτό που κάνεις στο αθηναϊκό μπαρ «Κούκλες»;

Είμαι 62 τώρα, μέχρι τα 75 μου πιστεύω πως θα το κάνω, αν αντέχω. Και παραπάνω. Ένας που είχαμε, ήτανε 85 χρονών και έκανε σόου. Το πόδι του πήγαινε εκεί πάνω. Βέβαια, δεν άκουγε και ήταν με μπαταρία. Καμιά φορά τέλειωνε η μπαταρία, οπότε την ώρα του πλεϊμπάκ χόρευε και όταν ήταν η μουσική, αυτός έκανε το πλεϊμπάκ… (γέλια)

Μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξή της στους Πρωταγωνιστές:

Έχεις μετανιώσει για πράγματα που δεν έκανες στη ζωή σου;

Που δεν κουμαντάρισα τα οικονομικά μου, δεν μπόρεσα να κρατήσω λεφτά και να πάρω ένα σπίτι. Αν ρθείτε να δείτε την παράσταση, αυτό και άλλα παρόμοια ερωτήματα παίρνουν απαντήσεις. Τι δεν έχω κάνει, τι θα ήθελα να είχα κάνει για να μην είμαι σήμερα σε μια τρώγλη… «Θα μπορούσα να έχω μια δική μου γκαρσονιέρα και να έχω το κεφάλι μου μέσα και να είμαι ήσυχη». Κάπως έτσι το περιγράφω στο έργο.

Εύα, ιδανικά θα ήθελες να καταφέρεις να περνάς απαρατήρητη;

Και να θέλω περάσω απαρατήρητη, δεν μπορώ, διότι είμαι τόσο αναγνωρίσιμο άτομο στην Ελλάδα. Όχι όμως με την έννοια ότι βιώνω bullying. Παλιά, την τότε εποχή, υπήρχε αυτό το κράξιμο. Πλέον δεν ισχύει. Ντάξει, άμα δούνε καμιά κραυγαλέα ή καμιά «τρελή φτερού», βέβαια, κι εγώ θα την κοιτάξω περίεργα. Όπως αντίστοιχα θα κοιτάξεις όμως και έναν straight ή μια κοπέλα που έχει περίεργη εμφάνιση…

Τόσα χρόνια με έβλεπαν από μια άλλη γωνία, περίεργη. Τώρα, με βλέπουν ευθεία, με αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά, με σεβασμό.

Τι θα συμβούλευες τα τρανς άτομα, μια και το κεντρικό μήνυμα της φετινής πορείας είναι το «TransForm your Mind»;

Θα τους συμβούλευα να είναι μακριά από ναρκωτικά, να είναι, όσο πιο πολύ μπορούνε, μαζί με την οικογένειά τους, και το ίδιο η οικογένειά τους να είναι μαζί τους, να κάνουμε οικονομία με τα λεφτά και να προσέχουνε την υγειά τους.

Η δικιά σου οικογένεια ποια είναι;

Δεν έχω οικογένεια. Η οικογένειά μου είναι εδώ (δείχνει τον Αντώνη), οι «Κούκλες» και το ζωάκι μου, ο Καίσσαράς μου.

Στην Κύπρο θα δοθούν τρεις παραστάσεις, 17 & 18 Μαΐου στις Αποθήκες του ΘΟΚ (Λατσιά), και στο Παλιό Ξυδάδικο στη Λεμεσό στις 19 Μαΐου.

Μάθε περισσότερα για την παράσταση ΕΔΩ.

* Το θεατρικό έργο εντάσσεται στο πλαίσιο του 3ου Cyprus Pride 2016, το οποίο, φέτος, ως γνωστό είναι αφιερωμένο στα trans άτομα. Τόσο η ίδια η Εύα Κουμαριανού όσο και ο Αντώνης Μποσκοΐτης ευχαριστούν την Accept - LGBT Cyprus για την πρόσκληση.

Διάβασε επίσης: «Ουσιαστικά, δεν υπάρχουμε» [Δύο τρανς αγόρια από Κύπρο μιλούν στην κάμερα της CITY]