Αφού με κοιτάζει λίγο περίεργα, μου λέει πως δεν είναι εύκολο για κάποιον που δεν είναι της δουλειάς να ξεχωρίσει το καλό καρπούζι.

«Μα γι’ αυτό ακριβώς σας ρωτάω. Επειδή δεν είμαι της δουλειάς».

«Λοιπόν, άκου να δεις» μου λέει και ξεκινάει να απαριθμεί μερικά χρήσιμα tips:

1)    Αρχικά, πρέπει να δεις την άσπρη γραμμή πάνω στο καρπούζι. Όσο πιο άσπρη, τόσο πιο καλά ψημένο είναι.

2)    Επίσης, το καρπούζι δεν πρέπει να είναι γυαλιστό, δεν πρέπει να έχει γυαλάδα, πρέπει να είναι «ζοφό», να είναι matte.

3)    Από το κοτσάνι επίσης μπορείς να δεις κατά πόσο είναι φρεσκοκομμένο.

4)    Με το κτύπημα, μπορείς επίσης να καταλάβεις κατά πόσο είναι κούφιο ή όχι.

5)    Πέρσι, ένας άλλος «παττιχάρης» που κάναμε συνέντευξη, μας είχε πει ότι ένας ακόμα τρόπος να καταλάβεις το καλό καρπούζι είναι γδέρνοντάς το με το νύχι σου. Αν φύγει η φλούδα φύγει, τότε σημαίνει πως είναι καλό.

Μια τεχνική που δεν συστήνεται πάντως σε περιπτώσεις όπου το νύχι είναι σιλικόνη, για ευνόητους λόγους.

 

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, θα λέγαμε εμείς, είναι να έχεις εμπιστοσύνη σε αυτόν που θα σου το πουλήσει. Χαριτολογώντας θα λέγαμε πως, είτε καρπούζια πουλάει ο άλλος είτε πολυκατοικίες, αν θέλει να σε ξεγελάσει μπορεί να το κάνει.

Η κυρία Κατερίνα, πάντως, από το Καπούτι της Μόρφου, η οποία απ’ ότι μας είπε κάνει αυτή τη δουλειά εδώ και πολλά χρόνια, και σωστή φαίνεται να είναι απέναντι στους πελάτες της και ξηγημένης. Το καρπούζι που μου έδωσε ήταν λουκούμι!

Θα την βρεις στον Παρισινό, λίγο πριν τα φώτα του Cineplex όπως έρχεσαι από Λευκωσία.