Ο Απόστολος Σάββα στα 28 του, κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να χορέψει σε μεγάλες σκηνές και show, κερδίζοντας εμπειρίες και συνεργασίες που πολλοί θα ζήλευαν. 

Μια διαδρομή με πολλά σκαμπανεβάσματα και θυσίες, που όμως απέδωσε καρπούς και τώρα ο ίδιος ζει το όνειρο. 

Από τη Λεμεσό, βρέθηκε στο Μακάο να είναι μέλος της ομάδας του Franco Dragone και απ’ εκεί σε Ασία και Ευρώπη. Αυστηρός με τον εαυτό του, δεν χαρίζεται και δεν χαρίζει, δουλεύει πολύ, προπονείται σκληρά, γελάει δυνατά και διασκεδάζει με την ψυχή του. 

Ο Απόστολος Σάββα μιλάει στη CITY για την μέχρι σήμερα πορεία του, τις δυσκολίες που βίωσε, τον χλευασμό, αλλά και την καταξίωση.

 

Από την Κύπρο στην Ελλάδα και έπειτα σε ολόκληρο τον κόσμο. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό το χορευτικό ταξίδι;

Ένα ταξίδι που ξεκίνησε από μια ευκαιρία που μου έδωσε ο τότε δάσκαλος και καλός μου φίλος Λούκας Κοσμίδης, την περίοδο που φοιτούσα στο Univercity of Nicosia. 

Ο Λούκας βρισκόταν στην Ελλάδα μετά τη νίκη του στο talent show «So you think you can dance» και είχε κλείσει στο team της Δέσποινας Βανδή για όλη τη σεζόν. Ήταν τότε που με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε αν ήθελα να ενταχθώ κι εγώ στην ομάδα με συμβόλαιο ενός έτους. 

Μια μοναδική ευκαιρία που δεν μπορούσα να αρνηθώ, παρόλο που εκείνη την περίοδο είχα μόλις αρχίσει τη φοίτηση μου στο University of Nicosia. Μια χρονιά γεμάτη εμπειρίες και γνώσεις. 

Η συνεργασία με την Δέσποινα Βανδή ήταν εξαιρετική, ενώ μέσα από αυτό, μας δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία να βρεθούμε στο opening act στη συναυλία της Beyoncé στην Αθήνα, μαζί με NIVO και Professional Sinners. Στο μεταξύ ως ομάδα συμμετείχαμε και σε 3 video clips, σε τραγούδια του Νίκου Γκάνου, Κώστα Μαρτάκη και Μαρίας Ιακώβου.  

Για να καταλάβεις, θυμάμαι την αστυνομία να μας κάνει κάθε τρεις και λίγο έλεγχο για ναρκωτικά και ουσίες εξ αιτίας της εμφάνισης μας, την ίδια στιγμή που εμείς λόγω φυσικής κατάστασης δεν πίναμε ούτε καν αλκοόλ.

Ένας πραγματικά γεμάτος χρόνος. Τι ακολούθησε μετά από αυτό;

Μετά τη λήξη του συμβολαίου μου επέστρεψα πίσω στην Κύπρο, για να συμμετάσχω στο GET ON STAGE 2, όπου και κατέκτησα τη 3η θέση. 

Η συγκεκριμένη συμμετοχή, με οδήγησε σε νέα είδη και στυλ χορού, κάτι που μου άνοιξε νέους ορίζοντες και προοπτικές. Ήταν τότε που άρχισα να κάνω αιτήσεις σε αναγνωρισμένα κολέγια του εξωτερικού που διδάσκουν αποκλειστικά χορό. 

Τελικά δέχτηκα την υποτροφία στο Bird College και έφυγα για σπουδές. Και πάλι όμως η ζωή μου, ανατράπηκε αφού στο τελευταίο έτος των σπουδών μου, αφού μετά από μια audition που είχα κάνει δέχτηκα επαγγελματική πρόταση να ενταχθώ στην ομάδα του διάσημου Franco Dragone, ένας εκ των ιδρυτών του CIRCUE DU SOLEIL. 

Η συγκεκριμένη παράσταση ονομαζόταν Taboo και η βάση του ήταν στο Macao στην Κίνα. Έμεινα 2 χρόνια εκεί και συμμετείχα σε 3 διαφορετικά show. Ήταν κάτι μοναδικό.

 

Πώς ήταν η συνεργασία με έναν τόσο μεγάλο καλλιτέχνη;

Νομίζω τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν όλο αυτό που βίωσα. Τα shows που δημιουργεί ο Dragone από το μηδέν είναι απίστευτα. Ακροβάτες, κλόουν και χορευτές από όλες τις γωνιές του κόσμου γίνονται ένα και δημιουργούν κάτι το ανεπανάληπτο.



Όταν πρωτοξεκινούσες στην Κύπρο να χορεύεις τα συγκεκριμένα είδη χορού, ποιες ήταν οι αντιδράσεις;

Δύσκολα… Η hip hop κουλτούρα ήταν πολύ εκτός από την κυπριακή πραγματικότητα και αυτό με έκανε να μοιάζω σαν ξένο σώμα και να με αντιμετωπίζουν ως ένα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν πηγαίναμε στα στέκια της περιοχής να χορέψουμε (που υπήρχαν κυρίως ελληνάδικα), μας έριχναν παγάκια και τσιγάρα, φωνάζοντας μας κοροϊδευτικά 50cent, Eminen ή ραπάες για να μας υποτιμήσουν. 

Η αγάπη μας όμως για όλη αυτή την κουλτούρα ήταν τόσο μεγάλη, που κλείναμε τ’ αυτιά μας και κάναμε αυτό που γουστάραμε. 



Να υποθέσω ότι τα πράγματα γίνονταν χειρότερα και λόγω της εμφάνισης σας;

Αυτό και αν ήταν πρόβλημα. Λόγω ηλικίας αν θέλεις και λόγω της αγάπης που είχαμε για την hip hop, όλη η παρέα μου αντιγράφαμε ότι βλέπαμε στα hip hop videos της εποχής. Μακριές μπλούζες μέχρι το γόνατα, τεράστια jeans, αλυσίδες και σκουλαρίκια κλπ. Αυτό όλο το στυλ, ήταν πολύ εκτός από την εποχή και ενοχλούσε.

Για να καταλάβεις, θυμάμαι την αστυνομία να μας κάνει κάθε τρεις και λίγο έλεγχο για ναρκωτικά και ουσίες εξ αιτίας της εμφάνισης μας, την ίδια στιγμή που εμείς λόγω φυσικής κατάστασης δεν πίναμε ούτε καν αλκοόλ.

 

Δεν είσαι καν 30 και έχεις κάνει συνεργασίες σε όλο τον κόσμο. Πώς σε αντιμετωπίζουν εκεί και πόσο πιο επαγγελματικά είναι τα πράγματα;

Είναι μοναδική εμπειρία να ταξιδεύεις τον κόσμο χορεύοντας, αλλά νοιώθω πώς είμαι ακόμα στην αρχή. Αυτό που κατάλαβα πάντως με τις συνεργασίες που έκανα μέχρι στιγμής, είναι ότι σου συμπεριφέρονται ανάλογα με το τι θα τους δώσεις.

Αν είσαι επαγγελματίας θα σου φερθούν ανάλογα, αν πάλι όχι τότε δεν έχεις μέλλον στο χώρο. Αυτό το έμαθα από πολύ νωρίς και το κρατώ μέχρι σήμερα. Ο Λούκας (σ.σ Κοσμίδης) με δίδαξε πώς το να είσαι επαγγελματίας δεν περιλαμβάνει εξαιρέσεις. 

Οφείλεις να είσαι σωστός και επαγγελματίας παντού και πάντα. Πολλοί επαγγελματίες στο χώρο μας, πολλές φορές παρεξηγούν τη θέση τους και θεωρούν πώς είναι το κέντρο του κόσμου, κάπου εκεί είναι που χάνουν την μπάλα. Ένας διάσημος χορογράφος κάποτε μου είπε «Να παραμείνεις ταπεινός και πεινασμένος, μόνο έτσι θα πετύχεις».



Όταν λες στο εξωτερικό ότι κατάγεσαι από την Κύπρο, πώς αντιδρούν;

Εδώ γίνεται κάτι εντυπωσιακό. Στο εξωτερικό υπάρχει αρκετός κόσμος που γνωρίζει την Αγία Νάπα και την Ελλάδα φυσικά, ενώ μπορεί να μην έχουν ιδέα για την Κύπρο. Όσοι γνωρίζουν πάλι για το νησί, με ρωτάνε από ποια πλευρά έρχομαι, κάτι το οποίο ομολογώ πώς με ενοχλεί.

 

Σου λείπει η πατρίδα; Στην ουσία ταξιδεύεις συνεχώς, χωρίς μόνιμη βάση.

Θα ήταν ψέματα αν έλεγα το αντίθετο. Φυσικά και μου λείπει το σπίτι μου, εδώ είναι και οι φίλοι και η οικογένεια μου. Είναι και ο καιρός, που αν αγαπάς το καλοκαίρι, θεωρώ πώς είναι ο καλύτερος σε όλο τον κόσμο. 

Η αλήθεια είναι πώς όπου και να ταξιδέψεις, πουθενά δεν μοιάζει με το σπίτι σου. Πάντως η τεχνολογία βοηθά πολύ στην επικοινωνία με τους δικούς μου σε συχνή βάση, κάτι που αμβλύνει κάπως την κατάσταση.



Ποιο θα ήταν ιδανικά, το επαγγελματικό σου μέλλον;

Sky is the limit… Δεν έχω συγκεκριμένο στόχο, σκοπός μου είναι κάθε φορά να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερος μέσα από τις δουλειές μου. Δηλαδή να συμμετέχω κάθε φορά σε παραγωγές πιο απαιτητικές από τις προηγούμενες.

Αυτό που θέλω σίγουρα είναι να αποφύγω τη στασιμότητα.

Ποιες οι δικές σου συμβουλές για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με αυτά τα ήδη χορού;

Είναι γεγονός πώς τα τελευταία χρόνια το hip hop αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Μάλιστα πριν κάποιες εβδομάδες 2 χορευτές από την Λευκωσία  «LMC LOCKERS» κέρδισαν στο διεθνή διαγωνισμό UK BBOY CHAMPIONSHIPS που διεξάγεται στην Αγγλία, στην «4 on 4 LOCKING».

Το ίδιο συμβαίνει και με τους «Bassick» από τη Λεμεσό, οι οποίοι έχουν κι αυτοί ευρωπαϊκές διακρίσεις. 

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι πώς υπάρχει εύφορο έδαφος στο χώρο και στην Κύπρο έχουμε καλό έμψυχο υλικό για να το στηρίξουμε.

Χρειάζεται όμως πολύ γερό στομάχι, αντοχές, δύναμη, υπομονή και επιμονή για να αντέξεις και αναγνωριστείς. Αυτή η δουλειά έχει πολύ πόνο, αλλά και μεγάλες χαρές. Δεν είναι απλά μια περίοδος που θα περάσει.

Είναι καθημερινός αγώνας που στο τέλος πρέπει να σου γίνει τρόπος ζωής για να επιβιώσεις και να ξεχωρίσεις.

 

Έχεις επαφές με νέα παιδιά, έχει ταλέντα η Κύπρος που μπορούν να ανελιχθούν σε αυτό το χώρο.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, θεωρώ πώς έχουμε καλό έμψυχο υλικό. Υπάρχουν ταλέντα που έχουν προοπτικές. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις τα κότσια και το θάρρος να αρπάζεις και την παραμικρή ευκαιρία που σου παρουσιάζεται, όσο ασήμαντη και να φαίνεται αρχικά.



Θα επέστρεφες στην Κύπρο για να ανοίξεις μια σχολή;

Δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Υπάρχουν ήδη αρκετές σχολές – ίσως περισσότερες απ’ όσες χρειάζεται με τα αποτελέσματα να μην είναι τα αναμενόμενα πολλές φορές.

Προσωπικά, αν επέστρεφα στην Κύπρο και έψαχνα να ανοίξω μια σχολή, το πρώτο που θα έκανα ήταν να ζητήσω από τον Κυπριακό Οργανισμό Χορού να ελέγξει την εγκυρότητα όλων αυτών των σχολών και κυρίως την καταλληλόλητα όλων αυτών που διδάσκουν το συγκεκριμένο είδος.

Βίωσες την απόρριψη και την προδοσία επαγγελματικά;

Πολλές φορές, κυρίως στις ακροάσεις που είχα κάνει στην Αγγλία. Δεν αρκεί να είσαι καλός χορευτής, πρέπει να έχεις το στυλ, το κορμί, το πρόσωπο, το ύψος και το μέγεθος που ψάχνουν. Δεν χαρίζονται σε τίποτα. Όλο αυτό όμως είναι ένα τεράστιο σχολείο, το οποίο σε θωρακίζει. 

Προδοσία, από την άλλη, δεν έχω βιώσει, υπάρχει όμως διπλοπροσωπία αφού πολλοί θέλουν να σε εκμεταλλευτούν για το συμφέρον τους.  



Θεωρητικά κάνεις διεθνή καριέρα. Λαμβάνεις την ανάλογη αναγνώριση εδώ;

Δεν θεωρώ ότι κάνω διεθνή καριέρα για να τυγχάνω τέτοιας αναγνώρισης. Με γνωρίζουν σίγουρα τα άτομα του χώρου και για έμενα αυτό μετρά περισσότερο. Να σε ξέρουν οι επαγγελματίες του χώρου και να σε καλούν στις δουλειές τους.