Και μπορεί σήμερα ένεκα της απελευθέρωσης και χαλάρωσης των ηθών, το να είσαι παρθένα να θεωρείται «πρόβλημα» πριν 20 χρόνια εξακολουθούσε να είναι ταμπού αν μια γυναίκα έχανε τον παρθενικό της υμένα, εκτός γάμου. 

Ένα άρθρο-ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στο «Περιοδικό» τον Σεπτέμβρη του 1993 από την Περσεφόνη Ανδρέου, αναδεικνύει το φαινόμενο της παρθενοραφής, και την ανάγκη της κοινωνίας να παρουσιάζει τις γυναίκες άσπιλες και αμόλυντες, για να μπορέσουν να αποκατασταθούν με αξιοπρέπεια. 

Όπως ενημερώνει από την αρχή μάλιστα το ρεπορτάζ, η μέθοδος της παρθενοραφής ή αποκατάσταση της παρθενίας, είναι κάτι στο οποίο καταφεύγουν πολλές οικογένειες στην Κύπρο. 

Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, η δημοσιογράφος συνομιλεί με τον Δρ. Ντίνο Μαυρομουστάκη – Ειδικό Μαιευτικό Χειρούργο-Γυναικολόγο, ο οποίος όπως αναφέρει δεν είναι λίγες οι φορές που στα ιατρεία προσέρχονταν νεαρές κοπέλες, συνοδευόμενες από ολόκληρο επιτελείο αποτελούμενο από τον «αρραβωνιαστικό», τους γονείς του και τους θείους του, για τη διαπίστωση της παρθενίας της – στην περίπτωση που υπάρχουν φήμες για το αντίθετο. 

Επίσης η διαδικασία αυτή ακολουθείτο και στην περίπτωση που ο σύζυγος δεν ικανοποιήθηκε για την ύπαρξη άθικτου παρθενικού υμένα ή/και λόγω ανυπαρξίας αιμόρροιας.



Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ