Η περασμένη βδομάδα κυλούσε ήσυχα και στωικά. Οι αυλές τσίκνιζαν απ' τα BBQ για το Euro, τα μπαράκια με τις μεγάλες οθόνες ξεχείλιζαν κόσμο, οι μπύρες ήταν παγωμένες τσακρίν. 

Όλοι ασχολούνταν με το Euro. 

Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε ΟΛΟΙ:  

Και μετά συνέβη το τραγικό. Πυρκαγιές που μας θύμησαν -για ακόμη μία φορά- πως η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. 

Και μακάρι αυτό να 'ναι το τελευταίο περιστατικό. Μην ξεχαστούμε πάλι. Μην ξαναζήσουμε όμοιο του.   

Την ώρα που τα δάση μας καίγονταν κάποιοι πολιτικοί έβγαζαν selfie, γιατί προφανώς δεν έχουν ενεργοποιημένα τα notifications απ' τις κύριες ειδήσεις της ημέρας στο κινητό τους.  

Κάποιοι άλλοι μας ενημέρωναν για τα αυτονόητα, με φόντο την τραγωδία και γραφιστική επιμέλεια που θυμίζει τσιτάτο του Κοέλιο στο Pinterest. 

Γιατί πάντα έχουμε την ευκαιρία να πούμε κάτι που δεν σημαίνει τίποτα φτάνει να αναγράφεται το όνομά μας -και η ημερομηνία στην προκειμένη- σωστά. 

Κάποιοι άλλοι θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη ώρα και στιγμή να επιδοθούν σε celebrity endorsement. Το κλικ ότι κι αν είναι.  

Και βεβαίως δεν έλειψαν οι γνωστές ανοησίες που ο καθένας εμπνέεται και καταγράφει μέσα απ' τις σελίδες του, δίνοντας μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά στον ρατσισμό που τον διακατέχει.   

Κι όλα αυτά, όπως παντά, σε μια χώρα που ακολουθεί πιστά τις οδηγίες, σέβεται τους νόμους και τον συνάνθρωπό της.   

Κι όταν, επιτέλους, οι πυρκαγιές στα δάση έσβησαν, στα παράλια ο υπόκοσμος ξαναχτύπησε. Κινηματογραφικά. Σαν σε ταινία του Coppola. Με ζευγάρια παιδικών ματιών να παρακολουθούν το μαφιόζικο θέαμα. 

Και την επομένη ξημέρωσε Παρασκευή.

Brexit, αναλύσεις οικονομικές, αναλύσεις πολιτικές, "τι θα απογίνουν οι φοιτητές μας", "πώς θα επηρεάσει την Κύπρο" και το facebook να σβήνει τις φωτιές του και να ανάβει άλλες.

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που σου λείπουν οι 'ραγδαίες' εξελίξεις στις κυπριακές σειρές, οι άγνωστες celebrities που ρίχνουν τα ίντερνετς, το καινούριο μπαράκι που άνοιξε στην πόλη, ο ύπνος του δικαίου.